We zijn een week verder sinds mijn open klachtenbrief over de club. Mijn frustraties werden niet beantwoord met oplossingen maar ze zijn wel gedeeltelijk gaan liggen. De angst om te degraderen nam het over van de angst om professioneel niet serieus genomen te worden. Vanavond spelen we tegen 'Den Antwaarp', de enige derby die we nog hebben. Ik smeek u Beveren, geef alles wat je hebt en laat vooral zien dat je de kleuren die je draagt wilt verdedigen. Het zou mijn geel-blauw hart zó verwarmen.
Het wordt daarentegen wel allesbehalve een evidentie om even te winnen van de ploeg aan de andere kant van de Schelde. Ze spelen, voor hun specifieke stijl, goed voetbal. Een scorende spits is altijd een godsgeschenk en laten ze daar met Dieumerci Mbokani nu net een schoolvoorbeeld van hebben. En nog belangrijker om op te merken, ze bevinden zichzelf momenteel in de top drie van het klassement. Strijden tegen een ploeg in vorm, dat en al onze geblesseerden maken het enkel moeilijker om ook effectief punten te pakken.
Moesten we er toch in slagen gelijk te spelen of zelfs te winnen, dan zou dat bij ons eerder onthaald worden als een stunt en bij de tegenstander als een teleurstelling. De kans is dan ook niet zo groot dat we dat effectief gaan doen, want ja, ik haalde het daarnet al aan: er zijn redenen genoeg om te denken dat we 'op onzen bek gaan krijgen.' Niettegenstaande dat ik altijd zal geloven in de kwaliteiten van ons Beveren. Je bent supporter of je bent het niet.
Maar daarom verwacht ik ook niet veel, ik hoop alleen. Zo kan ik achteraf nog het minst teleurgesteld zijn. Ik vraag ook niet aan de spelers om ab-soluut te winnen. Liefst wel natuurlijk, want hallo, winnen van den Antwerp, hoe mooi is dat. Maar wat ik daarentegen wel wil zien is de vechtlust om te winnen. Elke supporter wil zien dat hun helden hun truitje natmaken op het veld bij het strijden om elke bal en elke meter. Ik wil vanavond elf spelers zien die weerbaarheid tonen, die de 'kopjes' niet laten hangen als ze op achterstand komen en er wél alles aan willen doen om die achterstand recht te trekken. Natuurlijk ervan uitgaande dat we effectief op achterstand zullen komen. Wat ik, nogmaals, allesbehalve hoop.
Ik zeg dat allemaal natuurlijk niet zomaar. Ons eergevoel als supporter begint ook de kop op te steken. We willen niet langer het zielig schaapje van de competitie zijn. We willen niet meer gezien worden als degradatiekandidaat nummer 1. En we willen vooral dat die spelers op het veld krijgen wat ze verdienen. Want ze lieten al mooie dingen zien, ze tonen maar al te vaak dat ze over voldoende kwaliteiten beschikken. Daarom, vechtlust. Vechtlust, vechtlust en nog eens vechtlust. Voor ons liefste Beveren, toon wat we voor jullie betekenen. Alsjeblieft.
DE KLEPPE VAN SEPPE.