Nieuws Gele ditjes, blauwe datjes archief

BESCHEIDEN, GELUKKIG, MAAR BOORDEVOL AMBITIE.


Mike De Silva wil slagen bij Waasland-Beveren. Het is een genot om de in september 23 jaar geworden Mike De Silva te mogen interviewen. Geen veelprater, uiterst vriendelijke jongen, een nuchter iemand ook die perfect weet waartoe hij in staat is, maar zich minstens evenveel bewust is van zijn beperkingen. Zijn grootste kwaliteit is misschien wel dat hij zichzelf de tijd gunt om in zijn nieuwe omgeving veel bij te leren en te groeien als mens en als voetballer.

Na de zaterdagwedstrijd tegen Heist, waren de spelers op maandag vrij, maar van die vrije dag maakt de gewezen suikerboer gebruik om de conditie op peil te houden en in Beveren te gaan fitnessen nabij het Freethielstadion. Mike verhuisde inmiddels van Tienen naar Sint-Niklaas waar hij een appartementje betrekt in de Fabiolablokken in de buurt van het Shoppingcenter. Hoe gaat het eigenlijk met Mike De Silva ?
Mike : “ik voel mij prima hier. Elke nieuwe speler heeft recht op een aanpassingsperiode en die is voor mij naar wens verlopen. We hebben met meer dan 20 spelers een bijzonder ruime kern en dat geeft de trainer de mogelijkheid om jongens die net iets minder presteren, te vervangen en zo hoort het ook. Op die manier krijgt iedereen vroeg of laat zijn kans en in een club met ambitie, is dat de normaalste zaak van de wereld. Er zit echt veel talent in deze groep, maar helaas moet de trainer elke week zijn wedstrijdselectie beperken tot 15 jongens. In het begin speelde ik regelmatig, daarna viel ik enkele keren naast de 15. Of dat een terechte beslissing was van de coach laat ik in het midden, maar als hij van mening was dat ik in een mindere vorm stak, is het zijn volste recht/verplichting en in het belang van de ploeg, om andere jongens een kans te geven.”

Heeft Waasland-Beveren al kennis gemaakt met de echte Mike De Silva ?
Mike : “in enkele flitsen misschien wel, maar ik ben er mij van bewust de supporters tot nu toe nog onvoldoende te hebben getoond wat ik in mijn mars heb. Geen idee hoe dat komt, maar ik vertrouw er op dat het beter moet en kan. Na het uitvallen van Didier zaterdag, moest ik wat dieper terugvallen naar het middenveld en dat ligt mij wel. Ik ben een speler die graag veel aan de bal komt en op het middenveld is die kans groter natuurlijk dan in de spits. Als middenvelder heb je een belangrijke rol te vervullen. Die verantwoordelijkheid moet je afdwingen, maar die uitdaging schrikt mij niet af. Toch ben ik meer een dienende dan een scorende speler. De ballen op een presenteerblaadje aanreiken voor de spitsen, is beter op mijn lijf geschreven dan puur afwerken.”

De introverte De Silva en de extraverte Geeraerd, is dat wel een evenwichtige cocktail ?
Mike : “iedereen heeft recht op een eigen mening, maar het is moeilijk een juist beeld te vormen zonder van nabij betrokken te zijn. Wees gerust, ik heb ook mijn scherpe kantjes en als de trainer soms heftig te keer gaat, is dat louter met de intentie de spelersgroep beter te maken en hij hoeft voor niemand zijn stijl aan te passen. Ik beschouw zijn manier van werken als onderdeel van mijn leerproces. Of ik op schema zit ? Ik heb vooraf geen planning opgemaakt. Mijn doelstelling was zoveel mogelijk wedstrijden te spelen en op een paar matchen na, ben ik daarin geslaagd. De keren dat ik naast de ploeg stond, besefte ik dat hard blijven werken op training en terugvechten, het enige alternatief zijn en tegen Sportkring Sint-Niklaas en Heist, werd ik daarvoor beloond met een basisplaats.”

Van Zuid-Amerikaans temperament gesproken : Mike heeft een Colombiaanse moeder en een Chileense vader. Omdat hij een Colombiaans paspoort heeft aangevraagd, zal hij binnenkort over de dubbele nationaliteit beschikken (Belgisch-Colombiaanse identiteit). Het aanvragen hiervan, is een gebaar van respect naar zijn moeder die gescheiden leeft van zijn vader en 45 jaar geleden, eerder toevallig in België belandde om werk en geluk te zoeken omdat een normaal leven daar onmogelijk werd gemaakt. Zodra de administratieve rompslomp van die aanvraag achter de rug is, zal het een stuk eenvoudiger zijn qua reisdocumenten, om Colombia te bezoeken. Maar toch even terugkeren op het pijnlijk verlies tegen Heist. Is de dreun al een beetje verwerkt ?
Mike : “er heerste een allesbehalve prettige stemming in de kleedkamer na de wedstrijd. We waren niet de mindere van Heist, het tegendeel is waar. In die omstandigheden 3 goals om de oren krijgen, de verontwaardiging was echt groot. Maar als voetballer moet men zich boven zulke tegenslagen kunnen plaatsen. Tegen Woluwe moeten we er opnieuw staan en krijgen we de kans om te bewijzen dat de nederlaag tegen Heist, een geïsoleerd incident was. Winnen en liefst met goed spel om daaruit vertrouwen te putten, met die opdracht zal Dirk Geeraerd ons zaterdag tussen de lijnen sturen.”

Als 23-jarige in tweede klasse het statuut van profvoetballer hebben, dat is niet iedereen gegeven.
Mike : “om eerlijk te zijn, het was ook mijn jongensdroom. Het heeft een tijdje geduurd, want ik ben er inmiddels 23, maar ik heb hopelijk nog een mooie toekomst in het vooruitzicht. Aan die toekomst probeer ik stapsgewijs te bouwen, want Waasland-Beveren is na Tienen, pas de tweede club voor wie ik voetbal. Dat stapje hoger is super voor mij, maar samen met WB wil ik verder timmeren aan de weg naar boven. Toch is het leven van een profvoetballer meer dan van zijn hobby een beroep maken of wat op een balleke sjotten. Het is soms hard werken en tijdens mindere momenten, heeft men meer tijd om alles te overdenken, maar die keerzijde moet men er bijnemen.”

Een profvoetballer in een grootstad als Sint-Niklaas, weet die zijn dag goed door te komen ?
Mike : “naast de gebruikelijke trainingen op de club, probeer ik ook daarnaast mijn conditie op peil te houden door o.a. te fitnessen. De resterende tijd gebruik ik om gemiddeld een tweetal keer per week te pendelen tussen Sint-Niklaas en Tienen voor een familiebezoekje. Zo’n enkele trip duurt toch snel een uur en een kwartier. Het is even wennen geweest aan mijn nieuwe leven, maar het lukt prima en ik voel mij aan de zijde van mijn vriendin Joni die afkomstig is uit Leuven, een gelukkig mens.

Patrick Van Wesemael.

(Dit interview is ook te lezen zaterdag in het aan te prijzen gratis clubblad van Beveren dat o.a. in het themacafé verkrijgbaar is.)