Dikke proficiat Arne.
De keuken is gebleven, maar sinds officieel bekend raakte dat ons nieuw supporterslokaal 't Kasseibaantje is geworden, proberen we voortaan onze neus af en toe eens in de keuken van Vicky en Yannick te steken. In deze rubriek horen zowel de doodgewone toffe dingen van elke dag thuis die onze leden overkomen, maar natuurlijk hebben we ook oog voor opmerkelijke dingen die dan weer niet alledaags zijn zoals bv. Een knappe sportieve prestatie. Danny Michiels, Inneke Verhavert, Marliese De Leeuw en Seppe Meul kwamen in dat verband hier eerder al eens ter sprake, maar met fierheid voegen we daar nu Arne Meul (jawel, broer van Seppe en zoon van tony en Riet aan toe).
Een drietal maanden geleden ging Arne een weddenschap aan met zijn kinesiste, eigenlijk was het eerder een uitdaging om samen deel te nemen aan de prestigieuze 10 Miles van Antwerpen.
Er werd een schema uitgewerkt dat indien het strikt gevolgd zou worden, tot succes moest leiden.
Helaas voor Arne moest zijn kinesiste omwille van gezondheidsredenen afhaken, maar hijzelf is een echte doorzetter. Arne heeft ongetwijfeld ook wel zijn moeilijke momentjes gekend tijdens die 3 maanden, ik neem aan intensieve voorbereiding, maar opgeven staat niet in zijn Van dale.
Afgelopen zondag 27 april was het dan de grote dag. Op basis van een richttijd die men zelf moet opgeven worden de deelnemers in 3 groepe ingedeeld. Anderhalf uur was zijn streeftijd, maar stiekem hoopte hij nog iets beter te presteren. Toch maar 1 uur en 40 minuten als streeftijd ingegeven, want het is onmogelijk vooraf in te schatten welke impact de overweldigende omstandigheden ter plaatse op het gemoed en gestel van een deelnemer hebben.
Pittig detail : de groep waarin Arne was ondergebracht op basis van zijn vooropgestelde tijd vertrok om 16 uur en daarin zat een bekende van Waasland-Beveren, nl. Colin Coosemans.
Door de enorme drukte (misschien was Arne wel veel te snel voor Colin) heeft hij onze titularis-doelman niet gezien, maar gelukkig wel de eindmeet die Arne bereikte na 1 uur, 26 minuten en 1 seconde, goed voor plaat 8592. Wat een formidabele prestatie van ons lid ! Eentje die respect en bewondering afdwingt, alleen al voor de spontane manier waarop de uitdaging werd aangegaan en de korte voorbereidingstijd. Het grootste respect makker, niet enkel van je ouders en Seppe, maar ook van je Bornemse voetbalvrienden. Ik weet dat het nu al kriebelt om deze stunt volgend jaar nog eens over te doen, maar nu eerst nog even tijd nemen om te genieten.
Dikke proficiat Arne.