Myriam wordt weer verenigd met Hendrik.
Ongeloof en verslagenheid, dat is het verschrikkelijk gevoel waarmee ik dinsdagnamiddag werd overdonderd toen Honoré mij de slechtnieuwsmelding doorbelde van het overlijden van ons trouw lid Myriam Van Herbruggen. Compleet onverwachts, want zaterdag was Myriam bij Honoré thuis haar lidmaatschap van de supportersclub per fiets nog komen regelen en was er geen vuiltje aan de lucht. Maandagmorgen echter voelde Myriam haar niet lekker en toen de dokter ´s middags langskwam zag hij meteen de ernst van Myriams klacht in en liet haar onmiddellijk opnemen in het ziekenhuis. Daar heeft zij dinsdag na een ultieme ingreep veel te vroeg afscheid genomen van het aardse leven om zich weer te voegen bij Hendrik die ze zo miste nadat hij precies 3 jaar geleden even plots uit haar en ons leven was ontvallen.
Alsof Myriam heeft gewacht op de eerste overwinning van Waasland-Beveren zaterdag jl. om het heuglijke nieuws als eerste aan Hendrik hierboven te mogen brengen. En Hendrik zal om twee dingen ongelooflijk blij zijn geweest : het weerzien met zijn oogappel Myriam en natuurlijk ook wel een beetje met die 2-0 tegen Oostende.
Helaas moet ik nu in de verleden tijd spreken over Myriam en dat valt zwaar, maar ik heb haar altijd een bijzonder moedige vrouw gevonden die niet van tegenslagen werd gespaard, maar desondanks keihard bleef doorzetten omdat ze zoveel voldoening vond bij haar kinderen, kleinkinderen, familie en de vrienden van Pasar en Supportersclub Den Belly´s. Ook nadat Hendrik als een donderslag bij heldere hemel een drietal jaar geleden ons was ontvallen, bleef Myriam trouw als waardig vertegenwoordiger van haar overleden echtgenoot deelnemen aan de activiteiten van onze supportersclub en daar was ze Honoré en Nicole die telkens voor vervoer zorgden ontzettend dankbaar om. Myriam hield zich altijd bescheiden op de vlakte, maar o zo genietend van het gemoedelijk sfeertje in ons lokaal. Op die momenten heeft ze ongetwijfeld dikwijls moeten terugdenken aan de periode toen Hendrik haar tijdens clubactiviteiten steeds met de grootste zorgen omringde.
Myriam was iemand van weinig woorden, maar des te gevoeliger. Regelmatig verstuurde ze een mailtje met een spreuk of vers met een of andere levenswijsheid. Het laatste mailtje dat ik van haar ontving was met de fiere aankondiging van de geboorte van haar vierde kleinkind Lotte.
Ondanks het feit dat zij al vele jaren een stuk van haar mobiliteit had ingeboet, heb ik haar nooit horen klagen en dat is klasse. Het was niet altijd gemakkelijk, maar Myriam was overtuigd dat er mensen waren die het moeilijker hadden.
Voor de kinderen Evy en Andy moet gisteren dinsdag een tweede zwarte dag op relatief korte tijd in hun leven zijn geweest. Op zulke momenten wegen woorden van troost niet op tegen het onnoemelijk verlies die de dood van hun moeder zonder twijfel is.
Het besef dat Hendrik en Myriam opnieuw gelukkig samen zijn dringt met de tijd wel door zodra het verwerkingsproces wat verder is gevorderd. Veel sterkte Evy, Andy en de respectievelijke kleinkinderen. Jullie mogen terecht fier zijn op moeder en vader en aan jullie wordt de lastige taak toevertrouwd om hun sterkste wapen (menslievendheid) verder uit te dragen.
Bedankt Myriam en Hendrk dat wij als vereniging tal van jaren samen mochten genieten van de vele kleine dingen des levens, want het voetbal was vaak maar een link naar zoveel meer.
De uitvaartdienst voor Myriam zal doorgaan op maandag 14 oktober om 10 uur in de kapel van de abdij van Bornem in de Kloosterstraat.
Er is mogelijkheid om te groeten op vrijdag 11 oktober tussen 19 en 20 uur in het rouwcentrum De Cock in de Kloosterstraat 22 te Bornem.
UIT DE KEUKEN VAN DEN BELLY’S.