* Belofte maakt schuld.
Gisteren beloofde ik enkele portretten van beloftenspelers uit de niet eens
zo oude doos te halen en vandaag kom ik graag op die afspraak terug.
Vorige week raakte bekend dat een drietal beloften vanaf volgend seizoen in
de A-kern worden opgenomen en een jaar geleden had ik met een tweetal van
hen een babbel voor het clubmagazine.
Ik heb deze artikels nog eens opgevist en vooral enkele data aangepast
aangezien het interview dateert van pakweg een jaar geleden, maar misschien
kloppen er nog een aantal dingen niet meer zoals bv. studies enz. Niet zo
belangrijk natuurlijk, want het gaat hem vooral om iets meer te weten te
komen over wie die gasten zijn.
Zwijndrechtenaar Gilles Van Remoortere mag de spits afbijten.
BELOFTE IN DE KIJKER : GILLES VAN REMOORTERE.
Hopelijk heb ik mijn deel van de blessurekoek achter de kiezen.
Voor het belofteportret van dit magazine leggen we ons oor te luisteren bij
Gilles Van Remoortere uit Zwijndrecht. De op 8 november 1996 geboren en
getogen Zwijndrechtenaar Van Remoortere woont samen met zijn ouders en
oudere broer Tim (27) nog thuis, de oudste Rob (29) heeft ondertussen het
ouderlijke nest verlaten. Tim zoekt tijdens de weekends voldoening in het
cafévoetbal, terwijl Rob niet zo lang geleden is gestopt met de turnsport en
daarin liefst 2 jaar kampioen van België was.
In een verder verleden speelde vader Luc Van Remoortere eveneens cafévoetbal
en komen we hem verder in deze voorstelling tegen als jeugdtrainer, maar
tegenwoordig vindt Luc zijn gading in het wielertoerisme. Mieke Van Reet is
de echtgenote van Luc, fiere mama van Gilles, Tim en Rob en ongetwijfeld de
stuwende kracht binnen dit sportieve gezin. De ouders van Gilles hebben hun
beroepspassie gevonden in de verpleging.
Gilles was er vroeg bij, want reeds op zijn vierde begon hij te voetballen
bij Sparta Zwijndrecht en niet toevallig was papa Luc zijn eerste trainer.
Tot zijn zevende bleef gilles aangesloten bij Sparta en toen volgde de
overstap naar Beerschot waar hij tot de faling aan de slag was (3 jaar
geleden) om vervolgens de overstap te maken naar Waasland-Beveren.
Op dat moment waren Anderlecht (hij zou er op kot moeten gaan) en Lokeren
(moeilijk te combineren met de studies) mogelijke, maar minder interessante
opties.
Als die faling er niet was geweest zat Gilles wellicht nu nog op Het Kiel,
want alles verliep er naar wens en hij schopte het er zelfs tot
jeugdinternational bij de U17. Toch merkt Gilles onmiddellijk op dat hij het
ook op de Freethiel perfect naar zijn zin heeft, ondanks anderhalf bijzonder
ongelukkig seizoen die werden gekenmerkt door een rugblessure. Die
weerbarstige rug hield hem een jaar lang van de voetbalvelden en ook bij
aanvang van het lopende seizoen stak de pijn alweer de kop op, maar de
voorbije 3 maanden heeft hij pijnloos kunnen voetballen en dat is een luxe
waaraan Gilles zich optrekt met het oog op de nabije toekomst. De sportieve
en medische begeleiding bij WB vat Van Remoortere samen met een veelzeggend
drieletterwoord "top" en dat zal ongetwijfeld als muziek in de oren klinken
van de talloze medewerkers op de Freethiel, voor en achter de schermen, die
bijna dagelijks het beste van zichzelf geven en uit dit dankbaar woordje van
3 letters vast een pak energie putten om door te gaan.
Gilles, 1.80 meter en 70 kilo, speelt bij voorkeur linksmidden, maar is
steeds bereid een rij terug te vallen indien hij de ploeg daar een dienst
kan bewijzen. Technische bagage en snelheid met de bal aan de voet stopt hij
in zijn pakket van meerwaarden, goed positie innemen bij het verdedigen en
afwerking staan op het lijstje van verbeterpunten. Als Arsenalfan legt hij
zijn observatieoog te kijken bij Santi Cazorla, maar Gilles favoriete speler
bij de Gunners is Alexis S&aullnchez. Gilles is al heel zijn leven supporter van
Arsenal met als tweede favoriete ploeg Barcelona met als eenvoudige
verklaring voor die adoratie : "het zijn traditieploegen die veel aandacht
besteden aan de jeugd".
Gilles studeert biomedische laboratoriumtechnieken aan de Arthesis-Plantijn
Hogeschool te Antwerpen. Laborant in de chemie als de studierichting wordt
afgemaakt is een mogelijkheid, maar hij is er nog niet helemaal uit. Naar
het voorbeeld van zijn ouders zou het kunnen dat hij volgend schooljaar
verpleging gaat doen en die keuze zullen Luc en Mieke als respectievelijk
hoofdverpleger en verpleegster ongetwijfeld steuenen. Als meest prettige
herinnering aan het jeugdvoetbal kan Gilles als zestienjarige 5 caps
voorleggen bij de U17 (2x tegen Schotland, 2x tegen Oekraïne en 1x tegen
Duitsland) en dat staat toch maar mooi op het palmares. Als trainers die hem
zullen bijblijven
noemt hij Marc Noë (zowel als lesgever op de Topsportschool te Wilrijk als
coach bij Beerschot), maar ook Tim Bavré (Vorig seizoen beloftentrainer bij
Waasland-Beveren) scoort zeer goed bij Gilles en hij betreurt dan ook
omwille van de geciteerde rugblessure weinig gespeeld te hebben onder zijn
leiding.
Over zijn ambitie als voetballer zegt de immer rustige en introverte
negentienjarige Van Remoortere
"Ik denk dat eerste klasse te hoog gegrepen is, ook al omwille van mijn
blessuregevoeligheid. Een paar reeksen lager lijkt mij realistischer, maar
de studies zijn een absolute prioriteit. Tijd voor hobby’s is er nauwelijks,
hooguit een partijtje zaalvoetbal met de vrienden tijdens de winterstop."
Nuchterheid en de nodige zin om te relativeren stopte Gilles niet in zijn
pakket aan pluspunten, maar dat doe ik wel. Bedankt Gilles dat we met je
kennis mochten maken en veel succes met de studies en het voetbal.
Wat fijn dat deze nuchtere kerel vorige week vernam vanaf de voorbereiding
te mogen proeven van de Beverse A-kern.
FREETHIELSPROKKELS.