Pech, scheidsrechterlijk onrecht, een geweldige keeper en een beetje eigen falen houden WB van de verdiende driepunter.
Herinneringen aan supermatch in Aalst kwamen weer boven.
Met dit soort lovende titels, zou ik nog wel even kunnen doorgaan na de wedstrijd van vrijdagavond in Eupen, maar hoe lang ik het ook probeer vol te houden, de oververdiende punten blijven in de Oostkantons en da’s jammer voor wie de wedstrijd heeft gezien.
Radzinski niet in en Jan Masureel uit de wedstrijdkern, dat waren de gegevens vooraf.
Africa Cupganger Ibrahima Diallo stond opnieuw op de rechtsachter en het centraal duo werd gevormd door Doumbia en Lardenoit die op links het gezelschap hadden van Mich Van Hoey.
Reeds na 2 minuten hadden de Waaslanders de basis kunnen leggen van een gemakkelijke en ruime overwinning, maar de goede intenties van Jean-Paul Kielo-lezi ten spijt, lukte het hem niet alleen voor de Eupense keeper, op niveau af te werken. Het was wel het startsein van een prachtige eerste helft waarin met prima combinatievoetbal een zestal uitstekende kansen bijeen werden gespeeld, maar de voortreffelijke doelman van Eupen Jonas Duymeland, stond pal. En leider Eupen, dat moest het heerschap van WB ondergaan en was al blij dat het af en toe eens op de speelhelft van de Waaslanders geraakte. Met de 0-0 ruststand werd het sympathieke speeltje van Luciano D’Onofrio veel te goed beloond.
En wat WB in de eerste helft vergat te doen (scoren), deed de thuisploeg al na 2 minuten in de tweede helft via Santos. WB was geen moment aangeslagen en bleef, net zoals in de eerste helft, de ene na de andere kans versieren. Maar in plaats van de verdiende gelijkmaker, was het Masmanidis die op het uur de score kon verdubbelen. Van een verkrachting van het wedstrijdbeeld gesproken. Nu moest Waasland-Beveren wel even naar zijn tweede adem zoeken en was Eupen enkele keren dichtbij de definitieve knock-out. Tien minuten hadden de mannen van Dirk Geeraerd nodig om te bekomen van deze opdoffer, maar het aantal doelkansen dat werd versierd vanaf de 70ste minuut tot het affluiten van scheidsrechter Virant, was ruim voldoende om minstens op de gelijkmaker aanspraak te kunnen maken. Zelfs toen Paulussen met een tweede en onterechte gele kaart naar de kant moest, voetbalde WB gewoon door alsof er niets aan de hand was en alsof het zelf de leider was die thuis speelde.
Keeper Duymeland bleef de wonderbaarlijke reddingen uit zijn handschoenen toveren alsof hij D’Onofrio wou overtuigen ex-Standarddoelman Espinoza maar beter elders onderdak te bezorgen dan in het Kehrwegstadion. Doumbia had nog recht op een zuivere strafschop, maar in de 91ste minuut kon Jurgen Cavens de eer redden.
Wellicht wankelde Eupen dit seizoen nooit zo hard, maar de kostbare buit was binnen. Voor WB smaken de druiven wel ontzettend zuur, want het speelde veruit zijn beste partij van het seizoen. Was Eupen zo zwak, of was WB uitzonderlijk sterk, de waarheid zal ergens middenin liggen. Ondanks het verlies van vrijdagavond, kan Dirk Geeraerd zijn spelers absoluut niets verwijten met het oog op de wedstrijd thuis tegen Wezet aanstaande vrijdag 24 februari. Zijn jongens gingen tot het uiterste (zelfs bij een 2-0 achterstand), voetbalden het grootste gedeelte van de wedstrijd zeer knap, maar miste simpelweg een klein beetje meeval. Waasland-Beveren was er zich van bewust dat de titel halen, ondanks de versterkingen van Cavens en Radzinski, een bijna onmogelijke opdracht was. In die optiek hoeft de nederlaag in Eupen geen verdere gevolgen te hebben. Als het de komende weken met hetzelfde lef aan de aftrap verschijnt als vrijdagavond, moet er heel wat gebeuren om ons uit de eindronde te houden. Hopelijk heeft deze dijk van een wedstrijd, niet hetzelfde effect als onze niet-bekroonde knalprestatie in Aalst, want daarna volgde ook een reeks mindere matchen. Alvast een dikke proficiat voor zij die in Eupen dit meesterwerkje op de mat brachten. Meer van dat Dirk ???
PRACHTMATCH KRIJGT EEN VERKEERDE WINNAAR.