* Nu zijn we echt halverwege.
Afgelopen week hebben zowel Seppe als ondergetekende de confrontatie met de harde klassementscijfers van W-B bewust niet uit de weg willen gaan. De overwinning in Kortrijk en vooral de manier waarop, hebben die cijfers iets draaglijker gemaakt en het gevoel zo net voor de interlandbreak enigszins opgekrikt. We zijn er nog lang niet, maar we bevinden ons wel op twee weken van een wedstrijd die aan de basis zou kunnen liggen van het behoud, een rustige terugronde en wie weet een betere positie in het eindklassement dan de vijftiende.
Tien op vijfenveertig is nog steeds afschuwelijk, maar na een deugddoende uitzege past het om de voetbaltoekomst van W-B op korte termijn door een iets meer rooskleurige bril te zien. Dat we na zo'n beschamende heenronde nog een, weliswaar kleine, bonus hebben op Cercle en op minder dan een overwinning van Oostende zijn geraakt, mag een bescheiden wondertje heten. En uiteindelijk heeft W-B nog een volledige terugronde om de rampzalige heenronde te doen vergeten. Indien het daarin niet zou lukken de komende 15 matchen Cercle of wie dan ook achter zich te houden, is er geen enkel excuus geldig. En als we heel eerlijk zijn, de wedstrijden indachtig in Eupen, Cercle en STVV en thuis tegen Mechelen en Waregem, daarin verdiende W-B toch meer dan het resultaat dat na het laatste fluitsignaal op het scorebord stond. Er zit potentieel in deze groep, maar we moeten dringend werk maken van punten te proberen pakken die we (en dat klinkt raar) op basis van de sportieve prestatie die dag, niet verdienen. Dat soort punten wegen ontzettend zwaar door in de eindafrekening, maar over die kwaliteit (spartelen en toch niet verzuipen) beschikt W-B niet.
FREETHIELSPROKKELS.