Nog zo jong en al zoveel te bieden, Waasland-Beveren is echt een zondagskind.
Voor aanvang van de wedstrijd in Westerlo, achtte ik de kans reëel dat na 2 speeldagen in de eindronde, er wel eens 4 ploegen met hetzelfde aantal punten zouden kunne staan. Maar wat blijkt : gedoodverfd favoriet Westerlo vormt puntenloos een niet te benijden duo met Oostende en Waasland-Beveren prijkt fier bovenaan met het maximum in het gezelschap van Eupen. Nu zullen er altijd wel mensen zijn die dit scenario hadden zien aankomen, maar ik blijf het alvast een fantastische prestatie vinden die Dirk Geeraerd met zijn jongens tot nu toe realiseert.
Op papier stond donderdagavond de lastigste van 3 uitwedstrijden op het programma. Na het verlies in Eupen, was het voor Westerlo al bijna de match van de laatste kans, maar dat is uiteraard een medaille met een gevreesde keerzijde. Aan motivatie ontbrak het de spelers van Westel gisterenavond in geen geval, maar zelfs gelauwerde profs weten in zulke gevallen niet altijd goed om te springen met die druk en durven in zo’n omstandigheden wel eens naar persoonlijk succes op zoek gaan. Westerlo was in de eerste helft misschien wel de net iets beter voetballende ploeg, maar de gevreesde belegering op het doel van Clepkens, bleef uit. Meer zelfs : in mijn voorbeschouwing was ik ervan overtuigd dat Michaël klaar moest staan voor een wereldpartij, maar niets daarvan. Clepkens kreeg in het eerste bedrijf amper de gelegenheid om te bewijzen welk een uitstekend doelman hij is. De beste kans viel aan de overkant waar Caavens de hoek voor het uitkiezen had, maar Jurgen maakte het zichzelf moeilijk door de bal in één tijd te nemen. Het positief venijn voor Waasland-Beveren zat in de staart van die eerste helft. Met vallen en opstaan won Onana een duel, schakelde zijn mannetje uit en vloerde knap de Westelse goalie. Een beter moment om te schoren is niet denkbaar, want amper een minuutje later floot ref Wauters voor de rust. Tijd voor een klein kwartiertje topamusement voor de bijna 1000 meegereisde dol enthousiaste supporters.
De tweede helft vertoonde maar weinig verschil met het spelbeeld van de eerste. Veel goeie wil bij Westerlo, maar ditmaal wel een aantal schoten vanop afstand die nipt hun bestemming misten waardoor Clepkens zijn handschoenen nauwelijks vuil diende te maken.
Aan de rust was overigens Seoudi in de kleedkamer gebleven (vermoedelijk lichte blessure) en vervangen door Jan Masureel. In de 65ste minuut was Jan betrokken bij een fase die leidde naar een strafschop voor de thuisploeg. Geen idee of het een terechte beslissing was van de man in het zwart, want mijn kompanen waren op dat moment afgeleid door Luc Vleminckx.
Farssi faalde niet waardoor de mannen van Jan Ceulemans met nog 25 minuten te gaan op gelijke hoogte kwamen. Waar de meeste supporters van WB op dat moment waarschijnlijk vreesden voor de ineenstorting, gebeurde net het omgekeerde. Een moe gestreden Onana werd vervangen door Radzinski en aan die wissel trok de hele ploeg zich op. Heel even was Westel nog dichtbij de 2-1, maar verder was het al WB wat de klok sloeg. Cavens en Radzinski zochten mekaar soms wel iets te nadrukkelijk, maar het orgelpunt van de avond was voor Joachim Van Damme. Met een prinsheerlijke vlam zette hij Waasland-Beveren in de 79ste minuut op 1-2 en die voorsprong zou al bij al niet meer worden bedreigd. Een tikkeltje koelbloedigheid had zelfs de 1-3 nog kunnen opleveren, maar het was uiteraard welletjes geweest. Wat een ongeziene vreugde na het laatste fluitsignaal van Wauters !
Toen de spelers hun supporters kwamen bedanken voor de fantastische steun, vroegen zij stilte aan hun aanhang. Het was Michaël Clepkens die het woord (zeg maar schreeuw) nam met de inmiddels wereldbekende kreet “waar is dat feestje” ? En of hij bijval kende ??? Geweldig, of hoe men bij een kleine 25 graden toch koude rillingen over zijn lichaam kan voelen.
WB NEEMT DROOMSTART IN EINDRONDE.