Nabeschouwing Beveren-Doornik.
Moeizaam, maar deugdzaam.
Nummer 2 is binnen en dan heb ik het uiteraard over onze tweede driepunter van het seizoen.
Het heeft bloed, zweet en tranen gekost, maar wat moest gebeuren (zie de andere resultaten in de Exqi League), is gelukkig ook gebeurd.
Op de 1-0 overwinning van gisterenavond tegen RC Doornik viel helemaal niets af te dingen, want het mag duidelijk zijn dat ook de Henegouwers sportief zwaar ziek zijn. Beveren had een voortdurend veldoverwicht, maar kon dat alweer niet omzetten in veel doelkansen. Een opnieuw fel vertimmerd elftal zat ontegensprekelijk boordevol goeie wil, maar de lange lijst van opeenvolgende wedstrijden zonder winst, laat zijn sporen na.
Tot het doelpunt een kwartier na rust, pakte Beveren het verstandig (misschien soms iets te rustig) aan en probeerde het geduldig en met overleg te zoeken naar die ene opening. Dat de voetballiefhebber van dit festival van de foute passes niet echt opgewonden raakte, zal het duo Van Britsom-Van der Heyden worst wezen, want winnen was de boodschap en de manier waarop ondergeschikt. Na ons derde strafschopdoelpunt van dit nog prille seizoen, bleek des te meer welk een ravage het doelpunt in blessuretijd vorige week in Luik, had aangericht. Wie dacht dat de 1-0 voorsprong bevrijdend zou werken, zat er compleet naast. Sterker nog, toen Doornik even na het doelpunt met een man minder verder moest, werden de bezoekers zelfs volledig baas en het was maar goed dat Erwin Lemmens in die moeilijke periode het hoofd koel hield en met enkele prima ingrepen de zo gevreesde gelijkmaker kon verhinderen. Erwin was trouwens niet echt overtuigend bezig in de eerste helft, maar ook de andere jongens met een pak ervaring (Lardenoit, Collen en de laat ingevallen Nathan Dhaemers), hadden het ontzettend lastig met een verre van imponerend Tournai. Paniekvoetbal dus en daarvan weet je nooit hoe dat zal aflopen. Maar deze keer was het geluk aan onze kant en die ene bal die al zo vaak in het wedstrijdslot in ons nadeel viel, kwam er niet meer of werd gepakt door Lemmens. Jammer dat een klein half uur voetballen met een voorsprong nauwelijks kansen opleverde. Een onzekere Doornikse portier had wel2 uitstekende reddingen in huis op pogingen van Snelders en Van Damme.
Toen het laatste fluitsignaal klonk, heerste er een licht euforische stemming bij heel wat supporters. Enerzijds logisch, want het langdurig uitblijven van die tweede overwinning, was om wanhopig van te worden. Anderzijds mag het duidelijk zijn dat de trainers nog ongelooflijk veel werk hebben en daarbij kan een driepunter natuurlijk soms wonderen doen. Eigenlijk zijn we met zijn allen benieuwd tot wat deze spelersgroep in staat is wanneer hij (zonder) druk kan voetballen. Nu ja, een sporter moet vaak gezonde druk hebben om optimaal te kunnen presteren, maar of het schijnsel van een rode lantaarn onder “gezonde druk” mag gerangschikt worden, is zeer de vraag.
Zondagnamiddag wacht de eerstvolgende ondankbare opdracht, uit bij het wisselvallige OH Leuven. Met 4 op 6 (en gelet op het vertoonde spelbeeld had het 6 op 6 moeten zijn), heeft het duo Van Britsom-Van der Heyden het verre van slecht gedaan. Als volgende week de grote baas Boskamp weer genezen is, mag hij een groep overnemen die opnieuw een strohalm heeft gevonden om zich aan vast te klampen. We duimen voor Bossie en zijn mannen dat hij die strohalm kan omtoveren tot een stevig touw waaraan de hele Beverse entourage een houvast zal hebben om de komende maanden met vertrouwen tegemoet te zien.
Patrick Van Wesemael.