* Danny De Maesschalck jarig.
De rechterhand van Dirk Poppe, Danny De Maesschalck, mocht gisteren maandag 41 kaarsjes uitblazen. Of Danny zijn verjaardag naar wens heeft kunnen vieren, is zeer de vraag.
Het valt voorlopig niet echt af te leiden aan de inkomende versterkingen, maar de transferbedrijvigheid achter de schermen draait op volle toeren. Dossiers moeten grondig worden voorbereid en het oorspronkelijk aanbod van 200 kandidaturen terugbrengen tot een twintigtal, is een tijdrovende en intense bezigheid. De eindverantwoordelijkheid, zeg maar het fiat voor het ondertekenen van het definitief contract, is in handen van manager Dirk Poppe.
De administratieve afhandeling van een overeenkomst, is dan weer het werk van gerechtigd correspondent André Opgenhaffen. Maar om nog even terug te komen bij het feestvarken van maandag, Danny is niet meteen het type dat snel uit de bol gaat. Immer relativerend en zelden op het voorplan, zo zou ik hem nog het best kunnen typeren. Een keiharde werker die tot het uiterste gaat om zijn doel te bereiken en hij is als T2 van weleer, nog altijd een graag geziene figuur bij de spelers.
* WB wilde Van Damme maar al te graag houden.
Het is absoluut niet de bedoeling om te reageren op de dikwijls interessante discussies (die discussies vormen toch de basis van ons supportersbestaan), maar als een misverstand de oorzaak is van een bepaald ongenoegen, is het misschien niet slecht een beetje bij te sturen.
Naar aanleiding van het interview met Mich Van Hoey in een Vlaamse krant gisteren, werd ook de zaak-Van Damme over dezelfde kam gescheerd als zou het bestuur onvoldoende inspanningen hebben gedaan om Jo langer op de Freethiel te houden. Ik denk dat het bestuur niets liever had dan Van Damme een contractverlenging te zien tekenen, want dat zou ook voor WB een prima zaak zijn geweest. Men was daar overigens al bijzonder vroeg mee gestart. Herinneren jullie zich vorig seizoen de eerste thuismatch van de voorbereiding toen STVV de gast was op de Freethiel en door een prachtige kopbal van Seoudi met 1-0 het onderspit moest delven. Van Damme bleef toen langs de kant omdat speler en club op dat moment niet op dezelfde lijn zaten qua toekomstvisie. In de wandelgangen werd zijn ontbreken toen uitgelegd als een probleem van overtollig gewicht bij het hervatten van de trainingen, maar dat was volgens mij een geslaagd fabeltje.
En wat de story-Van Hoey betreft, het is niet meer dan normaal dat Mich teleurgesteld is. het vooruitzicht op eersteklassevoetbal en een beter loon, laat geen enkele voetballer ongevoelig. Volgens Van Hoey was zijn tegenvoorstel zeker niet overdreven, maar wat voor de ene partij een goed voorstel is, kan voor de ander onredelijk zijn. Zulke interpretaties zijn natuurlijk zeer relatief. Nu kan ik er mij wel iets bij voorstellen dat de afwikkeling van zo’n op menselijk vlak moeilijke zaak niet in een knuffelsfeertje gebeurt, maar hoe vaak zijn spelers niet Oost-Indisch doof voor hun werkgever wanneer ze worden verblind door een concurrerend bod. Deze beschouwing moet uiteraard los gezien worden van het feit dat Michaël Van Hoey een zeer waardevolle speler is geweest voor aanvankelijk RS Waasland en daarna Waasland-Beveren. Niet de meest verfijnde voetballer in de kern, maar iemand op wie men als trainer onvoorwaardelijk kan rekenen en die meerdere uitstekende wedstrijden heeft gespeeld. Iemand die perfect weet tot wat hij in staat is, maar die zijn eigen beperkingen minstens even correct inschat.
FREETHIELSPROKKELS.