COVID-19
hield stevig huis op de Freethiel, maar laten we ons daar niet achter verstoppen.
Voor
wie de wedstrijd tegen AA Gent gezien heeft, was het een bedroevend einde van het weekend. Opgetogen en enthousiast was ik, voor aanvang van die wedstrijd. Na een maand eindelijk weer voetbal op de Freethiel. W-B kon eindelijk bewijzen dat die goede prestaties
tegen Racing Genk en Sparta Petegem geen gelukstreffers waren. En als je zag wat KV Mechelen, ondanks enkele cruciale corona besmettingen op de mat bracht tegen Club Brugge, werd dat excuus voor elke andere club ook meteen van de kaart geveegd. Ik had er zin
in en zat vol goede moed achter mijn laptop.
Dat
die goede moed echter snel opgeborgen kon worden, werd al na enkele minuten duidelijk. AA Gent had geen overwicht, ze maakten ons zowel offensief als defensief belachelijk in de eerste 45 minuten. Niemand, werkelijk niemand had een antwoord op de flitsen van
Vadis Odjidja, op de uitstekende loopacties van Yaremchuk, of de dribbels van Niangbo. Na 5 minuten had ik, en ongetwijfeld uzelf ook, al volledig uitgetekend hoe deze match ging verlopen. Het was wachten op de 0-1, en vanaf dan zou de slachtpartij beginnen.
We kregen nog wat arbitraire hulp met een eerste openingstreffer die wegens hands een halt werd toegeroepen. Echter was het een paar minuten later, na een misschien eerder discutabele penalty overtreding, dat de bal in twee tijden en na een knappe redding
van Jackers wel in het mandje werd gelegd. En vanaf dan waren de Buffalo's ontketend en viel de ene treffer na de andere. Ergens tussen de 0-3 en de 0-4 hoorde ik Wim De Decker zijn manschappen aanmoedigen met de woorden: "Finish them". Vrij vertaalt komt
dat op niks minder neer dan "maak ze af". En dat hebben ze dan ook gedaan. Met de 0-4 op het bord, en schaamrood op de wangen konden Nicky Hayen's manschappen herbronnen tijdens de rust.
Dat
de tweede helft evenwichtiger was, heeft niks met ons kwalitatief voetbal te maken. Dat kwam enkel en alleen doordat Gent ons toeliet meer druk naar voren uit te oefenen. Net zoals tegen RSCA gaf die tweede helft dus een vertekend beeld over onze gehele wedstrijd.
Ik wilde en wil nog altijd niemand horen afkomen met "onze tweede helft was toch beter?". Stop ermee, neen dat was niet zo. De Buffalo's hadden hun moordmachine gewoon even terug in de kast gezet. Als ze echt hadden gewild stond het 0-13 na 90 minuten, en
ik denk niet dat W-B er zo vindingrijk mee om was gegaan als het social media-team van VVV Venlo, dat na de blamage tegen Ajax, alle schaamte met het tovermiddel genaamd humor deed verdwijnen.
Soit,
daar gaat dit eigenlijk niet over. Ik was boos om het feit dat de club toch, al was het maar heel even en een beetje in het geniep, excuses ging zoeken na de hevige Corona-inslag op de Freethiel. Laat dat. Je weet in welke tijd je leeft, je weet dat zo'n dingen
kunnen gebeuren en je weet dat er vanaf minder dan 7 lopende besmettingen opnieuw gevoetbald moet worden. Je wist al die zaken, dus bereidt je daar dan ook op voor. Excuses zoeken helpt niet, en dat is ook helemaal niet aan de orde. Het was wederom niet goed
genoeg en de Beveren-supporter voelt zich nog maar eens in de steek gelaten door haar eigen club.
Nu,
een week later wacht ons komende zaterdag een uiterst belangrijke wedstrijd op het veld van KAS Eupen. Echter hebben de Oostkantonners, zelfs na de 4-0 in Genk, wel consistentie gevonden doorheen het seizoen en zijn ze daar in Eupen wel in staat om zo'n zwakke
prestatie meteen door te spoelen met een overwinning. Op het eerste -meerdere wedstrijden durende- antwoord van W-B na een dramatische prestatie is het echter nog altijd wachten. Maar laat ons nooit meer gebruikmaken van COVID-19 als schuldige voor deze problematiek.
Nooit meer.
DE KLEPPE VAN SEPPE.