* Wat heeft de kelder volgend weekend in petto.
Dit kan ongetwijfeld nog een korte, maar boeiende rubriek worden.
Alhoewel KV Mechelen niet helemaal buiten schot is, ziet het er toch naar uit dat dat de strijd om play-off III te ontlopen, zich zal afspelen tussen Lierse, Cercle, Moeskroen en W-B.
Mechelen kan zaterdag al voor zichzelf het licht op groen zetten naar play-off II, maar dan moet het wel de derby tegen Lierse tot een goed eind brengen en dat is niet onmogelijk na de opsteker in Anderlecht, maar met zijn 6 op 6 en vooral de manier waarop dat gebeurde, zal Lierse zijn huid gegarandeerd duur verkopen. W-B mag vrijdagavond al het degradatiedebat openen op Sclessin en laat ons hopen dat het in staat is druk te zetten bij de concurrentie door zelf met een goed resultaat uit Luik terug te keren. Laat ons na de knappe zege tegen Kortrijk vooral de voeten op de grond houden, maar met dezelfde organisatie als in Genk en tegen Kortrijk en ditmaal hopen op wel eens een rake counter, valt er misschien wel iets te rapen in de Vurige Stede.
Moeskroen trekt naar Daknam en na de 0-1 nederlaag tegen Oostende en in de wetenschap dat Lokeren zijn laatste troeven uitspeelt voor een PO1-ticket, kan de moeilijkheidsgraad voor Moeskroen vergeleken worden met die van Waasland-Beveren in Standard.
Op papier heeft Cercle dit weekend de minst lastige tegenstander. Het ontvangt in Jan Breydel Zulte-Waregem, maar de dreun in Lierse zou wel eens voor een overlast aan oplapwerk kunnen zorgen en de vraag is of Vidarsson daarmee op een week tijd klaar is. Kortom, dit worden nog 4 onwaarschijnlijk spannende weken en hopelijk zitten er tussen de W-B-fans niet te veel hartlijders, want zij doen er goed aan toch even wat afstand te nemen op het tijdstip waarop de wedstrijden doorgaan.
* Van de hel naar een virtuele hemel.
Het is misschien wat overdreven te stellen dat ik mij na de nederlaag in Genk in een sportieve hel waande, maar toch minstens het vagevuur. De handdoek gooien staat niet in mijn Van Dale, maar om eerlijk te zijn, via de reguliere competitie play-off II afdwingen achtte ik zo goed als uitgesloten. Niet omdat ons programma nu eenmaal loodzwaar was, want elke wedstrijd begint met 0-0 en het is geen nieuw gegeven dat onze ploeg tegen de betere tegenstanders zelf ook zijn betere wedstrijden speelt, alleen dit vertalen naar puntengewin wilde maar niet lukken en omdat de voetbalkalender angstaanjagend aan het uitmergelen was, vreesde ik het ergste. Thuis Charleroi, Zulte-Waregem en Mechelen en uit in Lier en Genk, telkens werd nagelaten een gunstige uitgangspositie ofwel te handhaven ofwel in positieve zin verder uit te bouwen en dan vraagt men om moeilijkheden.
Toen ik zaterdagavond omstreeks kwart voor acht van een bezoekje aan de oud-spelers achter het doel terugkeerde naar het Themacafé en de opwarming volop bezig was, betrapte ik mijzelf op de aanwezigheid van ook maar de minste stress en zo kort voor aanvang van een mogelijks al beslissende wedstrijd, ik vond het een vreemde ervaring. Het was geen berusting, maar het besef dat in een zeer recent verleden de zopas beschreven wedstrijden niet konden worden afgemaakt.
Aan de rust bij een 1-0 voorsprong na de prachtige treffer van Maric en de brilscores in Lier en Moeskroen, heb ik bewust genoten van die hoopgevende tussenstanden, maar ik herinnerde mij tegelijkertijd welke grote verschillen in punten en tussenstanden er vaak bestaan tussen de ruststand en de eindstand en dat gaf alweer een verscheurend gevoel tussen genieten en angst voor nog eens een zenuwoorlog van 45 eeuwigdurende minuten. De druppel die de emmer nagenoeg deed overlopen waren de 4 minuten extra tijd die Wim Smet meende te moeten toevoegen. Ik moest denken aan 4 minuten blijven liggen in bed als de wekker ’s morgens afloopt, want dan lijken die amper 30 seconden te duren. Ik ga Wim Smet een voorstel doen om mijn wekkerradio in te ruilen voor zijn wedstrijdhorloge en die naast mijn bed leggen. Zal dat langzaam ontwaken worden in de toekomst !
En dan het laatste fluitsignaal ! Yes !!! En ongelooflijk maar waar, Oostende had er nog eentje gemaakt in Moeskroen en Cercle was nog helemaal onderuit gegaan in Lier. Over dat laatste resultaat zou men nog kunnen discussiëren of het niet beter bij een puntendeling was gebleven, maar men moet toch al een kampioenpessimist zijn om het afgelopen weekend niet als schitterend en wie weet zelfs als beslissend te hebben ervaren. Van de hel in de hemel ? Dat is uiteraard veel te voorbarig, maar laat ons alvast duimen dat de beslissende sprong is gemaakt, want als sommige mensen denken dat Cercle en Moeskroen het lastig krijgen, was het wel een must om deze ploegen eerst te passeren in de stand en dat is alvast gebeurd. Of hoe Valentijn, ondanks het bijwonen van een voetbalwedstrijd, toch nog een dubbelslag kan opleveren.
FREETHIELSPROKKELS.