01-03-1945 - 24-08-2021
Belg.
Wilfried, geboren in Beveren, sloot zich logischerwijze aan bij SK Beveren en
dit op 9 december 1957. Maakte met o.m. Jean en Omer Janssens, Robert Rogiers
en Freddy Buyl deel uit van de gouden generatie die furore maakte bij geel-blauw.
Werd op 16-jarige leeftijd door trainer Fons De Winter als spits reeds in het eerste
elftal gebracht en debuteerde in een wedstrijd tegen Maccabi in de bevordering (vierde klasse).
Behaalde in 1963 met Sportkring de titel in die bevordering met een verpletterend
overwicht. Zo behaalde geel-blauw liefst 54 punten uit 30 wedstrijden en wist het
111 maal te scoren w.o. 23 doelpunten van Wilfried.
Werd in 1965 naar eersteklasser FC Antwerp getransfereerd maar keerde 15
jaar later terug naar de Freethiel. Wilfried was toen al 35 jaar.
Behaalde met Sportkring op het einde van het seizoen 1980-'81 een mooie
vierde plaats met als beloning een Europees ticket voor de toenmalige UEFA-beker.
Schitterde tijdens dat seizoen o.m. in de thuiswedstrijd tegen Anderlecht (27-9-1980)
waarin geel-blauw de latere landskampioen een zware 4-1 nederlaag aansmeerde
en Wilfried samen met Heinz Schönberger het middenveld van Anderlecht
op een hoopje speelde.
Scoorde het enige doelpunt in de uitwedstrijd tegen KV Kortrijk (0-1, 14-12-1980)
waarin hij niet alleen de oudste, de kleinste maar bovenal de beste speler was
op het terrein.
Speelde het volgende seizoen (1981-'82) dus Europacupvoetbal met Beveren en
scoorde in die campagne één doelpunt tijdens de 1/16 finales en dit in de
thuispartij tegen het Joegoslavische Hajduk Split (21-10-1981). Het volstond
echter niet om een nederlaag (2-3) en ook de latere uitschakeling te vermijden.
Speelde één maand later een ronduit fantastische partij uit bij zijn ex-club
Standard Luik (23-11-1981). Wilfried was die namiddag de motor van een
ijzersterk Beveren en de Luikse bekerwinnaar werd op een zware 0-3
thuisnederlaag getrakteerd met o.m. twee goals van Wilfried zelf. De "kleine generaal"
kreeg toen zelfs van het fanatieke Luikse publiek een staande ovatie bij
zijn applausvervanging.
Wilfried eindigde met geel-blauw tenslotte op een zevende plaats en omdat
Beveren in de halve finale van de Belgische beker werd uitgeschakeld door de
latere bekerwinnaar Thor Waterschei bleef de Freethiel het volgende seizoen
dus verstoken van Europacupvoetbal.
Wilfried verliet na dat seizoen wel de Freethiel (1982) en werd op 37-jarige
leeftijd speler-trainer bij tweedeklasser Sint-Truiden.
Kwam in december 1987 echter nog eens terug naar KSK Beveren maar ditmaal
dus als trainer. Geel-blauw was vrij verrassend in de degradatiezone beland
en zodoende werd trainer Ladislav Novak aan de kant geschoven en nadat
hulptrainer Eddy Roelandt enkele weken het trainersroer had overgenomen
mocht Wilfried dus proberen om het geel-blauwe schip in veiliger wateren
te doen belanden. Het werd op zijn zachtst gezegd een moeilijke klus maar
uiteindelijk kon Wilfried met Beveren op de laatste speeldag het behoud
verzekeren na een 1-1 gelijkspel thuis tegen de kersverse Europacupwinnaar
KV Mechelen (21-5-1988).
Toch bleef Wilfried na dat seizoen niet bij Beveren en verliet hij dus voor de
derde maal de Freethiel om ditmaal trainer te worden bij tweedeklasser Diest (1988).
Schitterende voetballer van absolute Europese klasse en zonder twijfel één van de
beste voetballers die België ooit heeft gekend. Wilfried was met zijn 1m69 niet van
de grootste maar zijn daden op het terrein waren des te groter. Had zowat alle facetten
van het voetbal in zich : verdedigen, scoren of het spel verdelen. Wilfried kon het allemaal.
Won liefst driemaal de "Gouden Schoen", éénmaal als speler van Antwerp (1966)
en tweemaal als Standard-speler (1969-1970). Werd in 1980, op 35-jarige leeftijd,
vierde in het referendum van "Europees voetballer van het jaar".
Werd met Standard drie maal na elkaar landskampioen (1969-1970-1971).
Behaalde in zijn carrière 57 A-caps en dit verdeeld in twee verschillende periodes
(1966-1975 en 1979-1982) en wist daarin 9 maal te scoren. Speelde met de nationale
ploeg op de WK's 1970 in Mexico en 1982 in Spanje. Behaalde met de Rode Duivels
op het EK in 1980 (Italië) de finale maar die werd verloren van West-Duitsland (1-2).
Werd meestal zwaar aangepakt door zijn tegenstander en bleef niet gespaard van
blessures met als dieptepunt zijn beenbreuk op het EK 1972 na een zware tackle
van de Italiaan Bertini.
Werd in 1996 bondscoach van het Belgisch elftal in opvolging van Paul Van Himst
maar na enkele wedstrijden werd Wilfried reeds aan de deur gezet. Wilfried had
geen al te beste relatie met de pers en de Belgische voetbalbond verweet hem
vooral zijn gebrek aan communicatie.
Begon in de 70-er jaren een horeca-zaak uit te baten, genaamd 'Wembley', gelegen op de Grote Markt
te Hasselt en hij deed dat tientallen jaren.
Kreeg in 2021 een hersenbloeding die fataal werd. Wilfried werd 76 jaar.
clubs als speler :
SK BEVEREN (1957-1965)
R. Antwerp FC
Standard Luik
FC Beringen
SK BEVEREN (1980-1982)
Sint-Truiden VV (speler-trainer)
clubs als coach :
Sint-Truiden VV (speler-trainer)
FC Assent
KSK BEVEREN (1987-1988)
KTH Diest
Belgische nationale ploeg (assistent-bondscoach)
Belgische nationale ploeg (bondscoach)
totaal aantal wedstrijden (totaal aantal goals) :
170 (62)
plaats in het elftal : eerst aanvaller, later middenvelder
eersteklassedebuut bij SK Beveren : uit bij Club Luik (27-08-1980)
eerste goal voor SK Beveren in de eerste afdeling :
thuis tegen Lierse SK (22-11-1980)
FICHEBAK OUD-SPELERS