* Hoe ambitie en realiteit in de praktijk omzetten.
Half in shock over de berichtgeving dat onze "Leeuw van het jaar" Ramy Gershon van de ene op de andere dag (weliswaar nog onofficieel) onderdak heeft gevonden bij Gent, maakte ik mij volgende bedenking. Op de persconferentie naar aanleiding van de voorzitterswissel Roosens-Van Remoortel, was het fijn om horen dat de clubleiding ambitie toont op relatief korte termijn (2 of 3 seizoenen) tot een gezonde club met play-off I-ambitie te willen uitgroeien. Alvorens bij die ambitie enkele vraagtekens te plaatsen, is het nodig om klaar en duidelijk te stellen dat het ongepast is die doelstelling als onmogelijk af te doen. Vier seizoenen Waasland-Beveren zijn immers een schoolvoorbeeld van het perfect nakomen van vooropgestelde doelstellingen. Ofwel werden deze eerder gerealiseerd zoals in het geval van bij de opstart binnen de 3 jaar naar eerste klasse te promoveren, of het behoud in de JPL veilig stellen wat de voorbije 2 seizoenen ook is gelukt, zij het dit seizoen pas op de laatste speeldag.
Wie zijn wij dus om de uitgesproken ambitie in twijfel te trekken, maar een paar losse en realistische bedenkingen, dat moet kunnen.
Ik herinner mij een kranteninterview met manager Dirk Poppe van een paar maanden geleden waarin hij stelt dat Waasland-Beveren in zijn zoektocht naar centen op dezelfde problemen stuit als SK Beveren in het verleden. Zou ik dit mogen vertalen als het niet nakomen van gemaakte beloftes door de bedrijfswereld ? Hoe vaak hebben we als supporters al niet gehoord dat : "als ze promoveren dan .. , of als ze in eerste blijven dan .. " ? Vaak werd aan die sportieve voorwaarden voldaan, maar grotere bedrijven met wat meer financiëe armslag blijven de boot steeds afhouden en om de sportieve stap naar play-off I te ambiëren, is er op dat vlak dringend een trendbreuk nodig.
Om een ploeg op de been te brengen die kans wil maken een gooi te doen naar play-off I zijn hoekstenen als Gershon, Trickovski en misschien ook wel Veselinovic onontbeerlijk.
Stabiliteit is immers een must om niet telkens van nul te moeten beginnen. Ploegen zoals Zulte-Waregem en Lokeren die qua mogelijkheden waarschijnlijk het dichtst aanleunen bij Waasland-Beveren, zijn succesvol omdat zij er in slagen jaarlijks 90 procent van hun typeploeg (en ook wel spelerskern) samen te houden. Het is voor een trainer wellicht zo goed als onmogelijk (tenzij hij beschikt over een uiterst talentrijke lichting en dan nog) om telkens zijn sterkhouders te zien vertrekken en tegelijkertijd te verwachten dat hij aan een voorbereidingsperiode voldoende heeft om een nieuw en concurrentieel elftal aan de competitiestart te brengen. Ambitie hebben is toe te juichen, maar hoe de betere elementen (bouwstenen) langer aan zich binden als de middelen daarvoor ontbreken.
FREETHIELSPROKKELS.