Als een ploeg van het caliber Waasland-Beveren punten wil halen op Sclessin, zelfs al is dat niet meer het Standard van de eerste competitieweken, heeft men op het gepaste moment een tikkeltje meeval nodig. Dat had Waasland-Beveren gisteren, maar dat dwingt men vaak zelf af door geconcentreerd en als blok te blijven spelen. Met die ingesteldheid zijn de troepen van gelegenheidscoach Danny De Maesschalck donderdagavond naar Luik vertrokken en het zal ongetwijfeld een aangename terugreis zijn geweest.
Waardig weerwerk bieden om de club, de supporters, de ontslagen coach De Boeck en uiteraard ook zichzelf een dienst te bewijzen, dat was de opdracht waarmee De Maesschalck zijn spelers donderdagavond tussen de lijnen stuurde. Door de schorsing van Sibum verhuisde Blondelle naar centraal achterin, werd diens plaats ingenomen door D´Ulivo en nam Vermeulen op zijn beurt de positie in van Cédric. Op het middenveld was er een plaatsje voor de heropgeviste Rowell en vooraan mocht Emond voor het eerst aan een JPL-wedstrijd starten en omdat het in Waleland was zal hem dat zeker deugd gedaan hebben. De verwachte stormloop van de Rouches bleef uit, maar net voor het verstrijken van het kwartier zorgde Reza wel voor de 1-0. De bezoekers waren niet aangeslagen en met een knappe combinatie opgezet door Oumarou en keurig afgewerkt door Emond, stonden de bordjes na 19 minuten weer in evenwicht. Standard bleef veruit het meeste balbezit hebben, maar deed daar onvoldoende goed mee, ook al omdat WB pal stond. Het dwong wel wat kansen af, maar die werden ofwel verkwanseld, ofwel verijdeld door een attente Coosemans. Dat de rustsstand met 1-1 werd gehaald was toch een flinke opsteker voor het Wase gezelschap, maar omdat Standard nog een handvol prijsduiven op de bank had zitten, bleef het bang afwachten wat de tweede helft zou brengen.
En eigenlijk was het tweede bedrijf een perfecte copy van het eerste. Standard met de iets vlottere combinaties en het meeste balbezit, maar Waasland-Beveren maakte het de leider lastig omdat het voor elke morzel grond knokte waardoor de mannen van de geschorste Luzon af en toe geïrriteerd raakten. In de 65ste minuut werd het toch 2-1 en ditmaal was het prijsschutter Batshuayi die (zo dacht heel Luik op dat moment) de bevrijdende 2-1 kon aantekenen. Maar opnieuw worstelde een bewonderenswaardig WB zich in de wedstrijd en dat werd bekroond met een soort te vroeg gelost wanhoopsschot van Blondelle dat nog afweek en in doel belandde. Er waren 73 minuten gespeeld en de laatste 17 (blessuretijd meegeteld waren het er 20) was het pompen of verzuipen. Standard kwam enkele keren heel dichtbij de 3-2, maar indien onze jongens in die moeilijke fase iets zuiverder op de counter hadden gespeeld, zat er misschien een grotere verrassing in. Ze hadden echter alles gegeven waardoor het vat tot op de bodem leeg was en dat waren de aanvankelijke intenties waarmee De Maesschalck zijn ploeg in de wei had gestuurd.
De 2-2 op en tegen Standard is een geweldige opsteker zo kort voor de levensbelangrijke match van zondagavond tegen Cercle Brugge, maar het is een opsteker die om bevestiging vraagt. Dat onze ploeg tot veel beter in staat is dan de povere vertoning tegen Lokeren wist iedereen, maar dit had ik persoonlijk met een vertimmerd elftal nu ook weer niet voor mogelijk gehouden. Laat ons hopen dat door dit resultaat de rust op en rond de Freethiel snel zal terugkeren zodat de nieuwe coach die wellicht dit weekend wordt gevonden, in alle sereniteit aan zijn niet te onderschatten job kan beginnen, want één zwaluw maakt de lente niet, of moeten we in deze periode zeggen dat één storm het seizoen herfst onwaardig is.
Eindigen doe ik met deze toffe kwinkslag van de sympathieke interim-coach De Maeschalck.
Toen ik hem na de wedstrijd op de bus belde om mijn felicitaties kenbaar te maken en hem vroeg of Poppe zijn zoektocht naar een andere trainer mocht staken, antwoordde Danny, : "neen, want ik heb Dirk mijn C4 gevraagd nu ik nog niet heb verloren met WB".
NU WEL BLOK GEVORMD.