PIJNLIJK VERLIES IN CERCLE IS FATAAL VOOR VANGENEUGDEN.
Deze namiddag heeft de clubleiding van Waasland-Beveren een einde gemaakt aan de pas zes maanden jonge samenwerking met trainer Ronny Vangeneugden. Het is voor een bestuur nooit prettig om dergelijke beslissingen te nemen, want welke mening men ook heeft over de kwaliteiten die Ronny als coach ontegensprekelijk heeft, als mens was hij iemand met wie men naar buiten kon komen als vereniging. Een aimabel, correct en minzaam iemand die wellicht voor het maffiawereldje dat het voetbal te vaak is, veel te braaf overkomt. Een intelligent man ook die welbespraakt was en het ideaal visitekaartje leek voor een vereniging die haar tekorten grotendeels kon toevertrouwen aan een vriendelijk man met veel relativeringzin zoals in dit geval Vangeneugden.
Ronny had echter te veel angst om zijn elftal onbevangen en complexloos te laten voetballen. Dat gebeurde pas nadat zijn ploeg op achterstand was gekomen en vreemd genoeg lukte dat meestal nog behoorlijk goed waardoor men geneigd is te denken dat hij alle vertrouwen had in die aanpak en niet meteen bereid was een meer offensief denkpatroon te overwegen. Meer zelfs : de ploeg kon blijkbaar beter overweg met een achterstand dan met een voorsprong, want in de thuiswedstrijd van een paar weken geleden was het echt schrijnend om te zien hoe bang en onhandig WB een volledige tweede helft tegen Charleroi omging met een 1-0 voorsprong en hing een doemscenario 45 lange minuten als de chroniek van een aangekondigde nederlaag onophoudelijk boven een naar het einde snakkende Beverse supportersschare. Vangeneugden heeft ongetwijfeld veel goeie dingen gedaan op de Freethiel in die korte tijd en werd niet gediend door de omstandigheden waarin hij aan zijn opdracht moest beginnen (meerdere bepalende spelers die laattijdig toekwamen), maar dat hij er bijna in slaagde 2014 op de Freethiel te overleven, heeft met het voor elke trainer onontbeerlijke tikkeltje geluk te maken. Wedstrijden zoals die tegen Moeskroen en in Westerlo werden op het laatste nippertje met een driepunter afgesloten, maar hadden inhoudelijk sportief weinig of niks te bieden. Het werden zelfs gekoesterde overwinningen waarbij de late winst werd afgedaan met het excuus : enkel de overwinning telt, niet de manier waarop. Maar na deze korte momenten van euforie werd weer snel duidelijk dat Vangeneugden het bij momenten niet goed meer wist, want de gevierde man tijdens genoemde wedstrijden Destorme stond dan weer eens in, dan weer eens naast de ploeg en voor iemand met zijn ervaring en vaak beslissende ingevingen, was dat een betwistbare keuze. Onbegrijpelijk ook hoe een zwalpende Ibou die hij nochtans door en door moest kennen, veel te lang mocht blijven staan.
Maar Vangeneugdnen zal voor mij ook de trainer zijn die Renaud Emond op de spitsenkaart heeft gezet, die Maric weer aan het voetballen kreeg en die noodgedwongen door de afwezigheid van D’Ulivo, Bojovic ontdekte als waardevolle doublure van Cédric.
Achteraf is het altijd gemakkelijk praten natuurlijk, maar toen de clubleiding Vangeneugden voorstelde als sportieve baas voor de komende 2 seizoenen, vond ik dat Ronny een kans verdiende. Wie het als coach 3,5 jaar, weliswaar met hoogtes en laagtes, kan uithouden bij een club als OHL (er zat ook een promotie bij) heeft gegarandeerd iets in zijn mars. Misschien is Ronny niet het type trainer die geschikt is om degradatievoetbal mee te spelen, maar vraag is welke coach zich vereerd voelt met een dergelijk twijfelachtig etiket ?
De club zal het mij niet komen vragen, maar als ik een kandidaat naar voor zou mogen schuiven, dan ga ik voluit voor de Lorre. Wat had ik graag Staelens zaterdag in Cercle al op de Beverse bank zien zitten ! Onze lammetjes zouden dan zonder twijfel ijsleeuwen geweest zijn, want met de tegenstander van afgelopen weekend heeft Lorenzo volgens mij nog een ganzenei te pellen.
PIJNLIJK VERLIES IN CERCLE IS FATAAL VOOR VANGENEUGDEN.