* Daar heeft mijn supportershart veel moeite mee.
De Rode Duivels zijn sinds maandag weer op Belgische bodem (sommigen misschien alweer vertrokken met verlof),
maar hadden de Duivels zich niet laten ontvallen dat hun supporters de beste van de wereld waren ?
Vreemd, want dat kan ik in de verste verte niet afleiden van hun bewust vedettegedrag al meteen na
de uitschakeling en hun eis om met rust gelaten te worden bij aankomst op de luchthaven in Brussel.
Uiteraard hebben die jongens recht op het verwerken van hun ontgoocheling, maar dat hebben de supporters
ook en daarenboven hebben zij er heel wat geld voor over gehad om hun helden hetzij hier op het thuisfront,
hetzij in Braziliëte gaan aanmoedigen.
Waar halen die gasten het in hun hoofd om zich zo goed en uitzonderlijk te vinden en het te doen overkomen
alsof die "beste supporters van de wereld" het fantastisch moeten vinden dat er op 6 september een ontmoeting
met de fans komt. De pers te woord staan bij aankomst op de luchthaven (voor persbelangstelling moet alles
wijken), wat knuffelen met sponsors en rijke luizen en meteen naar het Koninklijk Paleis doorrijden voor
een ontmoeting met het vorstenpaar, dat schijnt allemaal minder vermoeiend te zijn dan een paar uur
uittrekken voor de mensen die gedurende de hele campagne van de qualificatie tot het WK als één blok
achter de nationale ploeg hebben gestaan.
Mag ik het een schande noemen ? Uiteindelijk werd er in der haast na het bezoek aan Laken nog een
podium geïmproviseerd uit de grond gestampt, maar naar verluidt was de sfeer allesbehalve hartelijk
en spontaan. Wat een verschil met onze Noorderburen, want als de spelers van Oranje een bal tussen de
palen stampen lopen de supporters meteen de polonaise en als dank huurt de Nederlandse voetbalbond
meteen alle plezierboten in Amsterdam en omgeving af om met het hele Oranje-gezelschap de grachten
in de hoofdstad te bevaren. Dat noem ik pas dankbaarheid en respect van de KNVB en zijn spelers voor
de fans. Onze Duivels kunnen blijkbaar niet alleen op sportief vlak nog een tandje bijsteken, ook
op menselijk vlak kan het nog wat beter. Opgelet : ik ben niet ontgoocheld, zelfs fier op hun voorronde
in Europa en eindronde in Brazilië, maar aan de epiloog hou ik alvast gemengde gevoelens over.
FREETHIELSPROKKELS.