NABESCHOUWING
BOUSSU-DOUR – KSK BEVEREN.
Gelukkig kan het mathematisch nog.
Het was en blijft voorlopig het seizoen van “net niet”. Winst in Boussu-Dour woensdagavond zou een uitgelezen kans zijn geweest om het verlies van afgelopen zaterdag tegen Bergen te compenseren. Maar wie een voorsprong niet kan vasthouden, een achterstand niet kan ombuigen of een numerieke meerderheid onvoldoende weet uit te buiten, komt onvermijdelijk in de problemen. Thuis Boussu-Dour en Dender en uit bij Tubeke, eindigde de tegenstander met een mannetje minder, maar zag Beveren niet de mogelijkheid om hiervan optimaal te profiteren. Enkel in Wetteren lukte het wel, alhoewel Standaard met 10 tegen 11 van 1-2 tot 2-2 kon terugkomen. Als KSKB daarentegen met tien verder moet zoals in Waasland en gisteren bij Boussu-Dour, wordt dat telkens zonder pardon afgestraft.
En nochtans had de wereld er heel anders kunnen uitzien indien Gertjan Martens gisterenavond in de blessuretijd van de eerste helft de 0-2 had gemaakt. Ook de resultaten van onze medebeklaagden Luik, Turnhout en Leuven waren na 45 minuten vanuit Bevers standpunt bekeken hoopgevend. Maar Geel-Blauw keerde naar verluidt TE slapjes terug van de theepauze, of hadden die van Boussu-Dour een ander merk thee gedronken ? Feit is dat de thuisploeg herboren leek, Beveren aan het stuntelen ging en Kokot rood pakte. En wederom moest de kelk tot op de bodem geledigd worden, want het incasseerde een tweede doelpunt van het zuiverste carombolegehalte. Natuurlijk kregen we nog kansen om na de gelijkmaker van Boussu-Dour terug op voorsprong te komen of na de 2-1 op gelijke hoogte te klimmen, maar zoals bij de inleiding vermeld, tot wanhoop van alles en iedereen met Geel-Blauw bloed in de aderen, is het telkens net niet.
Pijnlijk gevolg van deze evolutie is dat we, met de week nadrukkelijker, de hete adem van Luik in onze nek voelen en het mij logischer lijkkt een grotere prioriteit te geven aan het achter ons houden van Club Luik in plaats van scenario’s te bedenken hoe de inhaalmanoeuvres ten opzichte van Turnhout, Leuven, Tienen etc. er moeten uitzien. Louter wiskundig gezien behoort een ultieme inhaalrace nog tot de mogelijkheden, maar het is weinig evident van een ploeg te verwachten dat zij 5 of 6 van de 8 resterende matchen zal winnen, terwijl dat voordien pas 4 keer lukte in 28 partijen. Toch is het onze hondstrouwe plicht te blijven geloven in een goede afloop wat men onder “goed” ook mag verstaan.
Zaterdag wacht in Brussels een volgende uitdaging en het zal voor coach David Penneman geen simpele zaak zijn om het moreel van de tropen tegen die tijd op te vijzelen. Maar anderzijds is de beste manier om dit soort debakels te verwerken, zo snel mogelijk starten met de voorbereiding van de volgende wedstrijd.
Patrick Van Wesemael.