* Er zijn voorbeelden genoeg dat het beter moet en kan.
De zware 7-1 pandoering in Genk van afgelopen weekend zal niet enkel in de statistieken pijn doen aan de ogen, het is een nederlaag die misschien wel de vinger op de juiste wonde legt. Chaos troef, want spelers doen in de media hun beklag over collega's die er met hun pet naar gooien en dat terwijl een man die al heel het seizoen bewust op een zijspoor wordt gezet en ondertussen lekker veel centjes mag opstrijken, op de voorlaatste speeldag nog eens mag meedoen en zowaar ook een doelpunt maken (zo slecht gooit die dan ook weer niet met zijn pet hé Robin).
Kortom, in afwachting van het laatste verplicht nummertje tegen Mechelen lijkt iedereen te doen waarin hij zin heeft en dat komt allesbehalve professioneel (amateurs zouden zich zelfs beledigd voelen de vergelijking met hun aanpak te maken) over.
Dat een club recht heeft op het overwinnen van kinderziektes na een zeer gevoelige fusie en een misschien iets te vroege promotie, daar kan iedereen begrip voor opbrengen. Maar dat na 3 seizoenen kwakkelen en voortdurend flirten met play-off III onze club (althans die indruk krijgt iedereen) minder ver staat dan het eerste seizoen na de promotie, is een zacht uitgedrukt vervelende vaststelling. Het gevoel dat het van kwaad naar erger gaat en veel supporters de film uit het verleden weer zien opdoemen, wekt ergernis. En toch zijn er voldoende voorbeelden waaraan de clubleiding van Waasland-Beveren zich zou moeten optrekken. Neem bv. het altijd woelige Charleroi. Tot vorig seizoen een concurrent van W-B om te ontsnappen aan po3. Bestuurschaos, supportersrellen, Yannick Ferrera weet er uit zijn Charleroiperiode alles van. En wat blijkt, door het posteren van de juiste mensen op de juiste plaats (trainer Mazzu is er daar zeker eentje van) kan chaos binnen de kortste keren worden verbannen met de onverwachtse en waarschijnlijk onverhoopte beloning van play-off I. Als ik vaststel wat er dit seizoen allemaal bij Moeskroen op bestuurlijk en sportief gebied is gebeurd en zie hoe de technische staf en spelers (weliswaar na het doorvoeren van een trainerswissel) zich hiervan hebben hersteld en nog meedoen voor groepswinst, enerveert het mij waarom die professionele aanpak op de Freethiel uitblijft, maar dat het mogelijk is hebben Charleroi en Moeskroen-Peruwelz (en neem er gerust Westerlo ook nog bij) voldoende bewezen. Overigens, na een vijftal speeldagen hing het lot van Yves Vanderhaeghe bij Kortrijk ook al aan een dun draadje, maar de rust in de tent werd bewaard met ook hier de po1-beloning.
* Bornem sluit in stijl af, Yellow Blue kent zijn tegenstander.
Bart Selleslags en KSV Bornem hebben een zeer verdienstelijke 2-2 uit de brand gesleept bij de buren van Rupel Boom waardoor de Klein-Brabanders het seizoen afsluiten met 41 punten en een dertiende plaats in de rangschikking. Tom Vermeire en Arne Van den Eynde, dit seizoen nog bij de Beverse beloften aan de slag, komen dus bij een stabiele derdeklasser terecht en zullen er hopelijk snel hun draai vinden.
Sinds zondag kent Yellow Blue zijn tegenstander van volgende week zondag 10 mei. Rupelmonde moet voor eigen supporters proberen beter te doen dan de mannen van Stefan Van Rumst en dat belooft een pittige partij te worden. Rupelmonde bleef gisteren met 3-1 de baas over Moerbeke B waardoor hun kassier komende zondag ongetwijfeld een assistent nodig heeft om tijdig met het tellen klaar te komen. Ondanks het feit dat YB op verplaatsing speelt, begint het met een morele voorsprong aan deze voor promotie naar derde provinciale doorslaggevende wedstrijd, want de voorbije 2 confrontaties tussen Rupelmonde en Yellow Blue eindigden telkens op een overwinning voor de club van de Freethiel. Succes gasten zondag !
FREETHIELSPROKKELS.