Er bestaat nog een waterkansje dat onze beloften kampioen worden, maar na vrijdagavond zijn hun kansen op die unieke prestatie tot slechts enkele procenten gereduceerd na een toch wel zware en pijnlijke 1-4 nederlaag tegen KV Mechelen. En nochtans waren de voetbalgoden in Anderlecht-Club Brugge dat tegelijkertijd werd gespeeld in Brussel ons gunstig gezind, want de 1-1 die daar uit de bus kwam was vooraf het in Beveren vooropgestelde droomresultaat om naar een fantastische titelmatch toe te leven op de laatste speeldag tussen Anderlecht en Waasland-Beveren. Aan de belangrijkste voorwaarde echter om tot die apotheose te komen, zelf winnen tegen KV Mechelen, werd niet voldaan en ook daar valt een en ander over te zeggen. Op de 1-4 overwinning van KV vrijdagavond viel niks af te dingen, wel op de manschappen waarover Johan Van Rumst kon beschikken, maar dat is een persoonlijke mening. Een heel seizoen lang was de Beverse beloftenploeg een prima mix van A-kernspelers en beloften en uitgerekend met de eindstreep in zicht en op een moment dat het kleine Waasland-Beveren in een mooi titelgevecht is verwikkeld met Club brugge, Anderlecht en Standard, wordt er geen beroep gedaan op jongens die evenmin in de hoofdmacht van Vreven aan bod komen (Leemans, Van Dooren en waarom niet Caufriez, M.Sila, Vanzo of Ibou). Van laatst genoemden zullen er deze avond meerdere jongens op de bank vertrekken in een wedstrijd zonder het minste belang en dan zou men toch hopen dat er wat sympathie uitgaat naar het knappe seizoen van onze beloften, want alhoewel het belang van een kampioenstitel met de beloften gerelativeerd moet worden, zou het toch een ferme opsteker/boost zijn voor de hele entourage om op maandag 16 mei (beloftenwedstrijd Anderlecht-WB werd verplaatst van 6 naar 16 mei) naar Brussel af te reizen met de titel als inzet. Ik pleit hier niet voor competitievervalsing door onze eerste ploeg aan de aftrap van een beloftenwedstrijd te brengen, maar van de gebruikelijke mix zoals in de loop van het seizoen en zoals het ook elders gebeurt was er vorige maandag tegen Oostende en vrijdagavond tegen KV Mechelen wat mij betreft geen sprake en daarmee wil ik niks afdoen aan de verdienste van de jongens die gisterenavond tussen de lijnen stonden.
En nochtans begon de wedstrijd tegen KV hoopgevend met dominant spel, maar de eerste de beste tegenaanval van Mechelen (randje buitenspel) werd in de tiende minuut door de bezoekers genadeloos afgestraft. W-B was niet aangeslagen en behield zijn speloverwicht en werd er 5 minuten na de Mechelse openingsgoal ook voor beloond. Cissé zette met een knappe kruisbal Hebbelinc aan het werk en Kevin op zijn beurt centerde fraai richting de herstelde Brent Peers die de bal meenam en met de borst in doel devieerde. Onze jonge Leeuwen bleven op hun elan doorgaan met een bedrijvige Hebbelinck die onophoudelijk onrust zaaide in de buurt van de Mechelse zestien, maar de 2-1 die tot het half uur voortdurend in de lucht hing, weliswaar zonder open doelkansen te krijgen, bleef uit. Als een donderslag bij heldere hemel en vanuit het niets viel het doelpunt aan de overkant. Vanop de middenlijn (zal er misschien een paar meter over geweest zijn) trapte het nummer 11 van KV, een Afrikaan geboren in 1996 en schitterende speler, voorbij een te ver uitgelopen Kevin Janssens. Geweldig mooi doelpunt, maar kan/mag er in principe nooit komen als de doelman alert is. De doodsteek kwam er in de 40ste minuut met een perfect uitgevoerde counter waarbij de volledige linkerflank van W-B werd opgerold door o.a. de auteur van de 1-2 en alhoewel er nog 50 minuten resteerden om de zaken recht te zetten, maakte een soort verslagenheid zich vroegtijdig meester over onze beloften. Ondanks de goede voornemens om in het eerste kwartier na rust op zoek te gaan naar de aansluitingstreffer en het feit dat trainer Van Rumst op de doelman na al zijn bankzitters in de strijd gooide, zat die er nooit in. Op het uur werd het zelfs 1-4 en geen toeval dat diezelfde nr11 van KV afwerker van dienst was. Tot tweemaal toe werkte Illias Mouhine nog de bal voorbij de Mechelse portier, maar even zoveel keer werd het doelpunt afgekeurd voor buitenspel.
Na 90 minuten viel er niks af te dingen op deze ruim uitgevallen 1-4 nederlaag, maar met wat meeval in de aanvangsfase (tot de 30ste minuut was er geen vuiltje aan de lucht) had de partij toch een andere wending kunnen nemen. Voor de snelle denkers/optimisten : wanneer Anderlecht dat een wedstrijd minder heeft gespeeld in Genk verliest of gelijk speelt, leider Club Brugge thuis tegen Standard verliest en Waasland-Beveren vervolgens op 16 mei in Anderlecht gaat winnen, mogen de mannen van David Destorme en Johan Van Rumst alsnog de champagne ontkurken. Indien echter Club Brugge zijn laatste match thuis tegen Standard afsluit met een driepunter is Blauw-Zwart kampioen en is de match in Anderlecht enkel voor de statistieken van belang.
Maar hoe het ook afloopt, het opzet bij de seizoensstart was zich te plaatsen voor deelname aan groepA (play-off I van de beloften) en die doelstelling werd probleemloos gehaald. Dat Waasland-Beveren vervolgens tot de laatste speeldag mee kan doen voor de titel is een grote pluim op de hoed van de beloftentrainers David Destorme, Johan Van Rumst en Walter Engels en uiteraard alle spelers die in de loop van het seizoen mochten opdraven, de ene al wat langer dan de andere. Geweldig gedaan gasten !
Waasland-Beveren trapte af met volgende spelers :
Matthias Janssens, Jordan Atheba, Senne Van Dooren, Ousseynou Cissé, Glen Leemans, Kevin Hebbelinck, Sebastien Ito Mavitidi, Emre Erciyas, Maxim Nijs, Gilles van Remoortere en Brent Peers.
Vertrokken op de Bank :
Simon Van Brussel, Mats De Bauw, Illias Mouhine, Jellal Bilal en Nick Dhaene en hiervan bleef enkel doelman Van Brussel op de bank.
BELOFTEN GEVEN KAMPIOENSCHAP KNULLIG UIT HANDEN.