Oostende en Lierse verlaten het zinkend schip, OHL en WB vechten voor één plaatsje in het reddingsbootje en KV Spartelt nog even tussen de twee. Laat dit zowat de samenvatting zijn van een weekendje JPL in de kelder.
Het lijkt wel alsof de spelers van Waasland-Beveren met tegenzin aan een wedstrijd beginnen en pas wanneer ze beseffen op achterstand te staan wakker schieten. In Brugge, thuis tegen Bergen en ook zaterdagavond tegen Kortrijk was het niet anders. Het openingskwartier was voor de bezoekers en defensief liep er in die fase wel een en ander mis. Het was dan ook geen verrassing dat Coulibaly de Kerels op 0-1 bracht. Gelukkig deed hij dat op tijd zodat WB nog heel wat tijd had om de mouwen op te stropen in het resterende half uur van de eerste helft. Zo gezegd, zo gedaan. Met een groot hart werd op zoek gegaan naar de gelijkmaker en die kwam er ook toen Belhocine tegen zijn gewezen werkgever een mistasten van Clepkens kon uitbuiten. Tussendoor had WB wel D’Ulivo verloren met een blessure waardoor Gershon vroeger dan verwacht zijn rentree in de basis kon maken en dat deed hij in zijn gekende betrouwbare stijl.
Wb begon de tweede helft zoals het de eerste had afgesloten. Het ging gedreven op zoek naar de 2-1, wellicht tijdens de rust geïnformeerd dat OHL in Gent nog op 0-0 stond. Die ijver naar een voorsprong werd echter tweemaal abrupt onderbroken. Eerst pakte Bojovic zijn tweede geel karton en dus rood en even later vergreep Cale zich met een strafschop als kwalijk gevolg. Colin Coosemans liet vorige week in Oostende wel een steekje vallen wat WB een puntje kostte, maar dat maakte hij gisteren weer goed door de elfmetertrap van topschutter Santini te stoppen. Ondertussen had Bob Peeters onder protest van de toeschouwers een goed spelende Demjan naar de kant en iets meer veiligheid ingebouwd door het inbrengen van Jorn Vermeulen. Bob zou na de wedstrijd toelichten dat hij op dat moment rekende op een stilstaande fase om eventueel nog de volle inzet op de Freethiel te houden. Op karakter lukte dat opzet bijna, maar het bleef bij een zwaar bevochten puntendeling waarmee beide ploegen eigenlijk niet beoogden wat zij voor aanvang van de wedstrijd hadden vooropgesteld. Toch verdient WB een compliment omdat het met een groot strijdershart en gedurende 40 minuten met een mannetje minder is blijven zoeken naar de overwinning. Dat uiteindelijk OHL in Gent verloor maakte de avond nog een beetje goed, maar het besef dat winst ons opnieuw naar die begeerde veertiende plaats had gebracht bleef nog wel een tijdje doorknagen.
Op papier was vooraf een puntje tegen Kortrijk onvoldoende, maar de manier waarop en de omstandigheden in acht genomen zou het misschien wel eens een zeer belangrijk puntje kunnen zijn. Ik hoor (waarschijnlijk terecht) veel supporters de opmerking maken dat onze 4 laatste wedstrijden bijzonder zwaar zijn, maar anderzijds kunnen we er niet omheen dat WB in Brugge en Standard en thuis tegen Genk knap stand hield. De opsteker van de avond was voor mij het geslaagde heroptreden van Rami Gershon en dat met amper 180 minuten matchritme van de beloften in de benen.