De eindspurt van de reguliere competitie in de JPL is ingezet.
Als men in de wielersport over een eindspurt spreekt weet men dat er dra beslissingen vallen en ook in eerste klasse zitten we in een fase waarin stilaan knopen worden doorgehakt. Voor definitieve beslissingen is het nog wachten tot half maart, maar de schiftingen zijn momenteel volop bezig voor elk van de 3 poules.
Gezien de moeilijkheidsgraad van de laatste 5 wedstrijden (thuis Kortrijk, naar Standard, thuis Gent, naar Oostende en thuis Lokeren), kan elk verder puntenverlies vanaf nu voor WB dodelijk (PO3) betekenen en in die optiek is het uiteraard jammer dat Lierse vorig weekend 3 punten pakte in Waregem, want zelfs de straling van de rode lantaarn is weer voelbaar. Winnen is dus het enige wat telt zaterdagavond en dat dit moet gebeuren tegen de ploeg in vorm en revelatie van het seizoen 2014-2015, komt erg ongelegen. Maar als men in de op papier gemakkelijker wedstrijden met de punten morst, blijft er niets anders over dan dit te compenseren tegen de betere teams van de JPL. Het verleden heeft immers ook aangetoond dat WB beter voetbalt tegen teams uit de linkerkolom, maar dit te zelden vertaalt in punten. Anderzijds, tegen rechtstreekse concurrenten wordt maar zelden een goed niveau gehaald, maar was men dit seizoen toch al enkele keren efficiënt.
Zondagavond in Genk zat het organisatorisch tot ruim tien minuten voor tijd goed in mekaar, maar toen vond de thuisploeg een barstje in het Wase panster. Al bij al kreeg Genk voldoende kansen om zijn overwinning te rechtvaardigen, maar een late goal blijft steeds lastig te verwerken. Bourabia debuteerde zeker niet onaardig, maar offensief blijft WB bedroevend weinig voorstellen op verplaatsing en is er (en daar moeten we eerlijk in zijn) niet eens zo’n groot verschil met de aanpak van Ronny Vangeneugden. Het is eenvoudig om te zeggen hoe men zijn ploeg graag wil zien voetballen, maar wanneer men de spelers daarvoor niet heeft blijft het meestal bij woorden en veel goeie wil.
Wat moeten het fantastische tijden zijn voor de supporters van KV Kortrijk !
Moeizaam gestart, aanvankelijk veel geblesseerden en een nieuwe trainer die nog alles moest bewijzen. Twijfels alom de eerste weken, maar overwinningen kunnen in het voetbal soms wonderen verrichten. Om onverklaarbare redenen (kan ook gewoon een samenloop van omstandigheden zijn die eerst tegen- en daarna meezitten) slaat de motor plots aan en worden de winstpartijen aan elkaar geregen. Yves Vanderhaeghe was geen hoogbegaafd voetballer en als trainer vragen goeie resultaten om bevestiging, maar als mens vind ik hem top. Eerlijk in zijn analyses, vlotte prater en altijd iets bekoorlijk nederig in zijn manier van overkomen. Dat Yves dit prachtig seizoen realiseert met een mengeling van nobele onbekende Fransen, afdankers van bij ons en een Balkansamenraapsel, dat is toch geweldig ! Nu gun ik van harte PO1 aan Yves en zijn mannen, maar om dat te bereiken hebben ze al een flinke bonus, terwijl WB om zijn doel te bereiken geen andere keuze heeft dan de punten thuis houden. Yves, we vinden je super, maar onze sympathie kan alleen maar groeien door gul te zijn voor een ploeg in zware puntennood en een schrijnend gebrek aan vertrouwen. Kan er een tegenprestatie af Yves voor de knullige winninggoal in de heenwedstrijd die in geschenkverpakking werd aangeboden door Corstjens ? Dank bij voorbaat en het komt na zaterdag wel goed met Kortrijk hoor !
WINNEN = MEEDOEN,