De troosteloze 0-0 van eergisteren tegen een zwak Moeskroen heeft
uiteindelijk de kop gekost van Stijn Vreven. Of het de juiste keuze is van
het bestuur om de samenwerking met Stijn te beëindigen zal de toekomst
uitwijzen, maar de club zat in een toestand waarbij het kiezen of delen was
en elke wedstrijd aanvangen met het mes op de keel (helaas was dat de
realiteit geworden) is geen gezonde situatie voor spelers en technische
staf, bestuur en supporters. Er was de voorbije wedstrijden in de zogenaamde
matchen van de waarheid niet de minste progressie meer en dan heeft een
bestuur met 12 van de 30 wedstrijden gespeeld weinig keuze. De beslissing
nemen om met dezelfde coach door te gaan was op zichzelf de gemakkelijkste
en goedkoopste oplossing was geweest, maar dan bestaat het gevaar wanneer er
geen verbetering meer komt dat de omgeving laksheid en te laat ingrijpen
verwijt. Wanneer de clubleiding overtuigd is dat de huidige spelersgroep
voldoende kwaliteiten heeft om beter te doen dan ons actuele klassement laat
zien, blijven er nog 18 matchen van de reguliere competitie om hun gelijk te
halen. Als dat niet lukt moet het de moed hebben de hand in eigen boezem te
steken en laat ons in dat geval hopen dat die vergissing geen degradatie tot
gevolg heeft. Maar Waasland-Beveren kan niet bij de pakken blijven zitten,
want reeds morgen zakt Anderlecht naar de Freethiel af en gaat het maar beter
op zoek naar compensatie voor de vergooide punten tegen Moeskroen. Wat zal
het pijn doen bij Stijn om die clash en de herinneringen aan vorig seizoen
toen in het wedstrijdslot de match kantelde in het voordeel van W-B, te
moeten missen.
Het is een wat vreemde vaststelling, maar in een tijd dat qua budgetten de
grote clubs meer en meer afstand nemen van de kleinere, staat in schril
contrast met de vaststelling dat een wedstrijd tegen Anderlecht niet meer
bij voorbaat een kansloze missie hoeft te zijn. Vorig seizoen nog slaagde
Waasland-Beveren er in aan het eind van de reguliere competitie in de
slotfase van de wedstrijd dankzij een treffer van Floriano Vanzo de
Brusselaars met een 1-0 nederlaag naar huis te sturen. En alhoewel
Anderlecht een tweetal weken geleden voor een weekje de koppositie van
Zulte-Waregem kon overnemen, moest het die na het verlies in Brugge weer
afstaan. Midweeks werd weliswaar moeizaam tegen KV Mechelen gewonnen, maar
ondanks die zege en het feit dat RSCA in de rangschikking enkel
Zulte-Waregem moet laten voorgaan, kan de neutrale voetballiefhebber zich
niet van de indruk ontdoen dat het "voorlopig" te stroef loopt bij de
veelvoudige landskampioen. Tijdens Anderlecht-Mechelen van afgelopen woensdag
hoorde ik de verslaggever op een gegeven moment zeggen dat het allemaal te
lang duurde met als eenvoudige verklaring dat de spelers de indruk gaven
niet te weten welke ploegmaat aan te spelen. Ik vond het belachelijk
overkomen voor een club van het niveau Anderlecht, maar toch ook een beetje
begrijpelijk aangezien het Constant Vandenstockstadion in het tussenseizoen
veel gelijkenissen vertoonde met een duiventil. En toch, na de nederlaag in
Brugge werd in de media gedaan alsof Anderlecht zijn kansen op de landstitel
had gehypothekeerd, maar niets is minder waar wanneer men het klassement er
op naslaat. Het klopt dat Anderlecht vooral in het eigen Vandenstockstadion
ver onder zijn waarde presteert, maar ik keek wel even op toen ik afgelopen
maandag in Extra Time manager Van Holsbeeck de resultaten van dit seizoen
buitenshuis hoorde opsommen. Europees zagen die er prima uit en met
uitoverwinningen in o.a. Genk en Standard, zijn er volgens mij enkele
Belgische toppers die meer redenen tot klagen hebben. Het wachten is
voorlopig op de ontbolstering van de met veel bravoure ingehaalde Roemeen
Nicolae Stanciu die het slachtoffer dreigt te worden van het prijskaartje
dat Paars-Wit voor hem betaalde. Het zal je als Waasland-Beveren toch maar
overkomen dat die volgens insiders schitterende speler morgenavond plots
zijn lang verwachte draai vindt en alles op een hoopje speelt. Want reken
maar, die dag zit er zeker aan te komen als we de "kenners" mogen geloven.
Voor wie deze dag niet meer moet aanbreken is Lukasz Teodorczyk die met zijn
ogen toe de weg naar de netten vindt en blijkbaar geen aanpassingsperiode
nodig had in tegenstelling met zijn collega Stanciu.
Tegen Moeskroen ontgoochelde Waasland-Beveren vooral in de buurt van de
zestien, maar misschien was dat wel het gevolg van het feit dat we nu al
meerdere wedstrijden geen middenveld hebben en wanneer men als aanvaller
maar zelden een bal ziet is het lastig een goeie match te verwachten.
Marquet was zwak tegen Moeskroen, maar wanneer een speler met zijn offensieve
mogelijkheden de bal bij de centrale verdedigers moet gaan opeisen klopt er
iets niet. Aan de tijdelijk ingekrompen technische staf om oplossingen te
zoeken zodat we aanvallend hopelijk evenveel dreiging kunnen brengen dan
vorig seizoen. Tegen Moeskroen werd de nul nog eens gehouden, maar dat zou
toch niet ten koste van het aanvallend compartiment mogen gaan.
NIKS TE VERLIEZEN ? TOCH WEL !