De heenronde is gespeeld. Met twee overwinningen, vier gelijke spelen en negen verliespartijen kunnen we eigenlijk niet tevreden zijn. Maar daar gaat het vandaag niet om. Vandaag wil ik iets bespreken, iets dat me opvalt en iets dat steeds blijft terugkomen. En dat is: elke keer opnieuw behalen wij een, altijd broodnodige, overwinning vlak voor een interlandbreak. Toeval, uiteraard, maar het blijft wel erg opmerkelijk.
Thuis tegen KV Oostende wisten we onze eerste drie punten op de Freethiel te houden. Het werd eveneens onze eerste winstpartij in de competitie, en dat eind september.. Nu anderhalve maand later is het weer van dat. Op Kortrijk brachten we, eerder onverwacht, drie punten mee naar Beveren. Een belangrijke overwinning want niet veel verder en later werd de wedstrijd Cercle Brugge-Sint Truiden afgefloten met onze rechtstreekse concurrent Cercle als winnaar. Mits verlies van ons kwamen ze op gelijke hoogte, maar goed dus dat we zelf ook drie punten konden pakken.
Maar net zoals tegen Oostende valt die overwinning vlak voor een interlandbreak. En het is niet enkel dit seizoen zo. Maar het speelt weldegelijk een rol bij het aanvatten van de eerstvolgende wedstrijd. Mentaal zit je niet meer in die winning mood. Je hebt je laatste wedstrijd gewonnen maar de euforie en het vertrouwen vanuit die match is na een week 100% weg. Het extraatje dat dat positivisme met zich meebrengt in een wedstrijd hebben we niet meer. Die twee weken rust breekt de hele flow binnen de ploeg.
Je hebt misschien een langere voorbereidingstijd op de volgende wedstrijd. Maar ook dat kan nadelig zijn. Door zoveel tijd te hebben, wil je die benutten door dingen te proberen. Je probeert tactieken uit en je tracht een strijdplan uit te bouwen om je tegenstander te bekampen. Teveel tijd brengt meerdere plannen met zich mee en die kunnen verwarring of twijfel zaaien. Begrijp me niet verkeerd, ik trek de bekwaamheid van de ploeg zeker niet in twijfel. Ik als supporter ben eerder bang voor zo'n scenario, want de volgende wedstrijd is zo belangrijk.
Gelukkig heeft elke club op een bepaald niveau wel last die die pauze die ons door de Rode Duivels wordt gegeven. En nog meer geluk hebben we door het feit dat ook Cercle heeft gewonnen vorige week maar net als ons niet meer in die flow zit, of laat ons dat in ieder geval hopen.
Los van dat, het wordt een cruciaal duel. Met het uitvallen van Dierckx en eerder al Kobayashi zitten we in de penarie. In het aanvallend compartiment hebben we een probleem. Want de oplossingen zijn gekend, Badibanga en Koita op de flank ter vervanging van Dierckx, en allicht Jubitana of Heymans in de plaats van Kobayashi. Laat mij beginnen met te zeggen dat Badibanga zeker een plek heeft in het elftal. Maar niet op de flanken, zet hem op de tien zoals tegen Kortrijk. Met snelle flanken rond hem weet hij met zijn eigen snelheid en aanvallend vermogen oprecht wel gevaar te creëeren. Maar door het uitvallen van Dierckx en Agyepong die nog steeds geblesseerd is zal er niks anders opzitten dan hem op de flank te posteren. Laat ons hopen dat dat niet in ons nadeel zal spelen. Moren zal er wel doorkomen dus die positie komt niet in gevaar.
DE KLEPPE VAN SEPPE.