Laten we er een paar dagen van genieten zoals Glen De Boeck het vroeg na afloop van de persconferentie van de wedstrijd WB-Kortrijk. Negen op twaalf, dat is de onwaarschijnlijke balans die De Boeck kan voorleggen in een cruciale fase van de degradatiestrijd en dit met verplaatsingen naar Mechelen en Gent en thuismatchen tegen Standard en Kortrijk. Men zou voor minder aan zijn partner vragen even een tik op het hoofd te geven om te controleren of men in de status dromen of wakker vertoeft.
Met een schuin oog gericht op de wedstrijden Lierse-Cercle en Charleroi-Beerschot, was het vooral zaak voor WB tegen Kortrijk het knap resultaat in Gent te bevestigen en te hopen op minstens een puntje, liever 3 uiteraard. Maar die boodschap snapten de spelers van De Boeck in het eerste half uur totaal niet. Het klopte niet op het middenveld en hoe goed Glen zijn best deed om langs de zijlijn bij te sturen, aanvankelijk leken zijn richtlijnen in dovemansoren terecht te komen en mochten we blij zijn dat Coosemans in die fase van de partij de nul wist te houden, echter zonder dat hij voortdurend wereldsaves moest verrichten.
De schuchtere tegenprikjes van WB waren nauwelijks het noemen waard.
Glen De Boeck stuurde dezelfde spelers tussen de lijnen voor de tweede helft, maar ditmaal vlotte het combinatievoetbal een stuk beter. Er werden zelfs kansen, ja goeie kansen gecreëerd waaronder een bijna niet te missen voor Wesley Sonck. Stellen dat een doelpunt onvermijdelijk in de lucht hing is misschien wat overdreven, maar als er een ploeg moest scoren zou dat volgens het spelbeeld WB zijn en zo geschiedde. Een schitterende aanval over meerdere schijven met D’Ulivo als schaduwschutter en uitstekend binnen getikt door Badash. Met nog 25 minuten te gaan en weet hebbende van de andere standen, was het moment bij de supporters om nerveus te worden, gekomen. In het besef dat dit wel eens gouden punten konden zijn, kon de klok niet snel genoeg tikken. Maar onze ploeg hield het hoofd koel, gaf nog weinig weg zoals trouwens in de hele tweede helft, maar vergat de risico’s die de bezoekers namen af te straffen. Hierdoor bleef het spannend tot de 3 minuten blessuretijd verstreken waren, maar de overwinning kwam niet meer in het gedrang.
Voor het eerst dit seizoen staat WB in het klassement op een positie waarvan men mag zeggen dat zij perspectief op behoud biedt. Onze degradatie-ademhaling kan voor minstens een weekje wat regelmatiger gebeuren. Met 20 punten uit even zoveel wedstrijden, zien onze cijfers er plots een heel stuk vriendelijker uit. De weg is nog lang, maar met een 9 op 12 hebben we alle redenen om te geloven dat de weg naar boven is ingeslagen. Waar bij WB het vertrouwen met een ferme ruk in de hoogte is gegaan door deze prachtige resultaten, zal datzelfde vertrouwen bij Cercle, Lierse en Beerschot omtrent het vriespunt vertoeven en van die gelegenheid moeten we gebruik maken om de genadeklap uit te delen. Volgend weekend in Cercle kunnen we een eerste concurrent definitief terugslaan, maar daarvoor is de steun van veel supporters onontbeerlijk. De jaarwisseling kan op sportief vlak nog een voltreffer worden en wie had daar amper een tweetal weken geleden nog op durven hopen ?
BADASH SCHIET WB NAAR HOGERE SFEREN.