NABESCHOUWING WETTEREN – BEVEREN.
Yes, oef, eindelijk, misschien kan het nog, het moeten zaterdagavond na de 2-4 winst in Wetteren zowat de meest gehoorde kreten in het Beverse supportersvak zijn geweest. Op 7 februari van vorig jaar boekte KSKB zijn laatste overwinning buitenshuis en ook toen was het Jeffrey Rentmeister die Geel-Blauw de weg toonde door op de Bosuil de enige treffer van de partij voor zijn rekening te nemen. Bijna 13 maanden zijn de Beverse supporters met hun honger naar een driepunter op verplaatsing blijven zitten, maar zaterdagavond 6 maart was het eindelijk zover. En wat blijkt : plots ziet de wereld (als we die voor één keertje mogen verengen tot het klassement in tweede klasse) er onderaan een stuk veelbelovender uit en komen de hielen van Turnhout, Leuven en Ronse weer in zicht.
Of het zaterdag echt alles of niets was kan men met nog 30 punten te verdienen nooit met zekerheid beweren, maar het moest gebeuren en het is bijzonder knap dat het onder die immense druk werd gerealiseerd. In een wedstrijd die alle kanten op kon, gaf Rentmeister het goeie voorbeeld, maar tijd om ook maar een moment te genieten van die voorsprong werd de supporters niet gegund. Spelherneming en een betwistbare fase waarbij Van Damme was betrokken, leverde de thuisploeg een strafschop op die door Claessens werd benut. Wat later viel een sterk gestarte Vermeerbergen geblesseerd uit, maar onder impulsen van een schitterende Kokot ging Beveren op zoek naar een nieuwe voorsprong en die kwam er door toedoen van Abdullei. En wat Kokot betreft, enkel afwerken lukt voorlopig bij Zoran niet al te best, maar het ziet er naar uit dat de Bosniër eindelijk zijn draai heeft gevonden. De match bleef op het scherp van de snee doorgaan en dat kostte Vandenbossche nog voor het ingaan van de rust rood (tweemaal geel).
Beveren en een numerieke meerderheid, het leek aanvankelijk ook zaterdag weer een combinatie waar een vloek op rust, want niemand minder dan Sam De Munter tekende voor de 2-2. Het spel bleef heen en weer golven, maar het was Beveren dat via Ernest Asante kon uitlopen naar 2-3. Een prima Vanbelle haalde de 3-3 van de lijn en aan de overkant bekroonde Abdullei een uitstekende match met de 2-4.
Taferelen van uitzinnige vreugde bij de supporters na het laatste fluitsignaal. Op de bus terug naar de lokalen, werd gevierd alsof net de kampioenstitel werd behaald. Terechte en begrijpelijke blijdschap, want misschien is deze overwinning de eerste en vaak belangrijkste stap op weg naar het behoud. Toch is het winnen van een veldslag, geen garantie voor het winnen van de oorlog. Tien cupmatchen staan ons nog te wachten, want KSKB was de voorbije maanden danig diep in de modder gezakt, dat ik me niet kan voorstellen dat David Penneman veel eerder dan de laatste speeldag, deze ondankbare klus geklaard zal krijgen.
Met 4 op 6 en de wetenschap dat Eupen, United, Oostende en Lierse punten op de Freethiel lieten liggen, lijkt KSK Beveren klaar en gewapend om de revelatie van begin 2010 Bergen te ontvangen. In afwachting toch maar even lekker genieten van deze stunt in Wetteren en hopen dat dit schitterende resultaat aan de basis van een metamorfose zal liggen. Want pakweg 5 van je elf laatste wedstrijden winnend afsluiten, het is geen evidentie wanneer voordien pas 3 van de 25 partijen in winst werden omgezet. Zoals KSK in Wetteren echter voor de dag kwam, gaf het een allesbehalve geslagen indruk. Het toonde een mentaliteit waarmee het van veel ploegen kan winnen, maar dit seizoen heeft ook bewezen dat het van elke Exqi’er kan verliezen wanneer het denkt louter op basis van zijn kwaliteiten te deren.
Patrick Van Wesemael.