Bedevaart naar Mechelen is op zijn plaats.
Het zal een nooit opgeloste vraag blijven of W-B en Lokeren het op een akkoordje hebben gegooid, maar feit is dat wanneer Mechelen niet voor de stunt van het seizoen had gezorgd, Waasland-Beveren ondanks het feit dat het zijn lot in eigen handen had, naar play-off II was verbannen. Daarom hou ik een dubbel gevoel over aan de scoreloze derby van zondagnamiddag : enerzijds ongelooflijk opgelucht dat het JPL-circus minstens nog een jaartje langer langskomt aan het Stadionplein in Beveren, maar anderzijds ook wel een groot gevoel van teleurstelling dat het dit seizoen veel te vaak "net niet" is geweest en dat er nog altijd geen basis is voor betere tijden.
Een overwinning tegen Lokeren volstond voor W-B om zeker te zijn van een verlengd verblijf in de Jupiler Pro League. In geval van een gelijkspel of verlies was het bang afwachten wat Moeskroen, maar vooral Cercle zou doen. Lokeren gunde een handvol titularissen rust met het oog op play-off II waarin het hoopt alsnog aan Europees voetbal te geraken, maar het is niet altijd een voordeel te moeten spelen tegen gasten die op dat moment een kans krijgen om zich te tonen aan de coach. Bij W-B ontbrak D'Ulivo met een blessure, maar daar kijkt niemand nog van op. Daardoor maakte Jerry Vandam zijn debuut voor Waasland-Beveren en hij deed dat ver van slecht. Onbegrijpelijk was dan weer dat Sousa naar de bank verhuisde, maar anderzijds was het een goeie zaak dat Addy verplicht werd zijn linksachter kwijt speelde aan Hrvoje Cale. Met een dergelijke inleiding lijkt het alsof er nog een lang verslag zal volgen, maar dat is helaas niet het geval omdat er over de wedstrijd zelf niks te vertellen viel. Lokeren hoefde niet en de uitdaging mits winst zeker te zijn van het behoud, moest het bij Brepoels afleggen tegen de angst voor een nieuw Oostende-scenario. Het resultaat was een gesloten wedstrijd met nauwelijks kansen, al was Dessers er voor Lokeren met een bal onderkant lat wel dichtbij en liet onze topschutter Emond in het wedstrijdslot een unieke kans liggen om zich onsterfelijk te maken met de 1-0. Zelfs de ongunstige evolutie van de score in Cercle kon de spelers van Waasland-Beveren niet aanzetten om wat meer risico's te nemen en op zoek te gaan naar een bevrijdende voorsprong. Dan maar hopen dat het goeie nieuws van elders zou komen, maar in Charleroi bleef de tussenstand 2-0 en dat was er eentje te weinig, terwijl in Cercle met nog 3 minuten op de klok en een geruststellende 2-0 voorsprong, wellicht de eerste flessen champagne reeds werden ontkurkt. Wat vanaf de 87ste minuut in het Jan Breydelstadion gebeurde valt moeilijk met woorden te beschrijven, maar "uniek" is zeker op zijn plaats. Cercle maakte in een tijdsbestek van 180 seconden een dramatische val van de hemel naar de hel zonder even te passeren in het vagevuur. Zonder daaraan zelf op dat moment veel verdienste te hebben, werd W-B gelijktijdig met de vrijeval van Cercle, gekatapulteerd van de hel naar de hemel en dat zorgde voor een shock van emoties vergelijkbaar met het scenario van W-B tegen Bergen een viertal jaar geleden toen Clepkens en Bourabia in de slotfase voor een onwaarschijnlijke ommekeer zorgden en Mons een dreun van jewelste verkochten.
Er is de voorbije week ontzettend veel gespeculeerd over hoe gul onze Lokerse buur zou zijn voor Waasland-Beveren, maar volgens mij viel dat best mee. Van cadeaus kan geen sprake zijn, want als Mechelen geen miraculeuze comeback had gemaakt, was po3 een feit voor W-B. Bovendien waren de gevaarlijkste kansen (een tweetal) voor de bezoekers en bezondigde Davino Verhulst zich aan ergerlijk tijdrekken. Lokeren zou er ook voordeel bij hebben dat W-B won zodat in geval van verlies van Moeskroen in Charleroi beide ploegen in dezelfde groep van po2 zouden zitten en dus 2 financieel aantrekkelijke affiches. Maar niks van dit alles waardoor ik er van uitga (en daar heb ik absoluut geen probleem mee) dat zowel Lokeren in Beveren als Mechelen in Cercle hun sportieve plichten hebben vervuld. Als voetbaldier kan ik tot slot niet anders dan toch nog even stil te staan bij het drama van Cercle. Als bestuurder, speler of supporter wil je zoiets nooit meemaken. Het verhaal ook van de overbekende hoek en de klappen waar elke ploeg wel eens mee te maken krijgt, want de aansluitingstreffer van Mechelen was overduidelijk buitenspel. Maar zoals Peter Vandenbempt het deze morgen in zijn wekelijks voetbalpraatje uitdrukte, die misser alleen is er niet de oorzaak van dat Cercle naar po3 werd verbannen. Ploegen die jaarlijks flirten met po3 maken, tenzij een structureel sterk gewijzigde aanpak, vroeg of laat de gevreesde tuimeling en hij noemde daarbij in één adem de naam van Waasland-Beveren. Het bestuur van W-B kan alvast een gebrek aan tijd niet inroepen als excuus wanneer het volgend seizoen weer onnatuurlijk warm wordt half maart, want het kan vanaf nu werken aan de jaargang 2015-2016, te beginnen met de trainer. Guido Brepoels heeft een groep gesmeed die er voor gaat en er was meer te beleven dan onder leiding van Ronny Vangeneugden, maar een 6 op 27 zijn niet meteen cijfers die tot de verbeelding spreken. Er waren volgens Guido 4 overwinningen nodig om W-B naar een veilige haven te loodsen, maar het is bij één enkele gebleven tegen Kortrijk en da's weinig. En wie zal het mij kwalijk nemen wanneer ik Cercle alle succes toewens in po3 en dat het geen hinder meer mag ondervinden van de traumatische ervaring tegen Mechelen.
OEF, OEF, OEF !