* Afwachten kan ook risico's impliceren.
Onlangs maakte de Licentiecommissie een interessant rapport bekend over de Financial Fair Play van de 24 clubs die de Pro League uitmaken. Het betreffen de resultaten van het seizoen 2018-2019. Als het op "sportief" goed scoren aankomt bevindt Waasland-Beveren zich meestal niet bij de betere leerlingen van de klas, maar het betreffende rapport mag gerust aanleiding zijn om de beleidsmakers van W-B na de moeilijke tijden vorig jaar, een gemeend schouderklopje (het mag wat mij betreft gerust een schouderklop zijn) te geven. Ondanks de, zeker in vergelijking met de meeste andere clubs, zeer beperkte financiële middelen, is men er in de vermelde periode in geslaagd aan het einde van de rit een positieve balans voor te leggen en dat is bijzonder knap. De club leiden met de intenties van een bezorgde huisvader, het moet in deze keiharde voetbalwereld niet gemakkelijk zijn. Het best van allemaal boerde (en dat zal voor niemand een verrassing zijn) Club Brugge. De andere 4 clubs die een goed rapport konden voorleggen zijn Charleroi, Gent, STVV en dus Waasland-Beveren. Ongelooflijk maar echt waar, afgaande deze resultaten komt Anderlecht het slechtst uit de bus.
Tot zover de positieve zijde van de medaille, maar jullie raden het al, er is helaas ook een keerzijde aan het gevoerde beleid bij Waasland-Beveren. Elke Euro driemaal omdraaien voor hij wordt uitgegeven is een verstandige keuze, maar zich helemaal afzijdig houden kan ook bepaalde risico's inhouden. In de pas afgelopen wintermercato werd afgezien van bijkomende versterking in de veronderstelling dat, rekening houdende met het beperkt aantal wedstrijden van belang na nieuwjaar, het normaal gezien wel zou los lopen met de degradatie. Daar valt zeker iets voor te zeggen, maar zekerheden in het voetbal bestaan niet en over dat beperkt aantal matchen van belang na nieuwjaar (verhouding investering/rendement), wil ik het volgende kwijt : er kan toch ook worden geïnvesteerd met het oog op de toekomst, lees het volgend seizoen. Een speler halen tijdens de wintermercato kan best dubbel nuttig zijn : enerzijds de onmiddellijke inzetbaarheid, maar anderzijds zal dat de aanpassingsperiode voor het volgend seizoen tot een strikt minimum beperken en is dat niet jaarlijks ons groot probleem ? Sterkhouders komen vaak heel laat en er verstrijkt te veel kostbare tijd tot hun aanpassingsperiode achter de rug is met als gevolg telkens opnieuw een lange en voor de supporters moedeloze achtervolging.
FREETHIELSPROKKELS.