EVALUATIE HEENRONDE KSK BEVEREN.
Op de in te halen sneeuwpartij in Ronse na (21 januari wordt die match gespeeld), zit de heenronde er sinds zaterdag
jl. op en kan een eerste balans worden opgemaakt.
De bekercampagne 2008-2009 mag als zeer geslaagd worden ervaren.
Tegen Bertrix thuis werd de opdracht zonder glans vervuld en gedaan wat van een ploeg wordt verwacht die 2 reeksen
hoger speelt (2-0).
Sint-Truiden was een eerste serieuze test om te zien wat het fonkelnieuwe Beveren in petto had. KSKB leverde een
dijk van een wedstrijd af met dank aan STVV dat gul meewerkte aan dit spektakelstuk op eersteklasseniveau. Een
wedstrijd die alles te bieden had waar een supporter van droomt, dus ook de winst (2-0).
De loting voor de 32ste finales bracht Club Brugge en Beveren tegenover mekaar.
Het leek aanvankelijk het gewenste scenario om eervol het bekertornooi te verlaten, maar die bewuste
bekermatch nog fris in het geheugen en wetende wat Blauw-Zwart inmiddels is overkomen, kan ik alleen maar
concluderen dat er veel meer in zat dan het onterecht 1-0 verlies laat vermoeden. De Beverse spelers gingen bij
momenten als leeuwen te keer en Club wist nauwelijks raad met zoveel enthousiasme bij de tegenpartij. Het nekschot
van Clement in de blessuretijd van de eerste helft was echter doorslaggevend, maar het massaal meegereisde Beverse
legioen had toch met volle teugen genoten van hun Geel & Blauw. Toch benieuwd hoe de wedstrijd was afgelopen indien
de loting Beveren het thuisvoordeel zou hebben opgeleverd.
De schitterende bekerwedstrijd tegen STVV kreeg helaas geen verlengstuk op de eerste speeldag in Brussels.
Een van Beverse zijde ontgoochelende partij werd met 1-0 verloren en kende als enige discussiepunt de nonchalant
gemiste elfmeter van Olguin.
Die tegenvallende prestaties op verplaatsing, bleven als rode draad doorheen de eerste seizoenshelft lopen.
De resultaten op zichzelf (het aantal behaalde punten buitenshuis) vielen niet eens zo hard tegen, maar het
spelpeil was te vaak ondermaats en het spektakelgehalte te weinig hartverwarmend. Kwam daar nog eens bovenop
dat onze jongens op een ergerlijke wijze doelpunten bleven slikken bij het aanvatten van meerdere speelhelften.
Gelukkig toonde de groep nadien een stuk mentaliteit en kon de schade vaak worden opgehaald, maar het moet in
ieder geval een pak nodeloze energie hebben gekost die mits een betere concentratie te vermijden was. Of moeten
we het zien als leergeld betalen voor een vrij onervaren spelersgroep ?
De makke prestaties op verplaatsing stonden dikwijls in schril contrast met de degelijke thuiswedstrijden. Hierin
werden dan weer een aantal punten te grabbelen gegooid door in het slot van een nagenoeg gewonnen wedstrijd, als
angsthazen in de eigen zestien terug te kruipen en alsnog het deksel op de neus te krijgen. Maar in het algemeen
mocht het thuispubliek zeker niet mopperen over het vertoonde spel. Prettig vaststellen is in ieder geval dat
KSKB dit seizoen op de Freethiel nog geen kennis moest maken met een nederlaag. Dat is de afgelopen seizoenen
wel eens anders geweest. Het is misschien nog te vroeg om van een sterke thuisreputatie te spreken, maar er
bloeit wel iets. Nu al gaan rekenen op tegenstanders die in de terugronde met knikkende knieën naar de Freethiel
afzakken, is wellicht te optimistisch, maar het zijn cijfers die staan en ongetwijfeld respect inboezemen in het
andere kamp.
Het prettige aan de heenronde is dat, waar een paar weken geleden de supporters dachten dat een plaatsje in de
linkerkolom het hoogsthaalbare zou zijn, na de winst tegen Waasland en het laten vallen van steken door de
concurrentie, de blik opnieuw naar boven mag gericht worden. Gesteld dat op 21 januari de inhaalwedstrijd
bij Ronse tot een goed eind zou worden gebracht, is aansluiting met de subtop een feit. En de vraag of we
in een eventuele eindronde iets kunnen gaan doen met dit elftal, is nog lang niet aan de orde. Er zijn immers
voorbeelden genoeg van ploegen die op amper een paar weken tijd een complete metamorfose ondergaan en
onherkenbaar worden. Voorlopig van week tot week bekijken dus en alles in het werk stellen om zaterdag tegen
Brussels 2008 met klank en liefst ook 3 punten, af te sluiten.
In supportersmiddens leeft anderzijds de vrees voor een déjà-vu scenario in de terugronde. Het is een feit dat de
Czernia-boys de laatste weken frisheid ontbraken, maar gezien de totaal verschillende samenstelling van de
spelersgroep in vergelijking met voorgaande jaren, is die vrees naar mijn bescheiden mening onterecht. En waarom
zouden we het positieve scenario niet eens bovenhalen ? Als Geel-Blauw een terugronde speelt zoals vorig jaar de
heenronde (toen stonden we rond de jaarwisseling op een bijna virtuele leidersplaats en dat was ook niet altijd
met academisch voetbal), dan staan ons na nieuwjaar nog enkele boeiende voetbalmaanden te wachten. En waarom
zouden we er niet in geloven ? Veel supporters waren het er bij aanvang van de competitie over eens dat Beveren
eindelijk nog eens ouderwets had ingekocht. Voorzitter Verelst en trainer Czerniatynski deden er niet onverstandig
aan om naar de buitenwereld toe de lat niet al te hoog te leggen en zo de druk van de spelersgroep te houden. Toch
ben ik er heilig van overtuigd dat ze beiden stiekem op een klein eindrondewonder hopen en daarvan weten we dat
het een loterij is.
Waren er nog puntjes van ergernis de afgelopen maanden ? Toch wel. De soap Olguin begint veel supporters hoog
te zitten. Tussen de lijnen kan de Argentijn niets worden verweten, maar daarbuiten vertoont hij een vedettegedrag
dat niet bij deze familieclub past.
Zijn kameraden een weekje in de steek laten om elders te gaan testen, het getuigt van weinig collegialiteit en
clubliefde (als dat al zou bestaan).
En als we daarstraks een schouderklopje gaven aan de scouting vanwege goed gewerkt mannen, mag ik dan persoonlijk
de bedenking maken dat Traore en Salem voorlopig de verwachtingen niet inlossen, of anders uitgedrukt, het niveau
van de andere ingekochte spelers nog niet halen. En als we dan toch namen aan het noemen zijn, een greep uit wat
losse quotes die ik in supportersmiddens wel eens opvang : Dantschotter, sterk op zijn lijn, maar veel minder bij
het uitkomen en geeft op zicht dikwijls een wat onzekere indruk. D’Haemers : heeft misschien wel een ondankbare
rol, maar is vermoedelijk tot meer in staat, of speelt hij niet altijd op zijn beste plaats ? De Munter : goed,
werkt vaak hard, maar moet nog veel boterhammen eten om terecht met eersteklassers te worden gelinkt. Olguin :
werkt zich immer te pletter en heeft hierdoor de status “onmisbaar” aangemeten, maar op STVV was Luciano er
niet bij en kwamen we er al voetballend dikwijls uitstekend uit. Meer combinerend en niet altijd met die lange
ballen werkend. Onze peter Wesley Vanbelle lukte tegen Waasland zijn eerste vrijschopgoal en heeft hieruit
hopelijk vertrouwen geput voor meer van dat moois. De jongeren Ceesay, Cathoir en Aerts zitten wel heel
nadrukkelijk met hun neus tegen het fanionvenster te duwen, maar dat luik gaat toch maar moeizaam open.
Rentmeister heeft een uitmuntend positiespel, kan bij stilstaande fases voor het vijandige doel het nodige
gevaar stichten en is bijzonder zelfzeker vanop de elfmeterstip. Minpuntje is dat hij wel eens op snelheid
wordt gepakt en af en toe zelfs wat overmoedig wordt zoals tegen Waasland. Revelatie is ongetwijfeld Gertjan
Martens. Een lust voor het oog en de man met creativiteit en ideeën. Hij is zelfs in staat die goeie ideeën
uit te voeren en ik zie hem nog verder doorgroeien in de tweede seizoenshelft. Toch ook niet overdrijven
Gertjan, want dan zijn we je kwijt volgend seizoen. En zou Gianni De keersmaecker de derde of vierde hond
zijn die met het spreekwoordelijke been aan de haal gaat ? Waar Sidy, Yordi en Yannick voor een basisplaatsje
knokken, pakt Gianni bij zijn eerste cap (zou het werkelijk de eerste keer geweest zijn dat hij mocht
starten vanaf het begin van een wedstrijd) meteen zijn doelpuntje mee. En zo kunnen we nog wel een tijdje
doorgaan, maar dat houden we in petto voor 2009.
Patrick Van Wesemael.