Waasland-Beveren is er zondagavond niet in geslaagd om te profiteren van de nederlagen die Lierse en Cercle eerder in het weekend opliepen en omdat Charleroi de enige ploeg is die wel een driepunter optekende, komen de Walen als winnaars van het weekend uit de bus, althans wat de degradatiestrijd betreft.
De bezoekers uit Luik begonnen, net als Oostende overigens midweeks in de bekerwedstrijd, zeer voortvarend aan de wedstrijd (of moeten we hieruit afleiden dat WB tweemaal te angstig uit de startblokken kwam) ? De Rouches waren tot halverwege de eerste helft heer en meester en het was dan ook geen toeval dat Ezekiel binnen het kwartier voor de 0-1 tekende.
Het leek wederom geen spannende wedstrijd te worden, maar omdat de jongens van trainer Rednic verzuimden in die periode de trekker een tweede keer over te halen, mocht WB in de wedstrijd blijven. Helaas kon het zelf geen enkele keer dreigen omdat het veel te angstig voetbalde en elke zin voor initiatief ontbrak. De ontdekking van Glen De Boeck, Jonathan Rowell, vormde hierop de enige positieve uitzondering. Veel aan de bal die hij voortdurend opeiste en regelmatig kwistig strooiend met prima passes. Maar men moet natuurlijk al een optimist van het zuiverste gehalte zijn om doelpunten te verwachten van een elftal dat zonder echte spits speelt door het ontbreken van de geblesseerden Sonck en Plut. Het positieve aan de rust was dan ook dat de schade beperkt was gebleven en dat wonderen, hoe zeldzaam ze ook gebeuren, zelfs in het voetbal bestaan.
Glen De Boeck had tijdens de pauze zijn spelers op het hart gedrukt meer durf/initiatief te tonen en begon met dezelfde jongens aan de tweede helft om te zien wie zijn advies had opgepikt. En het moet gezegd, er stond meteen een heel ander/onherkenbaar WB op het veld. Plots was er, ondanks het feit dat er nog altijd geen echte spits tussen de lijnen liep, wel drang naar voor en Standard moest zowaar op zoek naar zijn tweede adem die het gelukkig voor ons niet meer zou vinden. Een totaal omgekeerd beeld dus dan de eerste helft met als enige verschil dat de Luikenaars in het eerste bedrijf wel voor dreiging en doelgevaar hadden gezorgd, terwijl Waasland-Beveren zijn stinkende best deed, maar net niet tot een voldragen aanval raakte. Bijkomend positief, en die tendens tekende zich ook al op het einde van de eerste helft af, was dat werd geprobeerd er op een voetballende wijze uit te komen en vooral na de pauze lukte dat behoorlijk goed. Dat William Vainqueur diep in blessuretijd het lot van WB definitief mocht voltrekken, vonden de supporters niet eens zo erg meer, want ze hadden hun ploeg 45 minuten strijdend ten onder zien gaan en met die manier van verliezen kunnen zij wel leven. Ondanks de tegenvallende eerste helft, heeft Glen De Boeck een interessant gegeven om mee aan de slag te gaan, nl. een uiterst degelijk tweede bedrijf met Badash en Ladrière als meer dan verdienstelijke invallers. En ja, op basis van elk een helft overwicht, was een draw niet onverdiend geweest. Of zoals onze coach het op de persconferentie perfect uitdrukte : heeft Standard verdiend gewonnen ? Ja, had WB een puntje verdiend ? Ja !
TWEEDE HELFT OM MEE AAN DE SLAG TE GAAN.