Dan zit een mens 4 jaar te smeken om onze trainer een keer in de studio van
Extra Time te krijgen, maar sinds de overwinning tegen Club Brugge is het
stijl bergaf gegaan met Waasland-Beveren. Het hoopvol drieluik dat de ideale
springplank had moeten zijn om W-B naar de buik van het klassement te
brengen, is met een 1 op 9 en een nachtmerrie geëindigd.
Een interlandbreak kan zowel voor spelers als supporters een prettige
gebeurtenis zijn, maar wanneer die wordt ingegaan met het gewicht van een
rode lantaarn voelt dat rotding nog een pak zwaarder aan. Na de matige
partij van W-B tegen Lokeren en de stunt van Westerlo in Anderlecht was het
met belangstelling uitkijken of die stunt van Westerlo een toevalstreffer
was, dan wel dat Kemphanen een verdere opwaartse doorstart zouden nemen en
ondanks de winst tegen Waasland-Beveren durf ik beweren dat de eerste optie
(de winst in Anderlecht was een uitschieter) voorlopig de realiteit het
meest benadert. Dat de belangen groot waren laat zich raden en dat een
eventuele wissel van de rode lantaarn niet bevorderlijk was voor de
kwaliteit van deze degradatietopper was al even voorspelbaar, maar wat
Westerlo en Waasland-Beveren zaterdagavond gedurende de eerste helft
brachten was van een zeer bedenkelijk niveau en zou wanneer het in de
Proximus League werd geserveerd een dikke onvoldoende krijgen. Werkloze
doelmannen en een beschamende 0-0 aan de rust was dan ook het logisch gevolg
van deze non-wedstrijd.
De bezoekers uit Beveren kwamen een stuk gretiger uit de kleeddkamer en
gingen zowaar op zoek naar de zestien van de tegenstander. Grote kansen
werde er niet afgedwongen, maar wanneer Vanzo, Seck en Schwartz scherper
hadden gereageerd zou dat wel het geval geweest zijn. De beste kans was er
voor de aan de rust ingevallen Benji De Ceulaer, maar alleen voor Köteles
stiftte hij de bal rakelings over. Een tiental minuten voor tijd gebeurde
wat die avond geen mens in het Westelse Kuipje voor mogelijk had gehouden,
een doelpunt ! Dat een stilstaande fase aan de basis ligt van een Beverse
tegengoal is anders geen nieuwigheid, maar daar zullen die van Westerlo niet
van wakker liggen. Een vrijschop van Rommens, de omzwachtelde Seck die zich
wat inhield om te koppen en een kattepootje van Maxime Annys volstond om het
Wase vonnis te voltrekken.
Een wedstrijd die geen winnaar verdiende kreeg er dus toch eentje.
Aan goede wil ontbrak het geenszins bij de mannen van Stijn Vreven, maar
momenteel zit er niet het minste tikkeltje voetbal in de ploeg en wat
zorgwekkender is, er wordt de laatste weken totaal geen progressie meer
gemaakt. Het enige waar we ons thans aan kunnen optrekken is dat een
competitie nooit na 9 wedstrijden gespeeld kan zijn en vooral dat Westerlo
heeft bewezen dat er op 1 week (2 matchen) veel kan veranderen. Bedroevend
is alvast dat W-B tot nu toe er niet in slaagde op 9 wedstrijden tweemaal na
mekaar een resultaat te spelen en in de wetenschap dat men pas vooruitgaat
waneer een reeksje wordt neergezet is dat een pijnlijke vaststelling.
AMATEURWEDSTRIJD KRIJGT TOCH EEN WINNAAR.