* Hypocrisie ten top.
Ik kon mijn oren gisteren niet geloven toen ik via sms het nieuws vernam over het ontslag van Bob Peeters als trainer van Sporting Lokeren en dan heb ik het absoluut niet over het ongelukkig/slecht gekozen tijdstip en de manier waarop dit nieuws aan betrokkene werd overgemaakt. Ik heb mij vooral geërgerd aan zij die al weken schreeuwen of op zijn minst zware critiek hebben op Peeters (en dan heb ik het in hoofdzaak over de journalisten. Zij maken nu van Bobke een martelaar, maar dat is hij echt niet hoor ! Waar zaten diezelfde zogenaamde insiders toen Peeters (knap) Waasland-Beveren van de degradatie had behoed en hij volledig werd betrokken (hij mocht zelf spelersdossiers aanbrengen) bij de voorbereiding van het volgende seizoen en plots op amper een paar weken van het begin van de voorbereiding onze club de rug toekeerde om zogezegd in zijn geliefd voetballand aan de slag te gaan. Dan heb ik diezelfde journalisten niet gelezen om op te merken dat dit niet zo proper was, integendeel zelfs. Zulke kansen moest sympathieke Bob met beide handen grijpen, want het was een uniek aanbod. Ik heb Bob nooit kunnen bekijken, maar twijfel of hij 2 handen heeft, want zijn avontuur was wel een heel kort leven beschoren bij Charlton Athletic. Onze journalisten zijn nu plots van mening dat Lokeren vaak met één goal verschil verloor en dat zal best kloppen hoor, maar hebben zij dan echt niet het lef om te schrijven dat het gewoon meerdere wedstrijden slecht was voor een elftal met de kwaliteiten van Lokeren ? Er werden inderdaad behoorlijk wat kansen de nek omgewrongen, maar dat euvel is bij veel ploegen met een kleiner budget dan Lokeren ook een probleem en zij kunnenn niet ineens Harbaoui of Coelho uit hun hoge hoed toveren.
Roger Lambrecht heeft nu bij veel supporters en journalisten de boter gegeten, maar laat ons respect, veel respect opbrengen voor een type voorzitter zoals elke club van het niveau W-B er graag eentje zou hebben. Natuurlijk heeft hij wat dictatoriale trekjes en dat gecombineerd met een ongekende rijkdom geeft soms een bizarre cocktail aan sportieve beslissingen, maar hij heeft vooral een groot voetbalhart voor zijn club.
Met zijn keuze voor George Leekens ben ik het echter niet eens. Wat een melige vent is dat die zichzelf in de media als collegiaal omschrijft en ondertussen bij de voorzitter thuis aan de poten zit te zagen van uitgerekend een collega zijn stoel. En vervolgens zichzelf maar in de hemel prijzen dat hij bezig was met buitenlandse nationale ploegen en clubs, terwijl volgens mij zelfs geen caféploeg geïnteresseerd is in deze kampioen van het betonvoetbal. Jean-Marie heeft er een zware concurrent bij ! Maar Georgke weet wel waarom hij Roger de vriend houdt hoor !
En over JMP gesproken : in het weekend zat ik te luisteren naar een Nederlandse talkshow op Sport1 van Nederland met De Mos als gast en toen het o.a. over de Rode Duivels ging maakte Aad lacherig de opmerking dat Jean-Marie altijd wil praten over zijn reddingen en nooit over zijn doelpunten tegen.
FREETHIELSPROKKELS.