ALLEEN TWEEDE HELFT RECLAME GEMAAKT VOOR TERUGRONDE.
Dreiging troef, afwerking droef.
Duidelijkheid troef voor aanvang van het degradatieduel tussen WB en Sporting Charleroi : in geval van winst zouden de mannen van Dirk Geeraerd gouden zaken doen in de rangschikking. Het eerste bleek ijdele hoop, het tweede is met moeite veredeld brons, want een puntje naderen op Lierse is beter dan de Pallieters verder zien weg te lopen, maar de avond had zoveel mooier geweest indien in een door WB compleet gedomineerde tweede helft de verdiende volle inzet op de Freethiel was gebleven.
Vrede nemen met de 0-0 van zaterdagavond lijkt minder moeilijk omdat de gestolen winst van Beerschot nog fris in ons supportersgeheugen zit. Inderdaad, onze laatste 2 matchen overschouwend, komen we met een 4 op 6 niet slecht weg, maar op basis van de tweede helft zou een overwinning tegen de Henegouwers dik verdiend zijn geweest. En mochten we inspraak hebben over de verdeling van die 4 punten, dan zou het WB uiteraard veel beter uitkomen om een puntendeling op het Kiel te hebben behaald en een driepunter te pakken tegen een rechtstreekse concurrent.
Zaterdagavond speelde WB zijn beste 45 minuten in eerste klasse tot nu toe, maar dat Charleroi de nul op de bordjes kon houden, had meerdere oorzaken. Onvoldoende scherpte in de afwerking bij WB, pech en een jarige Charleroi-goalie die geen wonderen moest doen, maar gedwongen werd zeer alert te keepen en dat deed hij ook. Cavens, Sonck, Badash en Lepoint waren dichtbij de openingstreffer, maar het werd telkens net niet. Ondanks de brilscore, genoot het publiek met volle teugen omdat de openingsgoal elk moment kon vallen. Dat het doelpunt uiteindelijk niet viel was zuur en zette een domper op de avond, maar het was zeker niet in die tweede helft dat WB de punten verspeelde.
Waar was WB in de eerste helft ? Geen sprake van de tegenstander meteen bij de keel grijpen, laat staan de supporters het gevoel geven dat vanaf de eerste minuut op zoek werd gegaan naar de bevestiging van de wederopstanding. De angst om een vroeg doelpunt te incasseren, overheerste op de drang om zelf op zoek te gaan naar een voorsprong. Voor eigen publiek in een wedstrijd die per se moest gewonnen worden, met 2 verdedigende middenvelders beginnen en geen echt diepe spits inzetten, op die manier zal het altijd lastig blijven om een kloof te slaan ten opzichte van de tegenstander, zelfs met een Wesley Sonck in de rangen.
Het idee dat winst ons naast Charleroi en Lierse had gebracht en het gat met Cercle tot 5 punten was uitgediept, maakt een mens toch een beetje wanhopig. De vaststelling echter dat we voorlopig blijven meedoen en ver van uitgeteld zijn, kan de wanhoop gelukkig een beetje sussen. Benieuwd wat het volgende week zaterdag 17 november wordt tegen een zieltogend Club Brugge.
ALLEEN TWEEDE HELFT RECLAME GEMAAKT VOOR TERUGRONDE.