Na zaterdagavond heeft Waasland-Beveren een derde van de reguliere competitie achter de kiezen en de hoogste voldoening die een voetbalwedstrijd te bieden heeft voor een supporter (een overwinnng) laat nog steeds op zich wachten. Toevallig stond ook vorig seizoen op speeldag 10 dezelfde wedstrijd op het programma in Beveren en toen had W-B onder leiding van Yannick Ferrera 1 keer gewonnen, waren er 6 gelijke spelen bereikt en werd 3 keer aan het kortste eind getrokken, goed voor 9 punten. Dat aantal kan W-B zelfs mits winst tegen Oostende niet meer halen.
Over het algemeen zijn de zondagavondmatchen in de JPL niet meteen de meest aantrekkelijke affiches, maar die van vorige week (Moeskroen-Kortrijk) en afgelopen zondag (Oostende-Antwerp) waren best genietbaar. Het interessante aan deze beide partijen was dat Moeskroen en Oostende telkens onze eerstvolgende tegenstander waren en dus ideaal om het actuele vormpeil van die ploegen enigszins in te schatten. En het moet gezegd, het Oostende van zondag tegen Antwerp (toch niet de eerste de beste) heeft indruk gemaakt. Deze ploeg lijkt maar weinig meer op het grijze Oostende van Gert Verheyen vorig seizoen met als exponenten op de rechterflank 2 jonge gasten met toekomst uit de eigen Oostendse opleiding. Jelle Bataille en Robbie D'Haese (beiden 20) werden afgelopen maandag in Extra Time nog geprezen door hun assistent-coach Franky Vanderelst. Zou Jelle de zoon zijn van Kurt die lang geleden een jaar voor KSK Beveren voetbalde ? Playy-off I is waarschijnlijk net iets te hoog gegrepen, maar de middenmoot mag geen probleem zijn dit seizoen en dan heb je het prima gedaan als Oostende zijnde.
Meer het behaalde puntje in Anderlecht dan het vertoonde spel in het Lottopark, brachten de bevestiging dat Arnauld Mercier (ondanks de bekeruitschakeling tegen Westerlo) op de goeie weg is om zijn team naar iets veiliger vaarwater te loodsen. Dat hij dit realiseert met slechts minimale inbreng van de late nieuwkomers Durmishaj, Tshibola en Kobayashi is hoopvol, want we gaan er van uit dat zodra deze jongens conditioneel op punt staan, zij een meerwaarde moeten betekenen. Het enige wat nog ontbreekt om een bevrijd spelend elftal te kunnen beoordelen is een overwinning en reken maar dat dit gegeven met de speeldag zwaarder gaat doorwegen. Drie punten zijn het belangrijkste middel om stappen te zetten in het klassement. Zoveel stappen kunnen er overigens op korte termijn niet meer worden gezet, laten we het daarom houden bij het afstand nemen en bijhalen van Eupen en Cercle. Het voorzichtig optimisme wordt wat mij betreft nog een beetje overschaduwd door het gebrek aan stichtend gevaar in de zone van de waarheid, want om te winnen moet er gescoord worden en met slechts 5 goals in 9 matchen ligt er op dat vlak nog het nodige werk op de plank.
OOSTENDE IS MOMENTEEL VAN HET CALIBER MOESKROEN.