* Eerste voorzichtige signalen van een andere aanpak merkbaar.
De voorbije weken is de grove borstel met een vernietigende kracht doorheen de A-kern van Waasland-Beveren gehaald waardoor Stijn Vreven en zijn zo goed als volledig nieuwe technische staf compleet van nul moeten beginnen. Maric, Destorme, Ibou, Sousa, Emond en Addy hebben de orkaan doorstaan, maar voor de laatste twee genoemde spelers valt beweging op de transfermarkt tot het allerlaatste moment niet uit te sluiten. Veel vertrekkers, maar weinig gemor. De supporters hebben blijkbaar begrepen dat een groep die als los zand aan mekaar hing en daarenboven heeft aangetoond over onvoldoende kwaliteiten te beschikken om het beoogde doel (een rustig seizoen draaien) te realiseren, geen handig instrument is om met een gerust gemoed het nieuwe seizoen aan te vatten. Met Jans, Moulin, Lengil en een vijftal getalenteerde jongeren is er al een redelijk gedeelte van de leemte die de vertrekkers hebben nagelaten opgevuld, maar in doel, centraal achterin, op het middenveld en in de aanval (alle linies dus) wordt nog bijkomende versterking verwacht en dat komt neer op een zevental dossiers die zo goed als afgewerkt zijn. De volledige afhandeling van deze dossiers hangt echter af van het feit of o.a. Emond en Addy alsnog vertrekken.
Streven is om op 11 juni wanneer de trainingen echt van start gaan, een meerderheid van deze dossiers achter de kiezen te hebben. Tijd wordt dus de grootste tegenstander van de gewijzigde bestuursploeg van Waasland-Beveren, maar het positieve aan dit verhaal is dat zij niet geneigd zijn zich onder druk te laten zetten met in het verleden te vaak paniekaankopen als kwalijk gevolg en soms spelers die binnen de paar weken langs een achterpoortje van de Freethiel, zonder alshetware een bal te hebben geraakt, moesten opkrassen. Laat ons hopen dat we in de toekomst van dit soort wantoestanden gespaard blijven en voluit doelgericht gaan voor spelers die op het eigen verlanglijstje staan en niet op dat van een of andere malafide spelersmakelaar.
Mijn buikgevoel neemt een voorzichtige wending in positieve zin waar, maar de realiteit leert dat wonderen geen dagelijks gebeuren zijn. En toch zijn er voorbeelden van tot welk een positief resultaat het drastisch omgooien van een strategie kan leiden. De voorbije jaren en zelfs tot het begin van dit seizoen was Sporting Charleroi een perfect voorbeeld van hoe het niet moest. Financiële en sportieve chaos was er dagelijkse kost, maar de god van Mambour Felice Mazzu bracht op enkele maanden tijd hoop en een Europees ticket.
FREETHIELSPROKKELS.