Korte leunpauze wordt heel duur betaald.
In mijn voorbeschouwing vroeg ik mij af of Waasland-Beveren na de prima match tegen Kortrijk, ook in staat zou zijn Standard in eigen vesting het vuur aan de schenen te leggen. Het antwoord is volmondig "ja". De terecht afgekeurde 3-3 van WB in blessuretijd zegt alles over de spektakelwaarde van de door beide teams afgeleverde pot voetbal die in hoofdzaak boeide door langs weerszijde een tomeloze inzet en waarop de schoonheid van het doelpunt van Emond een uitzondering vormde.
Standard opende sterk met kansen voor o.a. Bia, Ezekiel en een twijfelachtig afgekeurd doelpunt, maar veel vroeger dan mocht worden aangenomen is Kenny Steppe bezig zijn statuut van weleer als uitstekende doelman, alle eer aan te doen. Toen de Luikse storm was afgenomen tot een vrij krachtige wind, zag WB zijn kansen schoon om tegen te prikken en dat deed het uitstekend. Bij een eerste rush van Oumarou vergat hij zijn maats te bedienen, maar de tweede keer was het wel raak. Knappe inspanning van Oumarou, dito voorzet en met 3 waren ze gevolgd om de 0-1 te netten. Het was uiteindelijk Rowell die zijn 2de goal voor WB lukte. WB bleef goed meevoetballen, maar moest in de 33ste minuut toch de gelijkmaker toestaan na een warrige fase voor doel en een puntertje van Ezekiel. Corstjens was nog betrokken bij een vreemde fase waarbij de bal via zijn voet en hoofd (aanvankelijk wezen de tv-beelden op handspel) werd beroerd, maar de strafschop werd terecht niet gefloten waardoor de ruststand met een billijke 1-1 werd bereikt. Evenwichtige en aangename 45 minuten voetbal klonk de bevinding van co-commentator Wim De Coninck.
De eerste kans van de tweede helft was voor WB, maar Oumarou vond met een prachtig schot de Luikse portier Thuram op zijn weg naar de 1-2. Daarna volgden een handvol prima mogelijkheden voor de thuisploeg, maar die werden ofwel gemist, ofwel zat er alweer een attente Steppe tussen. Toch bleef WB zijn deel van het spektakel opeisen met een prima tegenaanval via Rowell en Wilmet. In de 64ste minuut zette Emond zich achter een vrijschop en met een overheerlijke trap à la Maric bewees Renaud tot meer in staat te zijn dan steeds op de goeie plek te staan (1-2). Nu was Standard even van slag, maar ook Waasland-Beveren, want het besef met minder dan een half uur te gaan op voorsprong te staan in Sclessin werkte verlammend. Zonder het te willen en wellicht ook door de geleidelijk toenemende druk van de Rouches, ging WB wat achteruit leunen en dat leverde in de 82ste minuut via de ingevallen Zweed Hamad de gelijkmaker op en amper 3 minuten later de winninggoal van Carcela. Een koude douche voor een bijzonder dapper WB dat zich bleef roeren als een duivel in een wijwatervat. In de 93ste minuut werd het daardoor nog heel even muisstil op Sclessin toen de al ingevallen Destorme de 3-3 scoorde, maar het doelpunt werd terecht geannuleerd wegens buitenspel. Standard was door het oog van de naald gekropen en op basis van het aantal kansen behaalde het niet eens een onverdiende overwinning, maar het weerwerk van WB mocht gezien worden. De Waaslanders speelden absoluut geen play-off III-voetbal merkte de verslaggeving op, "maar we staan er wel", reageerde een aangeslagen Guido Brepoels die echter meteen de voldoende positieve punten had gezien om de resterende 3 wedstrijden op verder te borduren.
Verliezen doet geen enkele supporter graag, maar een nederlaag zoals die van vrijdagavond in Standard zindert niet lang na, integendeel zelfs. Nu al overheerst een gevoel van revanche nemen tegen Gent.
WB LAAT STANDARD DOODSANGSTEN UITSTAAN.