Pro League plooit en laat zo rechtvaardigheid zegevieren
4,5 maanden, 20 weken of 138 dagen. Zo lang zat er tussen de stillegging van de laatste competitie en het (eindelijke) logische besluit van de Pro League om Waasland-Beveren, Beerschot en OH Leuven toch op te nemen in de 1A-kalender. Dat is lang, bitter lang. Maar zoals in de mooiste sprookjes komt uiteindelijk alles goed. Maar dat ging niet zonder slag of stoot.
Ik neem jullie mee naar 13 juli. Toen besloot de Pro League, tegen het besluit van het BAS (Belgisch Arbitragehof voor de Sport) in, dat het zou vasthouden aan haar beslissing van 15 mei, namelijk een competitie met 16 ploegen en dus zonder Waasland-Beveren. Een beslissing die, zonder enige juridische grond genomen werd. In het prachtige, volkse Beveren klonk het toen vrij overtuigd "laat ze maar doen, ze hebben gene poot om op te staan". En gelijk had iedereen die dat dacht. De Raad van Bestuur van de Pro League kon onmogelijk vasthouden aan die beslissing. Enkel als Waasland-Beveren hierdoor zodanig onder de indruk was dat het afstand nam van verdere juridische stappen, had die beslissing enige kans op slagen. Hoewel, ik ben ervan overtuigd dat het BAS in die situatie zelf had ingegrepen tegen iedereen die zich ontastbaar waande daar in Brussel.
"Na een lang debat zijn we opnieuw tot dezelfde conclusie gekomen dat de beslissing die wij genomen hebben op de Algemene Vergadering van 15 mei de minst slechte oplossing is. Wij zien niet in welke andere optie beter of haalbaar zou zijn. Voor alle duidelijkheid: de beslissing van 15 mei is eigenlijk bevestigd door het BAS, enkel de beslissing om Waasland-Beveren te laten degraderen, daar heeft het BAS geoordeeld dat dat een andere behandeling is dan in 1B, waarbij de motivatie onvoldoende was om dat verschil te rechtvaardigen." Dixit Peter Croonen, voorzitter van de Pro League. Ruim twee maanden na die eerste onredelijke, alles behalve solidaire uitspraak denken ze in Brussel hetzelfde circus opnieuw in gang te kunnen trappen. Eerst en vooral getuigt dat van een ongelooflijke arrogantie te denken dat men boven de wet staat. Daarnaast beseften ze, blijkbaar, niet wat voor een juridische strijd hen op die manier verder te wachten stond. Of dachten ze nu echt dat Waasland-Beveren zich gewonnen ging geven aan een vereniging die weigert als belangenvereniging, waar het toch voor dient, op te treden? Maar goed, de beslissing was genomen en hiermee lag de bal opnieuw in het kamp van de club uit het Waasland.
24 juli, mijn geboortedag nota bene, en ruim een week na de beslissing van de Pro League kregen we een nieuwe tegenaanval van W-B. Onder leiding van Tom Rombouts verstuurde Waasland-Beveren die dag een dagvaarding aan het adres van de Pro League en de KBVB. Een onverwachte stap voor iedereen die hoopte op een competitie met 16, maar wel de meest logische stap. Op deze manier wilde W-Beveren via kortgeding haar plaats in 1A verzekeren. Side note: de plaats waar het simpelweg recht op had. De strijd zou dus verder worden gezet in de ondernemingsrechtbank van Dendermonde.
27 juli, de dag van de rechtszaak. Niet alleen werd het een heftige strijd in de rechtszaal, ook meerdere verzoeningspogingen brachten geen nieuwe inzichten en dus geen oplossingen. Echter leek het op het eerste zicht een korte zitting te gaan worden. Een zitting waar de standpunten van beide partijen werden gehoord om daarna over te gaan tot een periode van beraadslaging waarna het definitieve oordeel zou volgen. Maar zo simpel bleek het achteraf niet te gaan. In een 3,5 uur durende strijd beleefde de neutrale toeschouwer een geanimeerde discussie tussen David en Goliath. De standpunten van beide partijen kent men ondertussen van voor naar achter en vice versa. De ene was nog niet uitgesproken of de tegenargumentatie was al in gang getrapt. En zo bleef het maar doorgaan. Dus besliste de rechter om er een einde aan te maken. De zitting werd beëindigd en een aantal dagen later volgde de definitieve uitspraak van de rechtbank.
30 juli, of zoals ik het tegenwoordig in het leven heb geroepen: een hoogdag voor de rechtsstaat en een zoveelste overwinning voor het kleine broertje in dit eindeloze debat. Een nieuwe bom viel op de ivoren toren in Brussel. In Beveren zuchtten ze opgelucht in hun geel-blauwe mondmasker. De ondernemingsrechtbank van Dendermonde had de Wase club namelijk gelijk gegeven in haar strijd tegen de Pro League. Op die manier moést Waasland-Beveren opgenomen in de 1A-kalender, deed de Pro League dat niet dan moest het per gespeelde 1A-wedstrijd 2,5 miljoen euro dwangsom betalen. Weg eerder genomen beslissingen, weg arrogantie en een oorverdovende hoera voor de redelijkheid.
In eerste instantie was ik nog bang voor wat de Pro League nog uit haar hoed zou toveren om W-B alsnog een hak te zetten. Echter maakte dat al snel plaats voor zelfzekerheid. Want wat konden ze Waasland-Beveren nu eigenlijk nog maken? Een week geleden hadden ze al geen been meer op nog op te staan. En nu werden ook hun krukken uit hun handen geslagen. Wat had ik graag een vlieg willen zijn in het kantoor van de voorzitters van Genk, Gent en Charleroi. Met hun rug tegen de muur aan de vooravond van de allesbeslissende Algemene Vergadering om te beslissen over het competitieformat.
31 juli, D-Day. Hoog tijd om gerechtigheid te laten zegevieren. En toch was ik er 's ochtends niet gerust in. Om 10u, een uur voor de start van de Algemene Vergadering van de Pro League had de RvB een laatste bijeenkomst gepland voor de echte vergadering. Zouden ze echt nog trachten een sluw plan te smeden om Waasland-Beveren toch te doen degraderen? Hoewel ik ondertussen wist dat men daar tot alles in staat was leek het mij zeer onrealistisch.
En dan, iets voor 5 kwam er dan toch die langverwachte witte rook. Op de Algemene Vergadering vond men een akkoord om het seizoen 2020-2021 aan te vatten met 18 clubs, en dus mét Waasland-Beveren, Beerschot en OH Leuven. Het gezond verstand won het van egoïsme en arrogantie. Geen slachtoffers, geen benadeelde clubs en één en al solidariteit. En zo hoort het ook. Maar het heeft verdorie lang geduurd.
1 augustus, 1 dag na de uitspraak. Euforie is wat heerst op de verschillende supportersfora. Enkel kan ik mezelf maar niet ontdoen van een wrang gevoel. Op zowat elke nieuwssite of post op sociale media over de uitspraak lees ik meningen over mijn club die pijn doen. "Laffe ploeg die er volgend jaar dan wel uit zal liggen" "te slecht voor 1A en dan maar via de rechtbank proberen" "Triestige vertoningen die een kaakslag zijn voor de Pro League". Het is maar een kleine greep uit de grote pot der beledigingen. En dat is jammer, zeker omdat het niet zo had hoeven te gaan. Als de Algemene Vergadering van de Pro League op 15 mei meteen solidariteit had getoond naar alle profclubs dan had die gerechtelijke strijd nooit moeten plaatsvinden. Als men niet 2,5 maand koppig had lopen wezen, was al die poespas nergens voor nodig. Of wat als het Coronavirus twee weken eerder uitbrak, Cercle op de laatste stek in het klassement stond en door de Pro League uit 1A gekegeld werd? Hadden zij niet hetzelfde gedaan vraag ik mij dan af. En dat antwoord is eigenlijk zeer makkelijk te geven. Natuurlijk hadden zij hetzelfde gedaan. Iedereen die zo'n verdict te verduren krijgt, stelt alles in het werk om dat tegen te gaan. Natuurlijk gaat iedere benadeelde club naar het gerecht om haar plaats in de hoogste afdeling terug te eisen.
Daarom is het dubbel zo pijnlijk om al die zaken over jouw club te lezen. Omdat het allemaal niet nodig was. Maar goed, it is what it is en we moeten verder. Wanneer ik dit schrijf is het 3 augustus. De competitie start binnen exact 5 dagen. Quasi elke club zal gebrand zijn op een overwinning tegen Waasland-Beveren. Om toch maar aan te tonen dat die plek in 1A niet naar W-B had mogen komen. Quasi elke supportersaanhang zal met provocerende liederen voor de dag komen als ze op bezoek komen in het Waasland. En quasi elke club zal "zie je wel" scanderen als we toch op die laatste stek eindigen komend seizoen.
En al die zaken moeten wij voorkomen. Het respect voor Waasland-Beveren is ergens onderweg overboord gegooid. Het is aan W-B zelf om dat terug op te eisen. En dat kan maar op één manier. Tonen dat we die plek in 1A waard zijn. Eerst en vooral door punten te pakken, maar liefst van al pakken we die punten ook met leuk en attractief voetbal. Enkel door op de mat te tonen dat het Wase voetbal terecht in leven is gehouden, kunnen we dat respect terugwinnen. Makkelijk wordt dat echter niet. Maar niets is onmogelijk en het geloof, de wil en de ambitie binnen de club en de supporters zijn aanwezig om het te verwezenlijken. Fysiek kijken we omwille van het weinige matchritme nog tegen een achterstand aan. Kwalitatief staan we nog niet sterk genoeg om weerwoord te kunnen bieden op de mat. En op lange termijn ziet het er zonder overname niet al te best uit. Daarom moet er blijvend hard gewerkt worden. Op training, in de onderhandelingen op zoek naar nieuwe spelers en aan een eventuele overname die de club nieuw leven kan inblazen. Het is vijf voor twaalf, er is niet veel tijd meer, MAAR, het is nog niet te laat.
Wanneer men in Beveren aan één zeel trekt, zijn we tot veel in staat. Samen maken we werk van een nieuwe start, van een propere lei. Want iemand zei mij ooit: "wij zijn boeren, en die zakken niet." C'mon Beveren!
DE KLEPPE VAN SEPPE.