Afgelopen dinsdag verloren we in een knotsgekke slotfase een punt tegen KV Kortrijk. In een wedstrijd waarin WB de duidelijke betere was, maakte KVK elke kans af die zich voor hen voordeed. In het laatste kwart van de wedstrijd zagen we een uitstekende ploeg spelen die enkel naliet de kansen af te werken. In de hele wedstrijd was er ook één groot, en dat mag je best letterlijk nemen, lichtpuntje.
En dan heb ik het natuurlijk over Stefan Milosevic. Ik sprak in een vorig artikel al kort over hem. Deze keer wil ik daar graag wat dieper op ingaan. Stefan kwam onze club afgelopen winter versterken. Als nobele onbekende kon hij niet direct een goede indruk afdwingen bij de supporters. Hij had uitstekende statistieken bij zijn vorige club. In Montenegro scoorde hij dit seizoen 9 doelpunten in 15 wedstrijden in eerste klasse. Oké de Montenegrijnse competitie, maar doe het toch maar denk ik dan.
Bij ons kreeg hij niet meteen kansen, heel af en toe een invalbeurt, daar moest hij zichzelf tevreden mee stellen. Maar zoals altijd, de ene zijn dood is de andere z’n brood. Het uitvallen van Forte kwam Milosevic zéér goed uit. Hij kreeg een basisplaats in Sclessin en greep die kans met beide handen. Met een hattrick bedankte hij voor de kans, en achteraf was hij zoals een echte prof ook nog eens teleurgesteld dat zelfs dat niet genoeg was om de punten mee te nemen naar de Freethiel.
Hij is nu een kleine drie maanden in België. En heel eerlijk, ik ben een klein beetje onder de indruk. De Montenegrijn is lang, stevig, nog aardig snel, heeft een goed schot (kijk maar naar eergisteren) en kan ook nog een bal binnenkoppen. We hebben een uitstekende spits te pakken en dat is alleen maar positief voor de toekomst. Ik zou durven spreken van een nieuw succesverhaal zoals we dat mee mochten maken met de ontdekking van Renaud Emond. En om nog maar eens mijn mening te geven. Ik schat hem, zeker in de toekomst, hoger in dan wat Emond voor ons betekende.
DE KLEPPE VAN SEPPE.