* Amido Balde langs achterpoort naar Hapoel Tel Aviv.
In het weekend zat het er al aan te komen, maar maandag werd het door de club officieel naar buiten gebracht. Het verblijf van Amido Balde op de Freethiel was van zeer korte duur. Zijn debuut op 13 september in het Regenboogstadion zullen we door zijn wereldgoal natuurlijk nooit meer vergeten, maar al bij al was zijn transfer rekening houdende met de huurprijs die Celtic vroeg, een complete mislukking, waarmee ik in geen geval wil zeggen dat Amido niet over de kwaliteiten beschikt om een basisplaats bij een eersteklasser te claimen. Hij paste gewoon niet in het systeem dat Ronny Vangeneugden voor hem in petto had. Toe ik zijn vertrek vernam gingen mijn eerste gedachten meteen terug naar die onvergetelijke wedstrijd in september aan de Gaverbeek waar Amido niet enkel de mooiste goal uit zijn carrière tot dan toe maakte (en ik twijfel of dat doelpunt een opvolger zal krijgen), maar ik moest ook terugdenken aan het flitsende debuut van Aboubacar Oumarou vorig seizoen tegen Anderlecht. Toen die na rust inviel was hij een voortdurende gesel voor de Brusselse defensie en waren Philip Joos en Geert De Vlieger lirisch op Sporting Telenet, maar om eerlijk te zijn, wat mij betreft is het ook bij die ene bevlieging gebleven. Raar toch, zowel Balde als Oumarou debuteerden keizerlijk, maar degradeerden meteen daarna tot hofnar.
FREETHIELSPROKKELS.