FEL VERTIMMERD W-B VERZEKERT BEHOUD BIJ VOORNAAMSTE CONCURRENT.
Eerder deze week bracht ik hulde aan de Europese invallers bij Gent en
Anderlecht die een mooi aandeel hadden in de prachtige resultaten van de
Belgische clubs in de EL en ook gisteren in Moeskroen moest Janevski
(weliswaar noodgedwongen) een beroep doen op een aantal gasten die dit
seizoen geen basisspeler waren (Gobblet, Cools, De Schutter en Cerigioni),
maar wat geweldig voor die jongens dat zij hun steentje bijdroegen aan de
beslissende winst van Waasland-Beveren op Le Cannonier. Köteles (nog niet
inzetbaar na het overlijden van zijn vader), Seck en Conte geschorst en
Marquet (uitgevallen in de opwarming), ontbraken zaterdagavond en als we
daar de al veel langer geblesseerden Vanzo en Michel aan toevoegen, mag het
duidelijk zijn dat W-B dit seizoen zijn deel van de tegenslagen heeft gehad.
Na de nederlaag tegen Standard vorig weekend verklaarde een gefrustreerde
Gano op Sporza Radio dat ze zouden gaan knallen in Moeskroen, maar na een
half uur spelen gisteren vroeg ik mij af of ik Zinho wel goed had verstaan.
W-B kreeg immers tot het half uur geen poot aan de grond en het mocht wat
blij zijn dat de schade in die periode niet hoger dan 1-0 was opgelopen. Een
ongrijpbare Tresegue liet onze defensie alle kleuren van de regenboog zien
en in de 25ste minuut leidde één van die vlijmscherpe acties van de
Anderlechthuurling tot de 1-0 van Kabasele. Een wat aarzelend begonnen
Goblet herpakte zich daarna prima en moest enkele keren gevat ingrijpen. Het
kantelpunt van de wedstrijd kwam er omstreeks de 40ste minuut en niet
toevallig werden de Beverse spelers alweer wakker geschud door een
geweigerde zuivere strafschop op Gano waarvoor ditmaal Wim Smet de ogen
onbegrijpelijk sloot. Dit onrecht was het signaal voor onze jongens om met
de rust in zicht nog even alles te geven wat ze overigens daarvoor netjes
hadden opgespaard. Het was Olivier Myny die in de zestien onderuit werd
gehaald en de uit schorsing teruggekeerde Camacho mocht vanop de stip zijn
eerste voor W-B netten waardoor de Waaslanders met een zeer gevleide 1-1 aan
de thee mochten (rusten zal op dat moment niet echt nodig geweest zijn
gezien de spaarzame inspanningen in de eerste helft).
De gelijkmaker op slag van rust was er de oorzaak van dat we een totaal
gewijzigd wedstrijdbeeld kregen na de herneming. Moeskroen was nog slechts
een schim van de dominante ploeg in het openingshalfuur en W-B had zichtbaar
vleugels gekregen. De Schutter, Myny en Cerigioni gingen op zoek naar de
bevrijdende 1-2 en een tweede strafschopfout (nu op Alessandro) werd wederom
door de vingers gezien. Met nog 20 minuten te spelen kwam de thuisploeg
weer beter in de wedstrijd, maar doelgevaar leverde dat niet op. In de 81ste
minuut deed Steeven Langil waarvoor hij tijdelijk werd teruggehaald.
Vertrokken vanop de eigen helft werd hij niet al te veel in de weg gelegd om
vervolgens keurig de 1-2 over de Moeskroense doelman te stiften. Een
ontlading van jewelste in het Beverse vak, want dit was uiteraard het
doelpunt van de redding aangezien zelfs een 2-2 geen onaardig resultaat was.
In de derde van vier minuten blessuretijd hing die 2-2 even in de mistige
avondlucht, maar een minuutje later was de tweede opeenvolgende overwinning
buitenshuis en bij een rechtstreekse concurrent, een feit. Toegegeven, in de
voorbereiding van de beide Beverse goals werd telkens een fout van een
Beverse speler niet bestraft, maar dat kan door de tegenstander moeilijk
worden aangegrepen als een excuus wanneer er nog 2 strafschoppen aan W-B
werden onthouden. Fantastisch resultaat van de Beverse entourage om deze
bijzonder lastige verplaatsing tot een goed eind te brengen en bij die
entourage mogen zeker de vele supporters worden gerekend die de trip naar
Henegouwen hadden gemaakt. Bedankt spelers en technische staf om een vuist
te maken in Moeskroen na een uiterst moeizaam eerste halfuur, bedankt
supporters voor de geweldige steun gedurende het hele seizoen en merci
bestuur om een financiële duit in het zakje te doen voor de verplaatsing
naar Excel. Amper een paar weken geleden nog vreesde ik dat het knokken zou
worden tot de laatste speeldag en met thuis Gent en uit Anderlecht was dat
geen prettig vooruitzicht. De realiteit is dat 3 speeldagen voor het einde
het behoud (misschien niet mathematisch) een feit is en dat zegt voldoende
over hoe uitersten zowel boven- als onderin de JPL heel kort bij mekaar
liggen. En nu ook met zijn allen naar Kortrijk om eens een wedstrijdje
lekker te genieten ? Op de bus die vanuit Bornem vertrekt is alvast nog
voldoende plaats om er bij te zijn in het Guldensporenstadion !
FEL VERTIMMERD W-B VERZEKERT BEHOUD BIJ VOORNAAMSTE CONCURRENT.