Bij het maken van deze portrettenreeks over beloftevolle voetballers bij Waasland-Beveren heb ik wel eens vaker de bedenking gehad : wat zou ik graag voor een keertje de schoenen van trainer Tim Bavré mogen aantrekken, want hoe zalig werken moet het zijn met jonge, vaak intelligente gasten die boordevol ambitie steken, maar anderzijds stevig met beide voeten op de grond staan. Soms ook grappig en meestal zeer begripvol. Maxim Nys is er zo eentje. Terechtkomen op de mailbox van zijn GSM geeft je al meteen een gevoel van : dit loopt straks wel los voor een vlotte babbel en zo gezegd, zo gedaan.
Maxim Nys werd geboren op 28 oktober 1996. Hij is bijna 1.80 meter en weegt 70 kilo. Maxim is de zoon van Ronny Nys en Anneke Durinckx, maar de samenstelling van dit knus gezinnetje is pas compleet als we ook Maxims zus Elise van 22 hebben vermeld.
De grootvader van Maxim is Leon Nys die sinds een viertal jaar voorzitter is van tweede provincialer Vrasene, maar reeds veel langer ondervoorzitter bij genoemde familieclub. Trouwens, bij mijn weten kwam al wie in de familie Nys voetbalminded is regelmatig over de vloer bij SK Beveren en thans WB, maar er bestaat uiteraard een soort beurtrol om ook het Vrasene van pepe Leon op regelmatige basis te komen steunen. Trouwens, destijds was Leon Nys een vaste klant in mijn favoriete sportprogramma op Radio Land van Waas dat werd gepresenteerd door de inmiddels betreurde Hubert Wilssens.
Het gezin Nys woont op de Provinciale Baan in Vrasene met naast hun woning de gelijknamige Peugeot-garage waarvan vader Ronny uitbater is en tevens opvolger van diens vader Leon.
Gezien de geschetste band van de familie Nys en het lokale Vrasene, zal het niemand verwonderen dat Maxim op zijn vijfde aansloot bij deze vereniging en er bleef voetballen tot de U13. Op het einde van dat seizoen toonden zowel buur SK Beveren als Lokeren interesse om Maxim aan hun jeugdwerking toe te voegen, maar dat was voor de familie Nys geen moeilijke keuze vanwege de afstand, maar vooral omdat Maxim en zijn vader al vele jaren supporters van SK Beveren waren en de club als eersteklasser nog steeds de reputatie van een degelijke jeugdwerking had. Maxim ging dus bij de U14 op de Freethiel aan de slag en heeft er zoals men dat mooi uitdrukt, zijn verdere opleiding genoten.
In zijn Vraseneperiode werd Maxim steevast als linkerflankaanvaller uitgespeeld en pikte hij vlot zijn goaltjes mee. Door een keertje depaneur te spelen (als zoon van een garagist mag dat niet verbazen) werd hem opgedragen op die linkerflank wat meer teruggetrokken te spelen waardoor hij in voetbalterminologie van nummer 11 tot nummer 5 werd omgevormd. Op die nieuwe positie heeft Maxim het voordeel zijn verleden als flankaanvaller mee te dragen en dat komt in een meer defensieve rol vaak goed van pas. Over die omschakeling zegt Maxim : “mijn eerste jaar als linksachter was het even wennen omdat men zich in het aanvallende compartiment gemakkelijker in de picture kan voetballen, maar met de leeftijd komt ook het besef dat men als linksachter in functie van het team eveneens nuttig kan zijn.”
Wat zijn de pluspunten van Maxim en waar kan hij nog progressie maken.
Maxim : “in het verleden hebben trainers wel eens gezegd dat het met mijn mentaliteit goed zit. Ik kon mij zodanig inleven in een wedstrijd dat coaches mij eerder moesten intomen dan aanvuren. Als ik geel pakte was het meestal voor het zeuren tegen de scheids dan voor het maken van een vuile overtreding. Mijn snelheid en verleden als aanvaller zijn thans in mijn nieuwe rol als linksback een voordeel. Vanaf het begin is basistechniek nooit mijn sterkste wapen geweest. Met tactisch inzicht valt een en ander te compenseren, maar acties zuiver op techniek tot een goed einde brengen blijft lastig. Ook de souplesse bij het schieten is wat minder elegant, maar door de goeie opleiding bij Beveren is aan die tekorten de voorbije jaren met succes hard gewerkt. Slotsom van plus- en minpunten blijft echter weten wat men kan en wat niet en dat alles in functie van het team.”
Als toffe herinneringen aan het jeugdvoetbal denkt Maxim eerder aan momentopnames en kleine dingen die hem voldoening hebben geschonken.
Maxim : “toen SK Beveren in tweede klasse speelde zijn we met onze ploeg een keertje op één puntje gestrand van Roeselare in de titelrace. In die optiek vond ik het niet zo erg dat Beveren naar tweede was gedegradeerd, want het is uiteraard veel prettiger elke wedstrijd tot het einde te kunne meedoen voor de overwinning dan zoals nu tegen soms veel betere tegenstanders een puntje als maximum verhoopt resultaat te ambiëren.”
Als trainers waarvan Maxim overtuigd is dat ze hun steentje van zijn vorming als voetballer hebben bijgedragen citeert hij Dirk Heirweg bij Vrasene, Johan Verelst als eerste trainer bij Beveren en Tim Janssens (ook op de Freethiel, maar thans bij Club Brugge aan het werk).
Sinds september van dit jaar studeert Maxim lichamelijke opvoeding en bewegingswetenschappen aan de universiteit Gent. Momenteel heeft hij voor zichzelf nog niet uitgemaakt waar het schip aan het einde van de rit zal stranden, maar als hij de eerste 3 jaar goed doorkomt kunnen er nieuwe keuzes worden gemaakt (nog 2 bijkomende jaren) zoals sportmanagement, coaching en training, wetenschappelijk enz. en die opties lijken hem een stuk boeiender dan uitsluitend voor lichamelijke opvoeding te kiezen. En ik denk dat studeren in Gent nog niet zo snel zal vervelen, want ook Maxims vriendinnetje Kaat Geldhof studeert aan dezelfde instelling communicatie wetenschappen.
Op mijn vraag of hij nooit heeft overwogen om mee in de zaak (garagebedrijf” van vader Ronny te stappen, volgt een voorzichtig, maar niets aan duidelijkheid overlatend lachje.
“Dat was al snel duidelijk. Ik ben niet echt handig en het heeft mij nooit aangesproken. Veel mensen kunnen uren praten over auto’s, maar dat is niet aan mij besteed.”
En soms lukt het om tot de fantasie van jonge gasten door te dringen. Peilend naar de favoriete speler van Maxim vertelt hij glunderend maar relativerend : “de jongens van vreemde origine bij de beloften (Kevin, Gyamfi, Josue en Enes) houden er zich soms mee bezig om koosnamen te zoeken voor de ploegmaats en voor mij is men uitgekomen bij Philipp Lahm. Papa en ikzelf zijn overigens supporters van Bayern München waardoor ik al voldoende gelegenheid heb gehad om Lahm op televisie aan het werk te zien. En ook Barcelona is een ploeg naar mijn hart omdat zij het spelletje brengen zoals we het allemaal graag uitgevoerd willen zien. Ondanks het feit dat Real Madrid ook goeie spelers heeft en het tof is hun matchen te volgen, heb ik altijd een wat anti-realgevoel gehad vanwege een opgekochte boel.”
De studies zullen de komende jaren met veel tijd en energie gaan lopen, maar heeft Nys al over zijn voetbaltoekomst nagedacht ?
Maxim : “ik ben er pas 18 en eerstejaarsbelofte. Sowieso hoop ik ook volgend jaar nog op de Freethiel te kunnen voetballen en dan een balans op te maken. Ik mocht in de voorbereiding verrassend mee op stage met de eerste ploeg en dat smaakt naar meer. Mijn ambitie is alleszins om tijdens mijn studies het niveau derde, tweede of als het kan eerste klasse vast te houden omdat het opleidingsniveau daar in principe hoger ligt. Ik onderschat geenszins het niveau in provinciale of vierde klasse, maar als jonge speler is het niet onlogisch aanvankelijk de lat zo hoog mogelijk te leggen.”
Er was de voorbije maanden af en toe wat onvrede in de entourage bij de beloften over de vele afzakkers van de A-kern. Maxim deelt die onvrede op bepaalde punten, maar geeft wel een compliment aan Nicolas Godemèche die op training als een soort tweede trainer fungeert en veel goede tips aan de jonge mannen verstrekt. Hij merkt op dat als er op training groepen worden gemaakt om een onderling partijtje te spelen, het groepje van Nicolas vaak aan het langste eind trekt. Genieten van momentopnames, het is weer eens iets anders en ik onthoud vooral dat ook minder gulzig op zoek gaan naar genieten heel tof kan zijn.
Bedankt Maxim voor deze prettige en leerzame kennismaking. Succes met de studies en het voetbal !
BELOFTE IN DE KIJKER : MAXIM NYS.