NABESCHOUWING BEVEREN-ANTWERP.
Terwijl ondergetekende in Reims en omgeving dit weekend aan het genieten was van de lokale godendrank, trakteerde KSKB vrijdagavond zijn supporters op champagnevoetbal. Omdat uiteraard bij ons vertrek de dvd-spelers met de nodige opdrachten werden achter gelaten, was ik razend benieuwd om de wedstrijd Beveren-Antwerp bij mijn thuiskomst, zij het in uitgesteld relais natuurlijk, met meer dan gewone belangstelling te beluisteren. Het lovende verslag op de Beverse website zette immers aan om hiermee niet onnodig lang te wachten.
Na het bekijken van de betreffende wedstrijd worstelde ik met het verscheurende gevoel van hoe ik mij nu eigenlijk moest voelen. Ongelooflijk tevreden met het geleverde spektakel en de vele positieve commentaren her en der, of toch diep ontgoocheld zijn omdat het weinig ploegen zal overkomen zo’n match te spelen en er toch in slagen puntenverlies te leiden.
Er mogen wat mij betreft snel een aantal wedstrijden komen waarin we iets meer krijgen dan waar we gezien het spelbeeld recht op hebben. Thuis Waasland, in Dender en nu tegen Antwerp, hadden de jongens van Boskamp zeker een viertal punten meer verdiend en zou ons klassement er een stuk minder zorgwekkend hebben uitgezien.
Het is niet omdat we per se negatief willen zijn, maar een korte wedstrijdanalyse kunnen we ditmaal beter beginnen met de weinige mindere puntjes van vrijdagavond, want daar zal ik vlug klaar mee zijn. Jammer dat 2 spelers die als routiniers mogen worden beschouwd, mee aan de basis liggen van de 2-2. Kristof Snelders miste enkele niet te missen kansen, maar anderzijds kan hem vanwege zijn inzet en steeds op de juiste plaats zijn, weinig worden verweten. Nathan ‘Dhaemers liet zich bij de gelijkmaker van Tisza wel heel gemakkelijk uitspelen door, met alle respect, oudje Pivaljevic. De rol van keeper Jordy De Jonghe bij het gelijkstellende doelpunt van de Hongaar, is voor mij onbespreekbaar. Catalogeren onder de noemer leergeld, maar meer niet. En ja, het resultaat was uiteraard ongunstig en dat is bij een voetbalwedstrijd natuurlijk niet onbelangrijk.
Het meest op grote voldoening onthaald vrijdagavond, was het competitiedebuut van Ernest Assante. De Ghanees is een product van de Feyenoord-school en demonstreerde, imponeerde en amuseerde vriend en vijand met zijn techniek, snelheid en doeltreffendheid. Een lust voor het oog en een rede voor de twijfelaars om straks in de donkere, koude en vochtige wintermaanden, alsnog de dikke jas en sjaal aan te trekken om naar de Freethiel af te zakken. Geweldig ook dat Steven Jacobs blijft bevestigen dat hij een speler is die Beveren naar een hoger niveau kan tillen. Sterke match ook van jongeling Marvin Peersman die zijn moeilijkste periode lijkt overwonnen te hebben, een fase waarin straks ongetwijfeld ook Sidy Ceesay zal belanden. Ook Bob Cousin straalt meer dan ooit vertrouwen uit en het is prachtig om zien hoe eenvoudig het soms voor hem is kwistig met gouden passen te strooien. Bij zoveel techniek en voetbalvernuft, is een goeie dosis wilskracht en karakter onontbeerlijk als bindmiddel en daarvoor kunnen we nu al weken rekenen op Kristof Lardenoit en wellicht ook Baghdad zodra die weer zijn vorm van begin vorig seizoen heeft hervonden. In dit vlotte geheel zal Pieter Collen het moeilijk krijgen zich staande te houden gezien zijn gebrek aan snelheid. Als ook Rentmeister, Vanbelle en Gertjan Martens om uiteenlopende redenen de draad van weleer kunnen opnemen, ziet het er, ondanks onze benarde positie in de rangschikking, verre van slecht uit. En uiteraard is een seizoen lang en zwaar en rekenen we op jongerenzoals Aerts, Cathoir, De Keersmaecker, Vervaet, kalala en Van Lijsebet, om klaar te staan zodra zich een opportuniteit voordoet. En moeten we Lacroix, Traoré en Kokot voorgoed afschrijven ? Veel vragen en hopelijk snel veel duidelijkheid, want daar varen meestal alle betrokken partijen wel bij.
Patrick Van Wesemael.