Wat een lijdensweg is het geweest, de weg naar de allereerste driepunter van het seizoen. Afgelopen weekend was het eindelijk raak tegen Moeskroen. We wisten op le Canonnier te winnen met maar liefst 0-3. Een zeer goed resultaat, al moeten we zeker wel realistisch blijven. We zijn er nog lang niet.
Na een 0-3 overwinning hebben we in eerste instantie alle redenen om te juichen en positief te zijn, zou je denken. Deels ben ik zeker akkoord, de eerste drie punten van het seizoen moeten uiteraard gevierd worden, we hebben er lang genoeg op moeten wachten. Anderzijds is er natuurlijk het feit dat we er zolang op hebben moeten wachten. Dat heeft natuurlijk ook zijn redenen: het voetbal was (is) ondermaats, we hebben een aantal wedstrijden serieus wat pech gehad waardoor we uiteindelijk dure punten lieten liggen en ga zo maar door.
Eerst en vooral wordt de wedstrijd van komende zaterdag tegen KV Oostende van immens groot belang. We moeten bevestigen, er moet op zijn minst een punt worden gehaald, liefst zelfs drie. En eerlijk gezegd, tegen het Oostende dat ik de afgelopen weken heb bezig gezien is een overwinning relatief gezien een haalbare kaart. Hoe dan ook, bevestiging moet er komen! Daarnaast hebben we nog lang geen redenen om te gaan vliegen, we hebben eindelijk gewonnen, maar dat moet je ook kunnen relativeren. Dat het tegen Moeskroen, een ploeg die misschien zelfs nog slechter speelt als onze Leeuwen, ofwel gewoon de laatste in de stand is, wil natuurlijk ook heel wat zeggen. Zelf speelden we al geen al te goede partij, Moeskroen deed het ook gewoon nog slechter. Tot kansen komen was voor de hekkensluiter enorm moeilijk, heel wat passes kwamen niet aan en opbouwend stelden ze zéér weinig voor. Een terechte laatste als je het mij vraagt, zelf zijn we niet het beste elftal maar beter dan dat kunnen we zeker!
Achteraf gezien ben ik toch enorm positief. Deze overwinning was en nu citeer ik de spelers "één voor de trainer ". Mooi, en ook iets waaruit vertrouwen moet getankt worden. We hebben nu opnieuw geproefd hoe winnen voelt, dat smaakt naar meer. De honger zal bij de spelers net zo groot zijn dan bij de supporters. De toon is (eindelijk) gezet, het vertrouwen is er, vanaf nu kan het alleen maar beter gaan. Iets waar we nu massaal in moeten geloven. Om met de spreuk van onze club te eindigen, WE BELIEVE!
DE KLEPPE VAN SEPPE.