* De ene mee gemaakt, de andere een beetje gekraakt ?
De titel ijkt gedeeltelijk negatief, maar de moraal van het verhaal is over de hele lijn positief.
Waasland-Beveren heeft één van de jongste spelerskernen in de Jupiler Pro League en alhoewel dat op zichzelf toekomstgericht een goeie zaak is, kunnen we er niet omheen dat dit gebrek aan ervaring zowel het vorige als het lopende seizoen punten heeft gekost. De tijd van investeren lijkt nu vruchten af te werpen, want een aantal spelers vindt met de week beter zijn draai en daarom wil ik er graag 2 uitpikken die verdienen even bij hun huidige vorm te blijven stilstaan en terug te koppelen naar onze vorige coach Stijn Vreven. De ene mee gemaakt, de andere wat gekraakt, zou dat over Jonathan Buatu en Olivier Myny kunnen gaan ? Ik heb mij vorig seizoen wel eens vaker afgevraagd waarom Stijn steevast de voorkeur bleef geven aan Buatu en slechts zelden aan Valtteri Moren en dat terwijl de tegendoelpunten (en vaak waren ze vermijdbaar) als zoete broodjes ove de toonbank gingen. En ja, ik heb intern wel eens langs de neus weg de vraag gesteld of Stijn en Jonathan het goed met mekaar konden vinden, maar dat was niet echt het geval. Dan heeft Vreven het natuurlijk goed gezien om Buatu al die tijd te laten staan, misschien ook wel omdat Moren vaker geblesseerd dan fit was. En Buatu kon die speelminuten op het hoogste niveau natuurlijk goed gebruiken, want bij Fulham moest hij hoofdzakelijk ervaring opdoen bij de -21 en alhoewel dat niveau wellicht best hoog ligt daar in Engeland, is het waarschijnlijk moeilijk te vergelijken met voetballen in de JPL. Hoe lang zal het nog duren vooraleer de naam Buatu valt bij een grote club ? Jonathan komt uiteraard de verdienste toe zoveel progressie te hebben gemaakt, maar misschien mag hij wel eens knipogen richting Vreven ! Dat zie ik alvast Olivier Myny niet doen. De Zwevegemmenaar is bezig aan zijn tweede seizoen op de Freetiel en alhoewel hij in die periode zijn deel van de blessurekoek heeft gehad, is het opzienbarend te noemen hoe Olivier onder de vleugels van Cedomir Janevski is open gebloeid. Toen hij vanuit Roeselare in Beveren arriveerde viel het al snel op dat Myny een gast met kwaliteiten was, maar het bleef aanvankelijk te lang bij flitsen, mede dus door een aantal blessures.
De naam van Olivier dook het vaakst op wanneer men het had over spelers die het lastig hadden met de "ijzeren" aanpak van Stijn Vreven, maar zoals een spreekwoord zegt, klasse komt vroeg of laat altijd boven water. Dat hij de voorbije weken echter zo "gemakkelijk" de weg naar de netten vindt is voor heel wat kenners een leuke openbaring. In Eupen waren het prettige intikkers, maar tegen Gent zat Myny op een zucht van een uitzonderlijk knappe hattrick. Zoals Olivier zich de voorbije maanden aan het ontwikkelen is zal het niemand verbazen dat ook hij binnen afzienbare tijd wel eens grof wild zou kunnen worden op de transfermarkt en dat brengt mij bij de woorden van voorzitter Dirk Huyck die op de sportavond in januari zeer overtuigd klonk over de kwaliteiten van de huidige spelersgroep. Natuurlijk bevond Dirk zich toen in een moeilijke situatie omdat de dag van de sportavond duidelijk werd dat Siebe Schrijvers niet langer te houden was voor Waasland-Beveren, maar zijn woorden snijden wel hout met daarbij de bedenking dat meerdere jongens beter konden worden omdat met Langil en Conte het juiste bindmiddel tot succes werd toegepast.
FREETHIELSPROKKELS.