* Bob Peeters voor het eerst, Czernia voor de derde keer op de Freethiel.
Een olijk duo, dat is het minste wat kan worden gezegd van het kersverse trainersduo Peeters-Czerniatynski dat vanaf vandaag aan de slag kan in het kader van de operatie-redding, althans laat ons hopen dat die omschrijving slechts geldt voor de eerstvolgende maanden.
Het lijkt wel alsof Alex Czerniatynski en de Freethiel iets hebben met mekaar, want de gewezen international begint vandaag aan zijn derde hoofdstuk op de Freethiel en tussendoor werkte hij ook een tijdje om de hoek bij FCN Sint-Niklaas. De aanstelling van Czernia als T2 van WB is eigenlijk een sappig verhaal. In dit geval leek het alsof er net iets eerder zekerheid over de T2 dan de T1 was en het klonk wat raar om van de clubleiding te horen dat, als Peeters het zag zitten om met Alex samen te werken, hij een goeie kans maakte om te mogen overnemen van Danny De Maesschalck.
Is de T1 dan gekozen in functie van de T2 ? Of gaan we naar de unieke combinatie van een 1,5 + 1,5, want dat maakt ook 3 ? Alle gekheid op een stokje, ik ben ervan overtuigd dat er geen discussie is over de hiërarchie binnen de technische staf, maar in vervolg moet men het toch iets beter verkopen. En wat de nieuwe T2 betreft : er zijn 2 dingen die hij niet kan missen en dat zijn voetbal en zijn sigaretje en daarmee bedoel ik zeker niks negatiefs ten opzichte van zijn gezin.
En dan het verhaal-Peeters. Dat succes in het voetbalwereldje heel relatief is heeft Bob Peeters op wel zeer korte tijd mogen ervaren. Toen hij zijn trainerscarrière in 2010 bij Cercle begon, leek alles te wijzen op een sprookjesverhaal. Een jonge coach, bijzonder vlot en sympathiek in de omgang en meteen succes bij een (en dat zeg ik uiteraard met het grootste respect) kleinere Vereniging in eerste Cercle Brugge. Na een eerste prima seizoen volgde een tweede, maar het derde was er achteraf bekeken, eentje te veel. Elke trainer overkomt het minstens enkele keren in zijn loopbaan en dus moest ook Peeters opstappen in Jan Breydel ten gevolge van het uitblijven van goeie resultaten. Maar de balans van zijn eerste trainerservaringen meteen op het hoogste niveau (en dat is niet voor iedereen weg gelegd) was zeer positief en smaakte naar meer.
En misschien ligt daar wel de grootste fout die Bob tot nu toe maakte in al zijn onervarenheid.
Minder dan 2 weken na zijn ontslag bij Cercle ging hij aan de slag bij Gent als opvolger van Sollied, maar daar had hij beter iets langer over nagedacht. Hij kon echter niet weerstaan aan de lokroep van het Ottenstadion waar Bob als beloftentrainer schitterend werk had geleverd in de schaduw van Preud'Homme en hij zou er dus weer een beetje thuis komen. Verkeerde keuze, want ook Peeters kreeg in Gent de locomotief niet op de rails waardoor hij na 2 maanden werd bedankt voor niet-bewezen diensten. Dit tweede ontslag is wellicht de grootste ontgoocheling die Bob in zijn rijke en internationaal getinte voetballoopbaan heeft opgelopen. En waarom eigenlijk, want nadien zou blijken dat wie ook de sportieve touwtjes in handen kreeg van de tandem De Witte-Louwagie, gedoemd is om te mislukken vanwege een wel zeer bizarre transferpolitiek, nl. de aangekochte betere elementen verhuren of verkopen en wat ontoereikend is voor een club met ambitie, behouden. Remacle, Stijn De Smet, Lepoint, Coulibaly, Conté, Raman enz., het is te gek voor woorden. Wanneer ervaren ratten als Sollied, Fernandes en nu ook weer Rednic er niet in slagen een concurrentieel elftal op de been te brengen, hoe is het dan mogelijk dat sommige mensen het aandurven een veroordelende vinger op te steken naar Bob Peeters ?
Natuurlijk heeft Bob nog alles te bewijzen, maar volgens mij heeft hij op die korte tijd als trainer meer positieve dan negatieve publiciteit geoogst. Wat vergeten de mensen toch snel ! Na zijn tweede seizoen bij Cercle was Bob voor meerdere clubs niet haalbaar en na twee mindere ervaringen op korte tijd menen heel wat supporters plots het recht te hebben om te twijfelen aan diens trainerscapaciteiten. Uiteraard heeft iedereen recht op een mening, maar het is verontrustend dat mensen zo snel vergeten, en erger nog, dat men zo vlug mensen afschrijft/veroordeelt.
De taak die Bob en Alex hebben aanvaard is niet de simpelste, want het programma voor de komende weken ziet er bijzonder zwaar uit : naar Zulte-Waregem, naar Gent, thuis Charleroi en naar Anderlecht en Mechelen. Ik denk dat er prettiger omstandigheden denkbaar zijn om ergens als coach aan de slag te gaan, wetende dat er dit seizoen nog geen uitoverwinning werd geboekt. Maar Danny De Maesschalck heeft op Standard en tegen Cercle iets moois neergezet dat niet meteen werd vertaald naar voldoende en gegeerde klassementspunten, maar hij heeft wel een ploeg neergezet die strijdlust en honger naar de bal heeft getoond. Dit is alvast een stevige opstap voor het nieuwe trainersduo.
FREETHIELSPROKKELS.