Deze nacht blaast 2012 zijn laatste adem uit en mag 2013 het overnemen.
Op zo’n laatste dag van het jaar kan het zeker geen kwaad om even terug te blikken naar de 364 voorgaanden en als we daarbij Waasland-Beveren centraal zetten, kunnen we niet anders dat met grote tevredenheid te doen.
De tweede helft van vorig seizoen in tweede klasse verliep formidabel. De overwinningen volgden mekaar in snel tempo op waardoor in een moeizaam gestart seizoen, Waasland-Beveren alsnog vice-kampioen werd en voor de tweede opeenvolgende keer de eindronde een feit was. In die nacompetitie legde WB met 16 op 18 een moeilijk te verbeteren parcours af en dat in het gezelschap van kleppers als Westerlo, Oostende en Eupen. De fantastische herinneringen aan de laatste wedstrijd in het Albertparkstadion van Oostende en de dolle taferelen daarna op de Beverse markt, zullen bij velen onder ons blijven nazinderen.
Promotie naar de Jupiler Pro League was een feit na 2 van de 3 vooropgestelde seizoenen.
Wederom eersteklassevoetbal op de Freethiel, wie had daarop nog durven hopen na de trieste en onnodige doodsstrijd die het dappere KSK Beveren na een lange lijdensweg
had ondergaan ?
Een eerste keer dikke merci aan Dirk Geeraerd en zijn technische staf, de formidabele spelersgroep die geweldig aan mekaar hing, de clubleiding en de hele entourage van Waasland-Beveren waarvan natuurlijk de vele supporters deel uitmaken.
Ongelooflijk, fantastisch, maar hoe moest het verder ? Ondanks deze vreugdetaferelen en de vele vaten bier die op de markt werden leeg getapt, werd een halfnuchtere poging ondernomen om vooruit te blikken naar wat komen zou en dat beloofde, ondanks de talloze goede voornemens, een zware dobber te worden.
Spelers gingen en spelers kwamen, al gebeurde dat laatste te onregelmatig waardoor lange periodes van stilte en bijbehorende twijfels in bestuurs- en supporterskringen, werden gevolgd door soms een half dozijn inkomende transfers die in een vingerknip (bv. een weekendje) werden gerealiseerd. Dat de kwaliteit van de nieuwkomers meermaals in vraag werd gesteld, is niet meer dan logisch. Zekerheden zijn er op dat vlak immers nooit, spelers met ervaring in eerste klasse zitten daarenboven niet te trappelen om meteen ja te zeggen tegen een voorstel van een promovendus en bovendien ontbraken de financiële middelen om stuk voor stuk spelers aan te trekken van een hogere prijsklasse.
Bestuur en supporters zagen met meer angst dan vertrouwen de competitiestart tegemoet en daarenboven hadden de kalendermakers een draak van een openingsprogramma uitgewerkt voor het bescheiden WB. Maar vreemd genoeg viel die gevreesde competitiestart niet tegen. De onvermijdelijke aanpassingsperiode en het statuut van (kleintje) veroorzaakten af en toe ergernis, maar zware afstraffingen bleven uit en er werd bij momenten aardig meegevoetbald.
Helaas bleven ook de punten te vaak achterwege en dat zorgt voor zenuwachtigheid bij bestuur en supporters. In zo’n klimaat van twijfels en wantrouwen, is het bijzonder ondankbaar werken voor spelers en trainers met als droevig hoogtepunt de 2-6 pandoering tegen Club Brugge midden november en het ontslag van trainer Dirk Geeraerd.
Het einde van een eerste onvergetelijk hoofdstuk Waasland-Beveren dat werd gekleurd en geschreven door Dirk Geeraerd en dit in dikwijls bijzonder moeilijke omstandigheden.
Bedankt Dirk om Waasland-Beveren te maken en met kennis van zake op de weg naar boven te zetten.
Glen De Boeck kwam en overwon. De meest stijlrijke uit het trainerswereldje debuteerde verrassend met winst in Mechelen, maakte een geweldige slipper in de bekermatch tegen Oostende, maar trok daaruit leerzame, voor sommigen zelfs pijnlijke lessen. Rowell werd gebombardeerd tot passenspecialist op het middenveld, Sibum moest een rij achteruit schuiven (nog dieper terugzakken kan ook voor Bas kwalijke gevolgen hebben) en Kristof Lardenoit belandde eerst op en daarna zelfs naast de bank. De match tegen Standard leverde nog wel geen punten op, maar wel een sterke en hoopgevende tweede helft. En sindsdien staat de locomotief op het spoor dat naar de puntenfabriek leidt. Winst in Gent en tegen Kortrijk, een belangrijke puntendeling in Cercle en thuis tegen Genk. Gevolg : 22 punten uit 22 wedstrijden en in de rangschikking weet Waasland-Beveren Cercle, Beerschot en Lierse op afstand te houden. Haast zeker play-off I-kandidaat van een paar maand geleden Gent, telt evenveel punten als het vooraf veroordeelde WB en Charleroi doet slechts 2 puntjes beter. Kortom, Waasland-Beveren stelt nadrukkelijk zijn kandidatuur voor play-off II, al zullen de eerstvolgende wedstrijden tegen Lierse op 19 januari en OHL op 26 januari, waarschijnlijk doorslaggevend zijn en uit de manier waarop WB 2012 heeft afgesloten, moet het in principe voldoende vertrouwen hebben geput om play-off III te ontlopen. Voorzichtigheid is echter geboden, want hoe onwaarschijnlijk snel een gunstige kentering soms opdraaft, het gedeelte gunstig wordt vaak met dezelfde vaart vervangen door ongunstig.
Toch hebben de supporters van WB alle redenen om 2013 hoopvol tegemoet te zien. Lepoint vertrekt zo goed als zeker, maar Ivens en waarschijnlijk De Smet en Remacle kiezen voor de Freethiel waardoor de kern in de breedte sterker wordt. Dat een aantal jongens de raad kreeg tijdens de winterstop naar een andere club op zoek te gaan, mag worden betreurd en heb ik hier gisteren al aan de kaak gesteld.
Waasland-Beveren heeft dus globaal genomen een bijzonder geslaagd 2012 achter de rug en indien het zich kan redden, ben ik er van overtuigd dat de trein echt vertrokken is voor een hopelijk lange en mooie trip. Ik hou er dan ook aan iedereen die van kortbij of vanop een iets grotere afstand heeft meegewerkt aan dit succesverhaal, van harte te bedanken.
WB is in veel opzichten een waardige opvolger voor wie KSK Beveren in zijn supportershart een knus plaatsje had voorzien en zo onwaarschijnlijk is dat nu ook weer niet, want veel vertrouwde gezichten zijn de weg naar de Freethiel blijven vinden.
AFSCHEID VAN EEN GEWELDIG 2012.