In 9 jaar Waasland-Beveren heb ik het telkens over iets opvallends van de afgelopen jaren. Deze keer bespreek ik de middenvelders die WB kende, hoe succesvol of niet-succesvol ze ook geweest zijn. Want ja hoor, daar valt heel wat over te vertellen.
2010-2011
Als nieuwe club was het zoeken in begin om een stabiele ploeg samen te stellen. Na een slechte voorbereiding ging het echter als een trein voor WB. De middenvelders van dienst gaven aan maar legden ze ook zelf vlotjes binnen. Al in de eerste wedstrijd van het seizoen tegen Roeselare scoorden Enzo Neve en Rachid Bourabia, twee middenvelders. Vooral die laatste ging vlot verder op zijn élan. Rachid scoorde in totaal 12 keer en bediende zijn ploeggenoten ook 5 keer succesvol. Goed voor een betrokkenheid bij 17 doelpunten van WB in het eerste seizoen. Beverenboy Van Damme zette zichzelf met 6 doelpunten en 2 assists op een mooie tweede plaats.
2011-2012
De tweede jaargang van Waasland-Beveren werd de meest efficiënte tot nog toe. Met 60 doelpunten verzekerden we ons van een ticket voor de hoogste klasse van het Belgisch voetbal. Mickaël Seoudi, bij ons allen nog steeds iemand die een belletje doet rinkelen in de bovenkamer. Hij werd met 14 doelpunten topschutter voor de club. Ook liet hij er nog 5 assists bij noteren wat van hem de meest bedrijvige en efficiënte speler van het seizoen maakte. Verder was Gustje Da Silva ook nog een kleine ontdekking. Hij bleef echter steken op 3 doelpunten en 5 assists maar Augusto zullen we ons vooral herinneren als een vinnig bazeke die niet vies was van een dribbeltje meer of minder.
2012-2013
Het eerste jaar als club in de Jupiler Pro League was er eentje zonder héél veel doelpunten. Opnieuw deed Seoudi flink z'n best, met succes: 4 doelpunten en 2 assists. Niet slecht voor een middenvelder die vooral in het eerste deel van het seizoen zijn kans kreeg. Nog voor nieuwjaar leerden we Christophe Lepoint kennen. Met 6 doelpunten en 5 assists knalde hij zichzelf naar een plek in de top drie van meest bedrijvige middenvelders van dat seizoen. Echter tijdens de winterstop nam Gent Lepoint opnieuw van ons af en gaf ons daarvoor De Smet en Remacle in de plaats. Dat werd een gedeeltelijk succes. Vooral De Smet bracht ons nog wat doelpunten, 4 doelpunten en 2 assists. Remacle deed ons vooral applaudisseren met zijn spurts en fijne dribbels.
2013-2014
Tweede jaargang als eersteklasser maar niet zo'n sterk seizoen qua middenvelders. We maakten kennis met eeuwige motor Robin Henkens die vooral op stilstaande fases belangrijk en gevaarlijk was. En ook Milos Maric zette zijn eerste stappen op de Freethiel. Samen waren ze goed voor 6 doelpunten en 10 assists.
2014-2015
3e keer goede keer gold niet voor onze middenvelders. Ook hier weinig bedrijvigheid bij de spelverdelers van die tijd. De rentree van Bourabia vertaalde zich niet in een even groot succes. Hij scoorde geen enkel doelpunt en leverde ook geen enkele assist af. De meest succesvolle middenvelders waren Maric en good old Destorme. Samen goed voor 7 doelpunten en 4 assists.
2015-2016
Na 3 jaar komkommertijd op ons middenveld werden we in 15-16' opnieuw verwend zoals weleer. Steeven Langil met zijn dribbelkont en snelle beentjes, Deni Milosevic met zijn afstandsschoten, Floriano Vanzo met zijn tierlantijntjes, Myny als harde werker en Thibault Moulin die als een notoire assistenkoning de bal kon leggen waar hij wilde. Samen goed voor, jawel, 19 doelpunten en 25 assists. Fris in het geheugen zitten nog: het legendarische doelpunt van Vanzo tegen Anderlecht, de 3 heerlijke opeenvolgende doelpunten van Milosevic thuis tegen Gent, in het Jan Breydelstadion en op het veld van Sint-Truiden. En ook niet te vergeten de heerlijke assist van Moulin voor Schrijvers in de zoals we die nu noemen Versluys Arena toen nog Albertpark, kortom op Oostende.
2016-2017
Een jaar verwennerij bracht ons opnieuw bij een onzichtbaar seizoen op het middenveld. Lichtpuntjes waren de kennismaking met boomlange Ibrahima Seck die toch 3 keer wist te scoren en in de aanval het fantastische duo Emond-Gano.
2017-2018
Onder Clement ontketende nobele onbekende Ryota Morioka zijn duivels met 7 doelpunten en 11 assists. Week na week was het genieten van de ene na de andere geniale ingeving van de Japanner. Daarnaast was ook Seck goed voor 6 doelpunten en een assist. Echter verlieten zij ons voor respectievelijk, al is het woord respect ironisch in deze zin, RSC Anderlecht en Racing Genk. We wisten maar al te goed dat zo’n goudhaantje niet snel zou wederkeren op de Freethiel.
2018-2019
Qua voetbal misschien wel ons allerzwakste seizoen, en dat kon je ook zien aan de efficiëntie op het middenveld. De cijfers lijken wel mee te vallen maar vergis u niet veel van deze doelpunten en assists komen voort uit de Play Offs. Vanzo was goed voor 4 doelpunten en één assist. Niet slecht gezien zijn blessures die hem evengoed zijn carrière hadden kunnen kosten. Louis Verstraete dan, hij was vooral belangrijk voor het dichtlopen van gaten in de verdediging en balrecuperatie. Toch was hij goed voor 2 doelpunten en evenveel assists. Die andere Gent-huurling Andrijasevic wist in de Play-Offs nog 4 assists te geven en ook 1 keer te scoren. En tot slot was en is er nog Beni Badibanga. Veel geprobeerd, weinig echt succesvol maar met 2 doelpunten en 2 assists krijgt hij toch een plaatsje in dit rijtje. Al kan je je afvragen wat dat zegt over die andere middenvelders.
Conclusie
Om over dit seizoen te praten is het nog iets te vroeg. Deels omdat ik hoop dat Kobayashi en Verreth er nog een paar injassen of aangeven aan ploegmakkers. Misschien tevergeefs.
We kenden doorheen de jaren heel wat succesverhalen op het middenveld. In de beginfase Seoudi en Van Damme. Die eerste is ook de eerste in de algemene stand, en dat al in het tweede bestaansjaar van Waasland-Beveren.
In eerste klasse onthouden we voorlopig vooral de namen van Langil, Myny, Seck, Moulin en natuurlijk Morioka. Die laatste als absolute hoogvlieger. Ik denk nog al te vaak "was die nog maar een jaartje gebleven..."
DE KLEPPE VAN SEPPE.