* Deze week in het sportnieuws gehoord.
Milos Maric zou volgens de statistieken van een Vlaamse krant de beste vrijschopspecialist van de Jupiler Pro League zijn. Opgeteld was Maric bij Gent, Lierse, Lokeren en thans WB al 11 keer succesvol met een vrijschop en dat is bijzonder knap. De meeste vrijschopdoelpunten lukte Milos bij Gent, nl 6, bij WB zit hij aan 2. De respectievelijke trainers bij Waasland-Beveren, De Boeck, Peeters en Vangeneugden zullen er uiteraard hun redenen wel voor hebben, maar het heeft mij steeds verbaasd dat een speler met de kwaliteiten van Milos in anderhalf seizoen WB, er nog niet in geslaagd is zich tot basisspeler te kronen. Dat Maric het lastig heeft het statuut van fanionspeler bij een topper of subtopper af te dwingen kan ik best begrijpen, maar een voetballer die op geen inspanning kijkt, een prima pass en dito hoek- en vrijschop in de voeten heeft, daarvoor zou elke trainer van een ploeg in play-off II een plaatsje vrij moeten hebben. Ik heb niks tegen Robin Henkens, maar wat mij betreft mag Guido Brepoels in de toekomst Milos Maric aanduiden als vaste man voor de stilstaande fases.
Dat Copa vorige week aan één enkel geslaagd optreden in de Africa Cup genoeg had om held van de Ivoriaanse natie te worden, konden jullie hier al eerder lezen. De ex-doelman van KSK Beveren is niet vies van een sterk staaltje comedia dell'arte, maar het greep mij wel aan dat de Kortrijkse trainer Yves Vanderhaeghe bij Sporting Telenet sprak over een kippevelmoment toen hij het emotionele interview met Barry Boubacar Copa zag. Dinsdagavond zat Copa trouwens in het programma van Bart en Saskia op de VRT en werd alweer een stukje reportage uit de oude doos opgevist waarin was te zien hoe gewezen fysicaltrainer en verzorger Theo Bauwens een poging ondernam om de Ivorianen Nederlands te leren en het ging er zoals jullie ongetwijfeld eerder zagen heel gezellig aan toe. Afrikaanse emotie, ik denk dat we ons als vaak koele westerlingen geen reëel beeld kunnen vormen van hoe zij emotie ervaren en verwerken. Op de bijeenkomst van oud-spelers voor aanvang van de wedstrijd tegen Kortrijk, mocht ik tijdens mijn ontmoeting van Chidi Nwanu en Yves Essende zelf ondervinden hoeveel menselijke warmte en vriendschap deze mensen uitstralen.
Joachim Van Damme zit dan weer in de hoek waar de klappen vallen. Sportief is het knap dat hij in een goed voetballend team als KV Mechelen na een moeizame start (hij moest van coach Jankovic aan het begin van het seizoen liefst 10 kilo kwijt geraken) een vaste stek heeft veroverd, maar zijn temperament en groot strijdershart speelt hem dit seizoen parten. De incidenten met Vasquez, David Addy en afgelopen weekend nog met Ibrahima Conte, zijn niet bevorderlijk voor zijn wel vaker in vraag gestelde reputatie. Tot hier het vervelende gedeelte voor Joachim, het positieve is echter dat Van Damme inmiddels heeft bewezen op het hoogste niveau zijn mannetje te kunnen staan en daaraan hebben tot voor kort veel zogenaamde kenners getwijfeld en dat slagen heeft hij vooral aan zichzelf te danken. Het is dus niet allemaal kommer en kwel, al doet Joachim er wel goed aan zijn temperament op de groene rechthoek wat in te tomen wil hij in de toekomst niet het slachtoffer worden van die opgebouwde reputatie.
FREETHIELSPROKKELS.