Elk een helft, maar KV was de baas.
Het zouden wel eens 2 bijzonder kostbare punten kunnen geweest zijn die WB zaterdagavond heeft te grabbelen gegooid in de thuiswedstrijd tegen KV Mechelen. Nochtans zag het er aan de rust bij een 2-0 voorsprong bijzonder goed uit, maar stellen dat er op dat moment geen vuiltje aan de lucht was, zou ook botsen met de waarheid. Het was prettig vaststellen dat WB eindelijk een keer een goeie start nam en dat resulteerde op het kwartier in een frommelgoal van Emond (op dat moment zijn nr 9 van het seizoen). Mechelen had vanaf dat moment veel balbezit, maar deed daar aanvankelijk weinig dreigends mee. WB loerde op de counter en in de 39ste minuut werd een lichte fout van de Mechelse portier op Maric bestraft met de zwaarste sanctie. Emond liet de kans op zijn nr 10 niet liggen en in de resterende minuten tot de rust roken de mannen van Brepoels zelfs een derde goal, maar met de 2-0 ruststand mocht WB absoluut niet klagen.
Twee wissels aan de rust bij de bezoekers lieten KV een metamorfose ondergaan en het waren oude bekenden die het mes pijnlijk diep in de wond duwden. In de 50ste minuut kon Veselinovic ongehinderd de 2-1 binnen koppen, maar ook de ingevallen Laurens Paulussen lag er op gebrand om zijn beste beentje voor te zetten. En zoals ik al vaker heb opgemerkt raakt WB werkelijk in paniek als het op voorsprong staat en die paniek nam alleen maar toe na de aansluitingstreffer van Veselinovic. WB kreeg geen poot meer aan de grond en het was wachten op de gelijkmaker die, niet op basis van de kansen, maar op basis van het overwicht, in de lucht hing. In de 74ste minuut gebeurde dan het onvermijdelijke na een verwoestend schot van De Witte waarop Steppe kansloos was. Waasland-Beveren dreigde nog helemaal kopje onder te gaan toen de scheidsrechter het presteerde één extra minuut bijna 3 minuten te laten duren. Het verlossende eindsignaal kwam geen seconde te vroeg en het goeie nieuws moest zoals spijtig genoeg te vaak gebeurt weer eens van andere velden komen.
Dat Cercle in Westerlo en Moeskroen thuis tegen Kortrijk tegen een nederlaag aanliepen was een lichtpuntje, maar WB liet zelf een uitgelezen kans liggen om plots 2 plaatsen te klimmen in het klassement. Op basis van het vertoonde spel was een overwinning gestolen geweest, maar als men halverwege 2-0 leidt tegen een op dat moment nog concurrent, mag dat nooit meer worden uit handen gegeven. Guido Brepoels mag achteraf sakkeren zoveel hij wil over zijn spelers die vergaten te voetballen na rust en de bal lukraak wegtrapten, vraag is of deze spelersgroep voldoende voetballend vermogen bezit om het anders aan te pakken. Als hij een paar weken geleden overtuigd was dat we van de 8 wedstrijden er 4 moesten winnen om het behoud te verzekeren, ziet die opdracht met nog 6 matchen te gaan er hopeloos uit. Dan maar hopen dat er volgende week in Genk een stunt wordt uitgehaald ? Laat ons duimen van wel, maar uit het verleden herinner ik mij dat wanneer enkele keren een unieke kans om goeie zaken te doen in de rangschikking wordt verkwanseld, dat geen toeval is en meestal het pijnlijkste verdict volgt. Ik sluit een stunt in Genk niet uit, maar de tijd van hopen en denken is voorbij. Het moet nu echt gebeuren en gebeuren wil in dit geval zeggen enkele keren na mekaar winnen wanneer dat vooraf niet wordt verwacht.
WAREN DIT DOORSLAGGEVENDE PUNTEN ?