Het is zuur om in de slotseconden van een wedstrijd een zeer kostbaar punt uit handen te moeten geven, maar om eerlijk te zijn, het maximaal verhoopte puntje hing nog enkel vast aan het topje van één pink. Dat Ronny Vangeneugden achteraf vertelde dat hij het punt al binnen waande tot het moment waarop Corstjens en Coosemans in de fout gingen, moet een gevoel zijn dat hem alleen overkwam, want het was schudden en beven tot de laatste snik.
Naar goede gewoonte begon WB nagenoeg met een 1-0 achterstand. Santini (zouden de Beverse spelers geweten hebben dat die ook vorig seizoen in Kortrijk speelde en vlot scoorde) mocht al in de zevende minuut ongehinderd binnen koppen. In een vooral door Kortrijk sterk gedomineerd openingskwartier had de score voor de thuisploeg best hoger kunnen oplopen. Het enige wat WB daar tegenover kon stellen was de naam speldenprik onwaardig. Trouwens, als de statistieken op televisie achteraf melding maakten van 3 Wase doelpogingen in 90 minuten en daarbij een strafschop zat en 2 complete missers van de Kortrijkse doelman Keat, zullen jullie begrijpen dat het lastig is om een positief verslag te schrijven. Gelukkig vielen ook de mannen van Yves Vanderhaeghe na een aangenaam slotkwartier (van hun kant toch) stil waardoor WB met 1-0 aan de rust mocht blijven hopen op een kentering.
Vangeneugden verving aan de rust de alweer tegenvallende Vukusic en deed datzelfde met Sousa die werd geslachtofferd om met Emond en Destorme voor meer aanvallend geweld te zorgen.
Op het uur loonde die offensieve intenties toen Emond werd gepakt in de zestien en Renaud zelf zijn inspanning mocht afmaken vanop de stip. Maar in plaats van deze gevoelige tik voor Kortrijk te benutten om de doodsteek te geven, herinnerden de spelers plots dat ze gekomen waren voor een puntje en nauwelijks 3 minuten later kreeg de thuisploeg ook haar penalty. Die beslissing werd Rowell te machtig en hij kreeg rood voor niet goed te keuren overdreven protest en daarenboven nog een fixe ruzie met Coosemans. Colin voelde door dit opgewonden standje de adrenaline door zijn lichaam stromen en pareerde knap de elfmetertrap van Chevalier. Het missen van de penalty moet een nieuwe mokerslag voor Kortrijk zijn geweest, maar (uiteraard met een mannetje minder) weigerde WB om die vertrouwensklap bij de thuisploeg om te zetten in de jacht op de 1-2. Integendeel zelfs, Kortrijk zette het sein op groen om met vereende krachten de 3 punten in het Guldensporenstadion te houden en alhoewel een treffer incasseren in de 92ste minuut altijd zuur zal blijven, viel er niet zoveel af te dingen op deze overwinning in extremis.
Waar de lucht na de zege tegen Cercle wat opgeklaard leek, verschijnen er nu weer donderwolken aan de horizon na winst van Zulte-Waregem en Lierse en het puntje van Charleroi in Gent. Onze kassier betaalt zich blauw aan het telkens opnieuw kopen van een messenset, want aanstaande zaterdag tegen Genk is het weer zover.
ONVERMIJDELIJKE GEBEURT TOCH NOG.